ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 468

ตอนที่468 เตชิตกลับมาแล้ว

เรื่องทุกอย่างเรียบร้อย นัชชาไม่ได้รู้สึกโล่งใจ แต่กลับตึงเครียดกว่าเดิม กลางคืนหลังจากกินข้าวกับแม่เสร็จ รอพวกเขาหลับไปแล้ว เธอเดินขึ้นมาบนด่านฟ้าคนเดียว

กลางคืนไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมา นัชชาขอปรัณไว้ เธอกดสแกนลายนิ้มมือเปิด แล้วปิดประตูลง เธอเดินไปอยู่ริมที่มีตะข่ายกั้นไว้ เธอมองลงไปเห็นไฟที่สว่างตามท้องถนน จู่ๆเธอก็รู้สึกหนาว

เธอยืนอยู่ตรงนี้รู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กมาก พรุ่งนี้เมทนีก็เข้าผ่าตัดแล้ว มีหมอ

ปสันน์กับปรัณอยู่เธอไม่ต้องห่วง แต่ใจลึกเธอก็อดห่วงไม่ได้...............

นัชชาเดินถอยหลังมานั่งอยู่ตรงราว สายลมพัดมา ความเข้มแข็งที่เธอพยายามสร้างขึ้นเหมือนจะค่อยๆหายไปท่ามกลางความโดดเดี่ยวนี้

ช่วงนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้น เทียบกับตอนอยู่อังกฤษแล้วตอนนี้ทรมานกว่า เธอชอบคิดฟุ้งซ่าน ชอบร้องไห้ น้ำตาทำให้เธอเห็นความอ่อนแอที่เธอพยายามกลั้นเอาไว้ ที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้ ต้องก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

เธอนั่งยองๆมองพื้น มือเธอกอดเข้าตัวเองไว้ สติเธอล่องลอย เธอไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู จนกระทั่งมีเหงาดำของคนมาอยู่ตรงหน้า เธอตกใจ

แสงดวงจันทร์ที่ส่องตกกระทบมา เธอหัวใจเต้นแรง เพียงแค่เงาดำนี้ ทำให้เธฮขนลุกไปทั้งตัว

เป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยมาก ถึงแม้เธอจะไม่ได้เงยหน้ามองเธอก็รู้สึกได้ถึงแรงหายใจของเขา

เธอเผลอกลั้นหายใจ จนกระทั่งมีเสียงของผู้ชายพูดขึ้น

“ลุกขึ้น ไม่ต้องร้องแล้ว”

นัชชาเหมือนถูกปลุกให้ตื่น เธอรีบเงยหน้ามอง เธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ใบหน้าที่ไม่มีวันลืม ครึ่งปีที่ผ่านมานี้เธอฝันเห็นแต่ใบหน้านี้............

“เต เตชิต” เธอเสียงสั่น แค่เรียกชื่อเขาเธอก็รู้สึกหมดแรงแล้ว

เธอไม่เชื่อตาตัวเอง จ้องเขาตาไม่กระพริบ กลัวว่าเผลอเขาจะหายไป

“ฉันเอง” เขานั่งลงสบตากับเธอ ยกมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ “ฉันกลับมาแล้ว”

ครึ่งปีผ่านไป เขาผอมลงไปมาก ตอนแรกที่มีเค้าโครงอยู่แล้ว ตอนนี้เห็นชัดกว่าเดิม โดยเฉพาะคาง เขาผอมลงมาก ไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน เป็นเพราะไม่สบาย

แต่สายตาที่มองมาที่เธอเต็มไปด้วยพลัง แต่นัชชารู้สึกเหมือนครึ่งปีที่ผ่านมานี้เขาคงจะทนทุกข์ทรมานไม่น้อย

แต่มันไม่สำคัญแล้ว เขากลับมาแล้ว ผู้ชายที่เธอคิดถึงแทบทุกวัน ตอนนี้เขากลับมาแล้ว

เพียงแค่คำเดียว ทำให้เธอร้องไห้หนักมาก ปวดตา ปวดหัว เธอพุ่งเข้าไปกอดเขา เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่อยากกอดเขาเอาไว้แน่นๆ

เธอเหมือนปลาที่ขาดน้ำกำลังจะขาดอากาศหายใจ แต่ได้กลับไปอยู่ในน้ำต่อ

เตชิตปล่อยให้เธอร้องไห้ แขนทั้งสองข้างโอบกอดเธอไว้ ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ปลอบ ตอนนี้เพียงแค่ได้รับรู้สัมผัสกันและกันแค่นี้ก็พอแล้ว

วันนี้เขาเพิ่งได้รับผลตรวจ เห็นทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น เขาคิดเพียงอยากกลับมาหาเธอเร็วๆ ครึ่งปีที่ผ่านมานี้ ได้รับข่าวของเธอจากลูกน้อง สิ่งที่เขาอยากทำที่สุดคือกอดเธอ