ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 524

ตอนที่524ในที่สุดก็พบตัวเธอ

เตชิตหยิบปืนพกและเดินตรงเข้าไปในภูเขาเขาค่อยไต่ขึ้นไปตามไหล่เขายิ่งเข้าไปลึกก็ยิ่งรู้สึกตื่นตัวทุกอย่างตรงหน้าเต็มไปด้วยหมอกสีขาวปกคลุมไปทั่วร่างวิสัยทัศน์เห็นได้ไม่เกินยี่สิบเมตร

สำหรับภูเขาที่ซับซ้อนลูกนี้ไม่ใช่เรื่องดียิ่งในวันฝนตกหนักด้วยแล้ว

เตชิตดำเนินการเพียงคนเดียวเขาไม่ได้พกอุปกรณ์การสื่อสารใดๆไว้ด้วยเลยทั้งหมดล้วนตัดสินใจด้วยประสาทสัมผัสและสัญชาตญาณของตัวเองล้วนๆ

ตลอดทางที่ขึ้นไปเสื้อผ้าส่วนใหญ่บนร่างกายก็เปียกชื้นเขาเดินเท้าไปตามต้นไม้ใหญ่ที่หนาทึบเป็นการดีที่จะบดบังร่างกายของตนเองอีกทางก็เป็นการดีสำหรับการทำสัญลักษณ์อ้างอิง

เมื่อผ่านไปสิบกว่านาทีหูเขาก็ค่อยๆได้ยินเสียงสายน้ำไหลเขาอยู่ใกล้แม่น้ำแล้ว

เมื่อทราบเช่นนั้นเตชิตก็หยิบปืนพกออกมาเขาก้าวขาช้าลงเฝ้าดูทุกสิ่งรอบตัวด้วยความระมัดระวังพยายามไม่ส่งเสียงแม้ว่าใบไม้จะแค่เคลื่อนไหวเขาก็ยังสามารถได้ยินได้

เมื่อเข้าสู่การต่อสู้ผู้คนมักจะมีประสัมผัสที่ไวอยู่เสมอเขาก็ไม่ได้เป็นข้อยกเว้นเมื่อเดินไปถึงกลางภูเขาบรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปเงียบสงบมากเขาหยิบหินก้อนใหญ่ขึ้นจากหัวแม่เท้าของเขาและโยนมันลงในพุ่มหญ่าสีเขียวสูงราวหนึ่งเมตร

“ปัง”

“ตุ๊บ”

เสียงนุ่มๆสองเสียงดังขึ้นที่ในหูเขาคุ้นเคยกับเสียงนี้มากเป็นเสียงของปืนพกต่อให้ได้ยินอีกเป็นหมื่นครั้งก็ไม่มีทางทายผิด

ในพุ่มหญ้านั้นมีคนอยู่！

เตชิตใช้ที่มั่นปกปิดร่างกายของเขาไว้สายตาสอดส่องดูความเคลื่อนไหวดูทิศทางและขนาดของการก่อนจะตัดสินใจว่าพื้นที่นั้นน่าจะสามารถรองรับได้เพียงหนึ่งหรือสองคนเขาเคลื่อนตัวไปในทิศทางนั้นจากต้นไม้นี้ไปยังต้นไม้ต้นถัดไปใช้ความเร็วเป็นเวลาเพียงสองวินาที

เขาหายใจเข้าลึกๆเดินเข้าไปอย่างผิดขั้นตอน

วินาที่ที่พุ่งออกจากต้นไม้พื้นดินใต้ฝ่าเท้าถูกกระสุนระเบิดใส่โคลนสีเหลืองโคลนกระเด็นใส่เต็มกางเกงของเขาอีกนิดเดียวก็จะถูกเจาะผ่านเข้าถึงกระดูก

ดวงตาของเตชิตดุร้ายขึ้นมาระยะห่างเหลืออีกแค่นิดเดียวในมือเขามีกระสุนอยู่เพียงแปดนัดเขายกปืนพกขึ้นโดยไม่ลังเลและยิงออกไปสองนัดที่กอหญ้าแห่งนั้น

เมื่อไม่ได้ยิงถูกเป้าหมายตามที่คาดไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายต้องถูกบีบให้โผล่ออกมาอย่างแน่นอนเมื่อเป้าหมายเปิดเผยตัวก็ไม่สามารถหลบหนีต่อไปได้อีก

และนั่นเองในวินาทีถัดไปคนคนหนึ่งก็ค่อยๆออกมาจากกอหญ้าอีกฝ่ายพยายามออกมาเพื่อหันหลังชนก้อนหินใหญ่น่าเสียดายที่นอกจากส่วนหลักๆของร่างกายแล้วก้อนหินก็ไม่สามารถปกปิดส่วนทั้งหมดของร่างกายได้

เสื้อสีดำโผล่ออกมาเตชิตเหนี่ยวไกอย่างต่อเนื่อง

“ใคร！?”เขาลดเสียงและถามฝ่ายตรงข้าม

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินเสียงเขาก็ตกตะลึงขึ้นมาทันทีจากนั้นก็โผล่ครึ่งหนึ่งของร่างกายออกมาเห็นเขายืนอยู่คนเดียวหลังต้นไม้เธออดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว“คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!?”

สายตาของเตชิตกำลังจ้องไปที่หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการดูเหมือนในเวลานี้ทุกคนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกจากนั้นก็ตั้งสติขึ้นอีกครั้งโดยเฉพาะหัวหน้าหน่วยสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการก็คือเห็นเงาของเตชิตในเขาลูกนี้

ไม่มีเวลาพูดคุยไม่มีเวลาตรวจสอบสาเหตุทั้งสองเข้าร่วมด้วยกันทันทีคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ช่างร่างสูงร้อยแปดสิบเซนไม่ได้ส่งเสียงใดออกมา