ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 463

ตอนที่463 ผู้หญิงเสน่ห์แรง

เธอถามขึ้นทำให้นัชชาทำตัวไม่ถูก แต่เธอไม่ได้โกรธ เพราะไม่รู้ไม่ผิด “ไม่ใช่ เป็นเพื่อนพี่”

“อ๋อ หรอ..........” ติณณาเอามือจับหู “เพราะหนูพี่เคยได้เห็นสามีพี่ เลย........”

“ไม่เป็นไร” นัชชาพูดยิ้มๆ “เตรียมตัวปิดร้านกลับบ้านได้เลย”

“ค่ะ”

หลังจากปิดร้าน นัชชาเหนื่อย น้ารินทำกับข้าวรอแล้ว ชนุดมขับรถมาส่งสองแม่ลูกที่บ้าน ก่อนลงจากรถนัชชาชวนเข้าบ้าน

ชนุดมมองไปที่ประตูหน้าบ้าน แล้วพยักหน้า “ไม่เป็นไร ฉันมีเรื่องต้องไปทำต่อ”

“เข้าไปกินข้าวแล้วค่อยไป คุณก็ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่หรอ” นัชชาตั้งใจจะให้เขาอยู่ให้ได้ เธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะเขายังไม่ได้กินข้าว

ชนุดมไม่มีทางเลือก เลยจอดรถแล้วเดินลงไปกับเธอ

น้ารินได้ยินเรื่องชนุดมมาบ้าง รู้ว่าเขาคอยช่วยเหลือนัชชา เธอเอ่ยทักแล้วยกอาหารมาวางที่โต๊ะ

“คุณนัช ไม่ได้บอกว่าจะมีแขกมาบ้าน น้าทำอาหารไว้แค่นิดเดียว ไม่รู้ว่าจะพอมั้ย” เธอกังวลว่าจะทำงานขาดตกบกพร่อง

นัชชายื่นตะเกียบให้เขา “ไม่เป็นไรค่ะ คนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ”

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ”

ผัดรากบัว ซี่โครงเปรี้ยวหวาน ผัดผัก ไก่ตุ๋น และมีกุ้งผัดถัวลันเตาที่ธีมนต์ชอบ

ถูกนำมาวางไว้เต็มโต๊ะ ดูอุ่นใจน่ากิน

นัชชาพับแขนเสื้อขึ้น เธอหยิบถ้วยของเขามาแล้วตักซุปใส่ถ้วยแล้วยื่นให้เขา “นี่เป็นเมนูที่น้ารินถนัดที่สุด คุณลองชิมดู”

ชนุดมไม่ชอบซุปที่มันและมีกลิ่นแรง เขามอดูน้ำมันที่ลอยอยู่บนถ้วย เขาตักมันขึ้นมาชิม รสชาติไม่ได้แรง มันต่างจากที่เขาคิด เขาตักขึ้นมากินอีกหนึ่งคำ แล้วเอ่ยปากชม “อร่อยมากครับ”

น้ารินดีใจ “ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆนะคะ ยังเหลืออีกครึ่งหม้อ”

กับข้าวบ้านๆ ชนุดมกินอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ไม่ใช่แค่ได้กินรสชาติที่เขาอยากลองกิน แต่เป็นเพราะนัชชากับธีมนต์อยู่ร่วมโต๊ะด้วย มันทำให้เขานึกถึงตอนอยู่อังกฤษ

ถึงแม้ห้าปีที่ผ่านเขาจะไม่ได้เจอกันทุกวัน แต่ก็อยู่เคียงข้างกันเละกัน ว่างๆก็กินข้าวด้วยกัน ใช้ชีวิตเรียบง่าย

เพียงแต่ตอนนี้........ชนุดมก้มมองถ้วยในมือ สำหรับเขาของทุกชิ้นมีเจ้าขอไปแล้ว

หลังจากกินเสร็จ เขาก็อยู่พูดคุยกับนัชชาสักพักแล้วขอตัวกลับก่อน นัชชาเลยเดินออกไปส่งเขาที่สวน “คุณขับรถช้าๆหน่อย ระวังๆ ที่นี่ไม่ใช่อังกฤษ ตำรวจเยอะ”

“อืม” เขาตอบรับ เขาไม่ได้กลัวตำรวจ เขาเหล่มองวิลล่า “เข้าไปเถอะ พักผ่อนเช้าๆ”

พูดจบไม่รอให้นัชชาตอบกลับ เขาก้าวขาขึ้นรถไป สตาร์ทรถ แล้วเหยียบรำขับออกไปนัชชามองดูไฟรถที่หายเข้าไปในความมืดเธอหันหลังเดินเข้าบ้าน

.....................

ชนุดมขับรถเล่นไปมาบนถนน ในหัวมีแต่ภาพที่นั่งกินข้าวเมื่อครู่ และคำพูดของติณณา ‘นี่แฟนพี่หรอ’

เขาพยายามเตือนตัวเองให้ตัดใจ แต่ทำไมใจเขาถึงเต้นแรงทุกครั้งที่เจอ