ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 525

ตอนที่525พยายามอย่างไร้เดียงสา

บนพื้นที่หน้าสั้นนัชชาถูกหยุดลงต่อหน้าHawkสองมือถูกมัดไว้ด้านหลังแขนของเขายื่นออกมาจากทางด้านข้างของใบหน้าเธอแขนนั้นค่อยๆยกปืนขึ้นมาถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ขยับเลยในสิบนาทีที่ผ่านมา

เขาจงใจเคาะที่ด้านหลังลำคอเธอด้วยด้ามปืนเมื่อรู้สึกเจ็บปวดเธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาเมื่อเธอร้องออกมาแล้วเธอก็รู้สึกเสียใจในทันที

เธอรู้ว่าHawkจงใจใช้วิธีนี้ยั่วโมโหเตชิตให้เขาดำเนินการอย่างไร้เหตุผลผลลัพธ์ที่เขาต้องการก็คือสิ่งนี้

หลังจากที่เปล่งเสียงออกไปไม่ว่าHawkจะบังคับเธออย่างไรนัชชาก็ไม่ตะโกนออกไปอีกสายตาเธอจ้องไปที่พื้นที่ด้านบนโชคดีที่เขาไม่เดินออกมาไม่อย่างนั้น…

ก้มหัวลงมองตำแหน่งของสองคนนั้นพื้นที่หน้าสั้นหันติดกับทางด้านข้างเมื่อเดินออกไปที่ขอบเท่านั้นจึงจะสามารถมองเห็นได้และทันทีที่ปรากฎตัวขึ้นHawkก็จะเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเล

นัชชาจิตใจร้อนลนเธอรู้ตัวดีว่าตราบใดที่เธออยู่ในเงื้อมมือของHawkเขาก็จะพยายามหาทางกำจัดเตชิตแต่ว่าเธอก็ไม่สามารถหลบหนีไปได้โดยง่ายร่างกายเธอยังถูกมัดติดกับระเบิดสิ่งนี้อาจทำลายพวกเขาทั้งสองได้

ทุกสิ่งรอบตัวเงียบสงัดตอนนี้คือกลางคืนหลังจากที่ฝนตกหนักอีกครั้งไอน้ำและหมอกที่น่าหลงใหลก็ถูกพัดมาอีกครั้งหนึ่งลมหายใจหนึ่งการเคลื่อนไหวอันบอบบางถูกขยายออกไปณเขาลูกนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่มีใครพูดอะไรHawkตัวคนเดียวมีเพียงนัชชาเท่านั้นที่เป็นเกราะกำบังของเขาแต่มันไม่ใช่ทางเลือกสุดท้ายเขาจะไม่เสี่ยงกับการถูกจับเป็นตัวประกันสำหรับเหตุผลข้อนี้มีเพียงเขาที่รู้อยู่แก่ใจ

ผ่านไปสิบกว่านาทีดูเหมือนจะเหนื่อยกับการรอคอยที่ไม่มีวันสิ้นสุดHawkยกมือและยิงขึ้นอีกหนึ่งนัดเขาเงยหน้าขึ้นมองระยะความสูงที่ห่างกันครึ่งเมตรนั้นด้านหลังภูมิประเทศเป็นที่ต่ำหากว่าต้องการหลบหนีก็สามารถทำได้แน่นอนว่าต้องทำให้เตชิตไม่สามารถหยุดเขาได้

ด้านล่างของภูเขาเต็มไปด้วยตำรวจเขาช้าไม่ได้อีกแล้วต้องดำเนินการอย่างรวดเร็ว

สมองของHawkทำงานอย่างรวดเร็วแทนที่จะตื่นตระหนกเขากับสงบนิ่งมากยิ่งขึ้นนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่เป็นหรือตายกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาไปแล้ว

อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่ด้านหลังเขาอีกครั้งผู้หญิงที่อยู่ในแขนก็พยายามอย่างยิ่งที่จะทุกยันแขนของเขาด้วยหัวของเธอปากกระบอกปืนเบี่ยงออกเขารู้สึกอึดอัดใจเขากดคนลงที่กำแพงดินด้านหน้าของเขา

“ตึง”เสียงหนึ่งดังขึ้นเตชิดได้ยินอย่างชัดเจนผู้ชายคนนั้นงุ่มง่ามอยู่ตรงหน้ามองไม่เห็นว่าร่างใหญ่นั้นทำอะไรอยู่ยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้น

นัชชา…

ขนคิ้วหนาของเขาบิดเบี้ยวรูขุมขนทั้งหมดลุกชูขึ้นเขาวางปืนพกไว้ที่หน้าขาและเดินลัดเลาะไปตามต้นไม้ยังพื้นที่หน้ากว้างอย่างรวดเร็ว

กระสุนตกลงถึงเท้าอีกครั้งระยะทางที่เขายืนอยุ่สามารถมองเห็นขอบด้านหลังของคน

เตชิตไม่ลังเลยกสิ่งสกปรกในมือเขาขึ้นมาดวงตาของเขาบีบแคบลงเล็กน้อยสายตาก็ยังคงถูกบดบังในที่สุดก็เปิดปากออกไป---

“Hawkมอบตัวเถอะถูกล้อมเอาไว้หมดแล้ว”

ความเงียบอยู่ในชั้นบรรยากาศผ่านไปสองนาทีเมื่อเตชิตคิดว่าเขาคงไม่พูดแล้วมีเสียงแหบห้าวตอบกลับมา“คุณหาพบช้ากว่าที่ผมคิดนะ”

เมื่อเสียงเปล่งออกมาเตชิตก็พุ่งสายตาไปที่ทิศตะวันออกเฉียงใต้ของพื้นที่หน้าสั้นในทันทีกำหนดที่ตั้งของHawkไว้ในใจกิจกรรมที่เขาทำภายใต้การล้อมกรอบนั้นก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยร่างสูงกึ่งหมอบอยู่“อย่าทำอะไรผลีผลามรีบปล่อยคนออกมาได้แล้ว”

“ปล่อยรึ”Hawkเหมือนจะเพิ่งได้ยินเรื่องตลก“เธอเป็นเครื่องมือมนุษย์ชั้นดีที่สุด”