ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 514

ตอนที่514ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้ว

ทรรศนเห็นHawkเดินออกมาจากห้องด้วยความโกรธเขาจึงมองเข้าไปในห้องเห็นผู้หญิงนอนราบอยู่บนเตียงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขารีบตามชายคนนั้นไปอย่างรวดเร็วชายคนนั้นหยิบปืนลูกซองที่แขวนอยู่ที่ผนังและเดินออกจากบ้านไม้ไปทรรศนรีบเดินตามไปอย่างทันควัน

เขาเห็นชายคนนั้นอยู่ที่รอบนอกของบ้านไม้ด้วยท่าทีที่เคร่งขรึมไม่มีใครกล้าไปขวางด้านหน้าเขาเขาเดินเข้าไปในป่าลึกหูของเขาขยับเคลื่อนไหวและในทันใดเขาก็หยุดฝีเท้าเกือบจะในเวลาเดียวกันนั้นทันใดนั้นเขาก็พาดปืนลูกซองไว้บนไหล่ยิงออกทันทีหลังจากเสียงแหลมเล็กงูเขียวที่เลื้อยอยู่บนต้นไม้ก็ขดตัวตกลงมา

ท้องของมันถูกยิงแต่ปลายประสาทยังคงทำปฏิกิริยาว่องไวอยู่ร่างที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งเมตรยังคงบิดเบี้ยวไปมา

งูเริ่มกลายเป็นสีน้ำเงินน้ำพิษค่อยๆไหลออกมาทรรศนมองดูและเกิดอาการชาที่ศีรษะ

Hawkยังคงเดินหน้าต่อไปตลอดทางปืนในมือของเขาก็ไม่หยุดเมื่อมีสิ่งใดเคลื่อนไหวเขาก็สังหารสิ้นไม่ว่าจะขนาดใหญ่หรือเล็ก

ปืนกระบอกนี้กำลังพิโรธทุกคนรู้ว่ามันอันตรายแค่ไหนทรรศนได้เพียงแค่ติดตามไปไม่กล้าที่จะวิ่งไปเบื้องหน้า

สุดท้ายแล้วเขาก็หยุดอยู่ที่ใต้ต้นไม้ทึบชายคนนั้นทุบหินแล้วขว้างมันออกไปหลังจากที่หินตกลงถึงจะนั่งลงบนพื้นที่ว่าง

ทรรศนรู้ว่าเขากำลังระบายความทุกข์ของเขาออกมาทรรศนนั่งลงถัดจากเขาได้ยินเสียงเยือกเย็นของชายที่ด้านข้าง“ทรรศนปีนี้เราฆ่าคนตายไปทั้งหมดกี่คนแล้ว”

คำถามนี้เขาไม่เคยถามมาก่อนเพราะถึงแม้จะถามขึ้นมาก็ไม่มีใครสามารถบอกตัวเลขที่แน่ชัดได้

ฆ่าไปแล้วกี่คนรึ

ใครจะไปนั่งนับใครที่มาขวางทางก็ต้องตายทั้งนั้น

ไม่มีบทสนทนาไม่มีการอ่อนข้อ

ทรรศนไม่ได้พูดอะไรคนคนนั้นก็พูดขึ้นอีก“นับไม่ถ้วนล่ะสิอย่าว่าแต่คุณเลยแม้แต่ผมก็จำไม่ได้แล้วแต่ว่าคนเหล่านั้นล้วนไม่เคยมีลูก”

ทรรศนพยักหน้านี่เป็นเรื่องจริง

เป็นเวลาหลายปีมาแล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นHawkไม่เคยจัดการกับเด็กมาก่อนเมื่อห้าปีก่อนมีเด็กคนหนึ่งบังเอิญเดินเข้ามาและพบกับระเบิดเมื่อเขารู้เขายังปล่อยเด็กคนนั้นไป

นี่คือข้อตกลงโดยปริยายระหว่างเขาและคนของเขาไม่มีวันที่จะทำร้ายเด็ก

Hawkพูดขึ้นไม่ใช่เขาอยากไว้ชีวิตไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องที่น่ายกย่องสรรเสริญเขาแค่เห็นถึงความบริสุทธิ์จนไม่สามารถลงมือได้เขาไม่มีความสุขไม่มีความสุขที่จะไปยุ่งกับเด็กเหล่านั้น

“ฉันออกจากอังฤษมาที่นี่ตั้งแต่ยังเด็กเก้าคนตายหนึ่งคนรอดเล็กขนาดขึ้นช้างลงม้าฆ่าคนวางเพลิงทุกอย่างล้วนทำมาหมดแล้วแต่คุณรู้อะไรไหมเมื่อเห็นเด็กๆคนอื่นทานไอศครีมขี่จักรยานเล่นผมรู้สึกอิจฉา”สายตาของชายคนนั้นดูห่างเหินเล็กน้อยดูเหมือนว่าเขากำลังคิดถึงเรื่องราวบางอย่างสิ่งที่อยู่ห่างไกลจากตัวเขามากแต่แล้วเขาก็ก้มศีรษะลง“น่าหัวเราะมั๊ยผมเป็นมือเพชรฆาตแต่กลับมีความคิดเช่นนี้”

ทรรศนไม่เคยได้ยินสิ่งที่เขาเพิ่งพูดมาก่อนเขาเป็นคนที่เด็ดขาดมากความเด็ดขาดนี้นำไปสู่การเป็นคนที่เย็นชาและเลือดเย็นทุกคนกริ่งเกรงเขามาเป็นเวลานานดูเขามีอารมณ์ผิดปกติไม่ชอบสุงสิงกับผู้คนมีแต่เพียงทรรศนเท่านั้นที่เขาไว้วางใจ

แม้ว่าเขาจะรู้สึกเช่นนั้นว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีความอ่อนโยนต่อสิ่งใดด้วยเหตุนี้เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้เขาจึงมีความรู้สึกว่าเกินความคาดหมายและรู้สึกเจ็บปวดใจ…

ภายใต้ร่างกายที่ไม่แยแสผู้ใดนี้ดูเหมือนจะซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้

“เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นหรอ”เขาคิดมานานแล้วทรรศนจึงเอ่ยปากถามออกไป

Hawkยิ้มขึ้นมา“เธอมักจะรู้วิธีที่ทำให้ผมรำคาญใจ”