ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 504

ตอนที่504เตชิตแกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ

“!!”นัชชาได้แต่ตกตะลึงมองหน้าเขา“นี่แกบ้าไปแล้ว!”

Hawkเขาเคลื่อนปลายนิ้วมือที่ชี้มาทางหล่อนออกสายตาที่เยือกเย็นแต่กลับแปรเปลี่ยนลง“เธอไม่ใช่มั่นใจมากหรอว่าเขาไม่มาช่วยเธอแน่ยังไง..ไม่กล้าหรอ?”

เธอยืนกรานยังไงก็ต้องไปร้านนั้นให้ได้แน่นนอนเลยว่าฉันคงไม่สามารถอยู่กับเธอได้

เวลาที่นกอินทรีอย่างเขาต้องการกระพือปีกเพื่อเปิดเผยเรื่องราวเขากลับหยุดพูดในเวลานั้นพอดี“รู้ไหมยิ่งเธอทำตัวให้ปกติฉันก็ชอบเหลือเกินที่จะทำให้เธอทุรนทุรายแล้วยิ่งเธอพูดถึงเรื่องศีลธรรมขึ้นมาฉันก็อยากเห็นสภาพที่เธอเป็นบ้าตอนเวลาที่อยู่ใต้ร่างกายของฉัน”

รอยยิ้มอันชั่วร้ายของเขามันช่างบาดคมไม่ต่างกับมีดโกนที่อยู่ในห้องน้ำของนัชชาเลยเขาก็เหมือนกับคนบ้ากระหายเลือดไม่สนใจว่าคำพูดที่ออกมานั้นจะทำให้คนคิดตามนัชชาอยากจะตบหน้าเขาสักครั้งแต่ว่าหล่อนทำไม่ได้ได้แต่อดทนอดกลั้นไว้

“เธออยากพนันพวกเราก็ลองดู....”หล่อนเงยหน้าขึ้นหัวใจมีมากเท่าไหร่การแสดงออกมาก็ยิ่งเยอะ“คุณรอคุณก็จะปล่อยฉันไป...”

…….

ตำรวจรักษาการณ์อยู่ด้านนอกหลังจากได้ยินเสียงหล่อนที่ตอบกลับมาว่าไม่เป็นไรผ่านไปเกือบสิบห้านาทีเขารู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติเมื่อเขาถามอีกครั้งกลับพบว่าในห้องนั้นไม่มีเสียงตอบรับกลับมาอีก

ตำรวจพังประตูเข้ามาประตูระบายลมในห้องเปิดออกและในห้องก็ไม่มีคนอยู่เลยสักคน...

เตชิตรีบตามเสียงมาถึงได้เห็นคราบรอยเลือดสีแดงสดบนผ้าคลุมอาบน้ำที่ทิ้งไว้ผู้ชายตัวโตสูงใหญ่ค่อยๆทรุดตัวคุกเข่าลงมืดใหญ่ๆนั้นหยิบผ้าคลุมอาบน้ำขึ้นมาเขากำมันไว้นั้นอยู่ในมือสุดท้ายแล้วมันกลับกลายเป็นอาการสั่นไม่หยุด

เขาโยนผ้าคลุมอาบน้ำนั่นไปยังตำรวจข้างๆผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาอย่างเขาณตอนนี้หน้างอขึ้นเขาใช้พลังทั้งหมดทั้งมวลนั้นดึงคอเสื้อตำรวจคนนั้นอย่างบ้าคลั่งและถามกลับ“เธอล่ะอยู่ไหน”

คุณจะต้องเดินต่อไป

เตชิตไม่กล้าคิดเลยว่าหล่อนบาดเจ็บหรือว่าอาการหนักเขาเดาได้ว่าคนที่พาหล่อนไปนั้นมันต้องมีคนที่ไม่สามารถเปิดเผยได้พาไปอย่างแน่นอนตอนนัชชาถูกบังคับให้ออกไปต้องสลบไปแน่เลย

วันนี้เป็นวันแรกที่เขาออกมาทำหน้าที่ดูแลรักษาการณ์เขากลับทำให้หล่อนหายไปตำรวจดูจากสถานการณ์ที่ชายที่อยู่ข้างหน้านั้นอาการตัวสั่นอยากฆ่าคนเขากลับเกินอาการตัวสั่นไปอธิบายไป“คุณเตชิตครับฉันเห็นคุณกับคุณนัชชาต้องกลับไปโรงเรียนก็เลยคิดว่าต้องเกิดเรื่องนี้ขึ้น....”

ดูตามสถานการณ์แล้วหมอนวดคนนั้นน่าจะสมรู้ร่วมคิดด้วยและในห้องน่าจะมีบุคคลที่สามซ่อนไว้อยู่ก่อนแล้วคุณนัชชาก้าวเข้ามาในห้องนี้แล้วเธอไม่มีทางเดินไปไหนได้

“คาดไม่ถึงหรอ?”เขาแสยะยิ้มรอยยิ้มของเขานี้ช่างเยือกเย็นเข้ากระดูกแต่มันทะลุทลวงเข้าสู่หัวใจ“ไม่เจอคนแต่คุณบอกผมว่าเพราะว่าคาดไม่ถึงหรอ?”

เสียงเงียบลงตำรวจรักษาการณ์ในห้องสองคนไม่กล้าส่งเสียงเล็ดลอดอะไรออกมาเป็นเพราะพวกเขาละเลยหน้าที่เลยทำให้นัชชาถูกลักพาตัวไปและถูกจับตัวไปใต้จมูกพวกเขาอีกด้วย

“ใช้ไม่ได้!”เตชิตเหวียงคนไปยังผนังกำแพงและกดเอาไว้เขายกมือเพื่อเตรียมพร้อมลงมือกับเขาตำรวจอีกคนที่อยู่ข้างๆนั้นรีบเข้าห้าม“คุณเตชิตสงบสติอารมณ์ไว้ก่อน!”

ณเวลานี้นัชชาหายตัวไปเตชิตจะเอาความสลบสติมาจากไหนเขาใช้แรงพยายามเอามือออกจากตำรวจคนนั้นถึงแม้ตำรวจหนุ่มคนนั้นจะหวาดกลัวแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ“คุณเตชิตพวกเราจัดคนมาแล้วคุณนัชชาเพิ่งจะหายตัวไปไม่นานอีกไม่นานก็หาเจอคุณอย่าวุ่นวายคุณนัชชายังคงรอการช่วยเหลือจากคุณ!!!!!!!”

“คุณต้องไปที่ร้านเจ้าของร้านถัดไป...อาจจะหาตัวหล่อนได้หากมีเรื่องอะไร...”

เขายังพูดไม่จบแต่ความหมายนั้นมันชัดเจนอยู่แล้ว