ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 482

ตอนที่482 เลือกชุดแต่งงาน

นัชชาจำร้านอาหารนั้นได้ ตอนนั้นเธอชอบมาก ด้วยเหตุนี้เลยประทับใจสุดๆ ไม่คิดว่าเขาใจตั้งใจเรียนพวกนี้ ประทับใจอย่างมาก ชมเขาจนตัวลอย “เตชิต เก่งจังเลย~”

ทั้งสองอยู่ใกล้กัน สายตาของนัชชาก้มลงเล็กน้อย ก็ไปเห็นพลาสเตอร์ยาเล็กๆบนมือเขาอย่างไม่ตั้งใจ ในใจก็ร้อนรน รีบเอามือเขามาตรวจสอบ “ไปโดนอะไรมา?”

เขาอยากจะดึงมือกลับ แต่นัชชาไม่ให้ จึงตอบกลับอย่างสบายๆ “ตอนทำอาหารไม่ได้ระวัง”

“บาดหรอ? ลึกมากไหม?”

“เป็นแผลเล็กๆเอง”

มองดูใบหน้าไม่รู้ร้อนของเขา นัชชาก็ทั้งประทับใจทั้งสงสาร “คุณระวังหน่อยนะ ทำอาหารมื้อเดียวก็โดนบาดมือซะแล้ว”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่” เขากลับไม่รู้สึกอะไร แถมยังพูดอย่างภูมิใจมาก “ทำไม่กี่ครั้งเดี๋ยวก็คุ้นแล้ว”

สักพักนัชชาก็แสบจมูก มองโจ๊กตรงหน้าก็เกิดความรู้สึกมากมาย มากที่สุดก็คือเธอรักผู้ชายคนนี้มาก

เขาดีมากเกินไปแล้ว

เตชิตยกมือขึ้นลูบศีรษะเธอ “ทานเร็วเข้า เย็นแล้วเดี๋ยวคาวนะ”

นัชชาพยักหน้า หยิบช้อนขึ้นมาเงียบๆ สุดท้ายก็กินหมดไม่เหลือข้าวสักเม็ด สะอาดหมดจดจนนึกว่าไปล้างชามมา

ทานเสร็จทั้งสองก็ไปพักผ่อนสักพัก วันนี้ธีมนต์ทานอาหารที่โรงเรียน ตอนบ่ายถึงจะกลับมา เตชิตครึ่งทางรับโทรศัพท์ หลังจากกลับมาก็พานัชชาไปเดินเล่น

วันนี้จริงๆแล้วเธอไม่อยากขยับตัว เพราะเมื่อคืนวาน ‘ใช้แรงมากเกินไป’ เพียงถามว่าไปทำอะไร ยังไงเขาก็ไม่พูด ด้วยท่าทางที่มีอะไรอย่างชัดเจน ทำให้นัชชาประหลาดใจ เลยไปกับเขา

เตชิตขับรถเอง นัชชานั่งข้างคนขับ ขับไปทางทิศใต้ ประมาณครึ่งชั่วโมงก็หยุดที่ทางเข้าร้านหนึ่งที่มีป้ายสีขาว เขียนไว้ว่าเลขที่ 192 ถนนน้ำค้าง นอกนั้นก็ไม่ได้เขียนอะไร

นัชชามองออกไปทางหน้าต่างรถ “ร้านอะไรเนี่ย?”

แม้ว่าจะถึงประตูร้านแล้ว เตชิตก็ยังไม่พูดอะไร “เข้ามาดูเดี๋ยวคุณก็รู้”

ตามนี้ นัชชาเดินเข้าไปในร้านอย่างสงสัย ทั้งร้านมีสองชั้น ทุกชั้นจะมีขนาดประมาณสามร้อยตารางเมตร ใหญ่มาก ชั้นหนึ่งเป็นบริเวณไว้รับแขก. แล้วก็ยังไม่เห็นคำใบ้ใดๆ แต่พอพนักงานเห็นเตชิตก็ต้อนรับพาขึ้นชั้นสองอย่างคุ้นเคย

นัชชาเดินตามพวกเขาไป เลี้ยวขึ้นชั้นสองเดินไปตามทางเดินสุดท้ายก็หยุดที่หน้าประตูไม้สไตล์ยุโรปสีขาว

พนักงานที่นำมาเคาะประตู หลังจากได้รับการอนุญาตพวกเขาก็เข้าไป เพียงเดินไป นัชชาก็ประหลาดใจโดยสิ้นเชิง

ตรงหน้าเป็นห้องที่มีขนาดประมาณหนึ่งร้อยตารางเมตร ทั้งห้องตกแต่งด้วยพรมสีน้ำตาลเข้ม ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้มีตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่เปิดเสรี ด้านในเต็มไปด้วยชุดเจ้าสาวสีขาว ตู้เสื้อผ้ามีสปอร์ตไลท์ในตัว แสงไฟสะท้อนที่ชุดเจ้าสาว ทุกตัวน่าดึงดูด บอกไม่ได้ว่าแขวนไว้เยอะขนาดไหน

ทางด้านตะวันนออกเฉียงเหนือของห้องจะมีโมเดลวางอยู่ บนนั้นจะมีภาพวาด เป็นผ้าบ้าง และก็มีชุดแต่งงานที่สวยงามสะดุดตา

ขณะที่สายตานัชชาจับจ้องไปทั้งหมด ในหัวก็ว่างเปล่า ถ้าเตชิตไม่จูงมือเธอเดินไปด้วย ตอนนี้เธอคงยืนอยู่กับที่

ผู้หญิงเกิดมาไม่ได้มีความต่อต้านกับของพวกนี้ นัชชาก็เช่นกัน ถึงแม้จะมีธีมนต์แล้ว ปากก็บอกว่าไม่ได้สนใจ แต่ในหัวก็มีภาพงานแต่งอยู่ตลอดมา

“สวยมากเลยอ่ะ~” นัชชาถอนหายใจออกมาอย่างจริงใจ ละสายตาไปไม่ได้

เตชิตเห็นสายตาเธอเผยประกายออกมา มุมปากก็โค้งขึ้นมา “ชอบไหม?”

“ชอบค่ะ” เธอตอบอย่างไม่คิด