ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 512

ตอนที่512ฝันร้ายสีแดงสด

หลังจากการหายตัวไปของนัชชาความคืบหน้าของคดีก็ล่าช้าออกไปแม้ว่าจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่ายังมีปัญหาในการลงหลักปักฐานแต่มันยังไม่ถึงเวลาพิจารณากันในศาล

ถึงแม้ว่าเตชิตจะยังไม่ได้ป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไปแต่ธนัทก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ผิดปกติจะต้องมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นถึงทำให้เขาไม่สามารถดูแลจัดการงานที่สำคัญเช่นนี้ได้

แต่ไม่ว่าเขาจะถามซ้ำแล้วอีกกี่รอบเตชิตก็ไม่ยอมเปิดปาก

ช่วงนี้ธีมนต์อาศัยอยู่กับณัชชนม์และเมทนีตลอดเมื่อเห็นว่าอายุเริ่มโตขึ้นแล้วคนขับรถที่บ้านก็จะมาคอยรับส่งทุกวัน

ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่มีข่าวคราวของทั้งสองคนธีมนต์เริ่มที่จะถามณัชชม์และเมทนี“ตาครับยายครับแม่ของผมจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของตุ๊กตาน้อยผู้เฒ่าทั้งสองท่านก็ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรรู้แค่เพียงว่าพวกเขาเดินทางไปดำเนินธุรกิจคนไม่ได้ติดต่อมาก็เริ่มร้อนใจจินต์แวะมาเพื่อที่จะเอาใจเธอบอกว่าเตชิตติดคดีอยู่คดีหนึ่งเลยไม่สะดวกที่จะติดต่อกับโลกภายนอก

แม้ว่าผู้เฒ่าทั้งสองจะรู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ค่อยสมเหตุสมผลแต่พวกท่านก็เห็นว่าไม่มีทางอื่นก็ได้แต่ปลอบใจเด็กน้อย“พ่อกับแม่อยู่ที่ต่างประเทศรอพวกท่านเสร็จธุระในไม่กี่วันก็จะรีบกลับมาหาเธอนะตอนนั้นพวกเขาต้องเอาของขวัญมาให้เธอเยอะแยะแน่นอน”

ในสองสามวันแรกเมื่อธีมนต์ได้ยินว่าของขวัญก็มีความสุขดีแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็เริ่มที่จะงอแง“ผมไม่เอาของขวัญแล้วผมอยากให้พ่อกับแม่มาอยู่ด้วย”

“ธีธีคนดีมีคุณตาคุณยายอยู่เล่นเป็นเพื่อนนี่แล้วไงครับ”

ธีมนต์ยิ้มเจื่อนๆกลัวว่าถ้าพูดอย่างอื่นแล้วจะทำให้ณัชชนม์เสียใจจึงแอบเข้าไปนั่งซึมอยู่ในห้องคนเดียว

เมทนีถอนหายใจ“สองคนนั้นทำงานบ้าบออะไรทิ้งลูกไว้ที่นี่แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน!”

“พวกเขาสองคนทำงานยุ่งเตชิตเพิ่งจะกลับไปที่สำนักงานกฏหมายก็ย่อมไม่สามารถปลีกตัวได้”ถึงแม้ณัชชนม์จะไม่เห็นด้วยกับวิธีการเช่นนี้“เมื่อพวกเขากลับมาคุณก็ค่อยๆลองพูดกันดีๆ”

ธีมนต์เข้าไปในห้องเขามองดูของเล่นและรูปภาพที่วางอยู่บนโต๊ะใจของเขาหดหู่เด็กที่รักความสะอาดเป็นชีวิตจิตใจไม่แม้แต่จะถอดเสื้อคลุมออกขณะนั่งลงบนเตียงก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าพ่อและแม่จะไม่ว่างบางครั้งไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนเขาได้แต่ว่าอาหารเช้าอาหารเย็นและตอนเข้านอนทุกวันก็จะเห็นหน้าพวกท่านอยู่เสมอตอนนี้ไม่ได้เห็นหน้าพวกท่านเป็นเวลานานกว่าหนึ่งสัปดาห์พวกท่านลืมเขาแล้วรึเปล่า

ระหว่างวันธีมนต์ไม่กล้าแสดงอาการเสียใจมากนักเขากลัวว่าจะทำให้ตายายเป็นห่วงตอนนี้อยู่คนเดียวก็อดไม่ได้ที่จะน้อยใจขึ้นมาดวงตาขนาดใหญ่ก้มลงและน้ำตาไหลนองเป็นสองสาย

อารมณ์ของเด็กนั้นช่างไวและเปราะบางถูกความคิดถึงทำให้แตกสลายเขากลิ้งตัวไปมาบนหมอนและร้องไห้อยู่เงียบๆ

…..

ครั้งนี้Hawkเลือกพานัชชาย้ายมาซ่อนตัวในที่ตั้งที่มิดชิดทำเลของที่พักนั้นค่อนข้างห่างไกลทางทิศตะวันออกไปนั้นเต็มไปด้วยพื้นที่ป่าซึ่งไม่มีมนุษย์คนใดต้นไม้สูงใหญ่เหล่านี้ได้สร้างสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ตามธรรมชาติเอาไว้ให้สถานที่เช่นนี้ยังเป็นที่โปรดปรานของอาชญากรทุกประเภทเมื่ออยู่ในพื้นที่เช่นนี้เป็นการยากที่ใครจะหาพบ

ถึงแม้ว่าในประเทศได้มีการออกคำสั่งลงมาหวังว่าจะหาตัวประกันให้พบในระยะเวลาสั้นที่สุดและช่วยชีวิตคนไว้ให้ได้อย่างปลอดภัย

สุดท้ายแล้วตำรวจของรัฐYก็ต้องทำการตรวจสอบด้วยเทคโนโลยีชั้นสูงแม้กระทั่งส่งโดรนทหารไปช่วยเหลือเพื่อสำรวจสถานการณ์ในป่าลึก

ไม่มีข่าวคราวใดๆอยู่สองวันเตชิตแทบจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนเมื่อปิดตาลงก็เห็นแต่ภาพนัชชาถูกทารุณกรรมเขาได้แต่เอาคลิปวีดีโอขึ้นมาดูอีกรอบยิ่งดูก็เหมือนยิ่งเป็นการทรมานตนเอง

ใครจะสามารถทนดูผู้หญิงที่ตัวเองรักถูกทรมานได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้ชายที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เขาบังคับใจตัวเองให้สงบลงเปลี่ยนความเกลียดชังHawkให้เป็นความมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือนัชชาไม่มีเวลาที่จะมาท้อใจเขาต้องลุกขึ้นยืนให้ได้

แพทย์ประจำทีมติดตามดูว่าร่างกายเขาผ่ายผอมลงพวกเขาอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลมื้อค่ำเขาทานอาหารเพียงไม่กี่คำแพทย์แนะนำว่า“คุณเตชิตผมจะให้สารอาหารทางสายน้ำเกลือแก่คุณถ้าไม่อย่างนั้นร่างกายอาจทนไม่ไหวอีกต่อไป”