ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 481

ตอนที่481 ล้างมือและทำซุปให้เธอ

นัชชาอายเกินกว่าจะมอง ก็เอาผ้าห่มปิดใบหน้าอีกครั้ง ไม่รู้ว่าขยับแรงไปหรือเปล่า ทำให้คนข้างๆตื่น แขนยาวยื่นมาโอบเธอเข้าอ้อมกอด “ตื่นแล้วหรอ?”

นัชชาเจ็บปวดไปทั้งร่าง ไม่อยากคุยกับเขา เอาผ้าห่มปิดใบหน้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ “อืม”

เตชิตมองผู้หญิงตัวเล็กที่เหมือนกับ ‘ผู้ที่หลบเลี่ยงปัญหา’ ก็อารมณ์ดีสุดๆ “ไม่ต้องปิดหน้าแล้ว เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก”

ยิ่งเตชิตพูดแบบนี้นัชชาก็ยิ่งไม่อยากตอบเขา เพิ่งตื่นศีรษะก็จะยุ่งนิดหน่อย จู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ธีมนต์มีวิชาที่น่าสนใจที่โรงเรียน เธอมองดูนาฬิกาเกือบจะสิบโมงครึ่งแล้ว ทันนั้นเธอก็ตกใจจนอายอย่างคุมไม่ได้ ยกศีรษะขึ้นมา “สายแล้ว”

เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ ทำให้เตชิตสะดุ้ง กังวลว่าเธอจะไม่สบายตรงไหนโดยไม่รู้ตัว “เป็นอะไร?”

“ฉันลืมว่าวันนี้ธีมนต์ต้องไปโรงเรียน!”

“……”

ที่แท้ก็เรื่องนี้?

เตชิตตกใจเธอจนใจหล่นไปตาตุ่ม แต่ก็ยังเอ่ยปลอบเธอเสียงเบา “อย่าตื่นตระหนกไป เมื่อเช้าผมให้คนขับรถไปส่งเขาแล้ว น้ารินก็ไปด้วย”

ได้ยินดังนั้น นัชชาก็ถอนหายใจออกมาทันที “ยังดีๆ......”

พูดจบ จู่ๆเธอก็คิดอะไรขึ้นมา “ธีมนต์มีเรียนตอนแปดโมง คุณทำไมตื่นเช้าขนาดนั้น?”

“ผมตื่นเจ็ดโมง”

นัชชาคำนวณเวลาดู เมื่อคืนเขาอยู่ทรมาณเธอจนถึงตีสาม ถ้านายคนนี้ตื่นเจ็ดโมงล่ะก็แปลว่าเขานอนไปได้แค่สี่ชั่วโมง แข็งแรงอะไรขนาดนี้นะ......

ดูเหมือนจะรู้ว่าเธอคิดอะไรในใจ เตชิตก็พูดอย่างสงบเยือกเย็นและภูมิใจในตัวเองสุดๆ “ผู้ชายกับผู้หญิงไม่เหมือนกัน เรื่องแบบนี้ ผู้ชายจะยิ่งกระตือรือร้น”

เธอถลึงตาใส่เขาอย่างโกรธเคือง “คุณควรจะพอแล้วก็ควรหยุด!”

พูดถึงเมื่อคืน เตชิตยังคิดถึงมันอย่างอดไม่ได้อยู่เลย ภาพที่ไม่สามารถอธิบายได้บินผ่านไปต่อหน้า สาตาเปลี่ยนเป็นร้อนผ่าว “คุณไม่ได้ชอบมากหรอกหรอ”

“ใครชอบ!?” นัชชาหมดความอดทน เอื้อมมือไปปิดปากที่ระงับอารมณ์ไม่ได้ “ฉัน ตอนนี้ฉันยังเจ็บอยู่นะ......”

เตชิตจูบเบาๆบนฝ่ามือเธอ ผู้หญิงตัวเล็กดึงมือออกมาราวกับถูกไฟช็อต เขาพูดอย่างน่าสงสาร “เจ็บมากหรอ? ให้ช่วยทายาไหม?”

ทายา......นัชชาไม่เชื่อใจว่าเขาจะทายาให้อย่างเดียว ส่ายศีรษะอย่างกระตือรือร้นทันที “ไม่ต้องๆ ไม่ได้เป็นหนัก แค่พักผ่อนเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว”

“กลางวันอยากทานอะไร?”

เปลี่ยนเรื่องไวมาก นัชชาเกือบจะตามไม่ทัน นึกถึงหม้อไฟเมื่อคืนวาน ตอนนี้อยากทานอะไรเบาๆ “อยากทานโจ๊ก”

ใครจะรู้ว่าเขารับปาก “ได้ ผมจะไปต้มให้”

“คุณทำเอง?” นัชชาค่อนข้างประหลาดใจ แม้ว่าจะเคยทานอาหารที่เขาทำ แต่นานแล้วที่เขาไม่ได้จับมีด น่าจะไม่คุ้นชินอยู่มาก “ให้น้ารินทำเถอะ”

เตชิตดูออกว่าเธอไม่ไว้ใจ จึงจูบหนักๆลงไปบนปากเธอ ห่มผ้าให้เธอก่อนลงจากเตียง “คุณรอทานก็พอ”