ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 54

ตอนที่54 เผชิญความลำบาก

ร้องไห้หรือ

คำนี้ปรากฏในใจ เตชิตขมวดคิ้ว หรือว่า เป็นเหตุการณ์ที่เมื่อกี๊เขาว่ากันไปหนักหรอ

คิดไปที่อื่นแล้ว ไม่ใช่ว่ามีคนที่ชื่อนภันต์เป็นเพื่อนอยู่กับหรอ ถ้าเป็นนิสัยของนัชชา น่าจะไม่มีวันให้คนอื่นได้เห็นว่าตัวน้ำตาไหลแบบนี้

ตรัณรอคำสั่งของท่านประธาน แต่กว่าแคได้รับคำว่า “ไม่ต้องมายุ่ง”

นี่..... ตกน้ำฝนสีแดงหรอ

ท่านประธานดูแลคุณนัชชามาดีมากตลอดมา ทำไมอยู่จู่ๆก็

ตรัณไม่เข้าใจแน่เลยว่า คุณเตชิตคนที่เย็นชา เป็นแบบนี้เพราะว่าหึง

หลังจากการทดสอบ เรื่องของนัชชากับปวิมลได้เผยแพร่ไป ยังไม่เคยมีเด็กมาใหม่ทะเลาะกันอย่างนี้เลย รวมถึงนัชชาก็ถูกวิจารณ์แรงมาก

ในห้องน้ำชา แก๋รับแก้วกาแฟ กำลังกังวลนัชชาอยู่ จู่ๆก็ได้ยินคำเยาะเย้ยของคนที่ยืนข้างๆอยู่

“ก่อนหน้านี้ ฉันว่าอะไรไป คนที่อย่างคุณเตชิต ไม่น่าจะไปเอาใจกับเด็กมาใหม่หรือ ตอนนี้เห็นความจริงแล้ว น่าจะเบื่อแล้ว วันนี้เลยทำให้เธอขายหน้า”

“การทดสอบวันนี้ ฉันก็อยู่ด้วย เธอไม่รู้เลย ว่าตอนนั้นอึดอัดมาก แม้ว่าคุณเตชิต ไม่ได้ว่าเธอ แต่คำพูดของเขาหนักกว่าด่าทำให้คนเจ็บใจ ให้เธอรีบออกไป”

“สมน้ำหน้า ทีนี้เธอควรจะติดปัญหาแล้ว”

อีกคนหนึ่งออกเสียงเบาๆว่า “ใช่แล้ว เรื่องปวิมลขโมย PPTของเธอ เป็นจริงหรือเปล่า”

“ไม่รู้สิ น่าจะเป็นความจริงมั้ง แต่ว่าคนที่อย่างนัชชา ใครจะชอบ อันนี้ทุกคนเข้าใจอยู่ในใจ...... ”

แก๋ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าร้ายผล เดินไปตรงๆต่อหน้ากี่คนนั้น “พูดอะไรกันอยู่ พูดเสียงดังหน่อยสิ คุยกันลับหลังนี่เป็นเรื่องอะไรกัน

มีสองคนกลัวไม่กล้าพูด คนที่เป็นหัวหน้าแก๊งคือ ผู้ช่วยของผู้อำนวยการตอบว่า “ได้ถึงเธอแล้วหรอ”

“คนอื่นก็ไม่ได้ แอบว่าความผิดของคนอื่นลับหลัง นี่พวกเธอคิดว่าเรื่องยังไม่เยอะพอหรอ นัชชาทำอะไรต่อพวกเธอ ปกติก็เห็นเธอเกรงใจมาก พวกเธอไม่พอใจกับเธอเช่นนี้ ไม่ใช่แค่ว่าอิฉาเธอ”ปกติแก๋ก็อดทนไว้ เพราะว่านัชชาห้ามอยู่ เธอไม่เคยทำท่าแสดงความโกรธออกมาเลย

ตอนนี้เป็นอะไรไปทนไม่ไหวแล้ว

แก๊งผู้หญิงนี้ คิดว่าตัวเองทำงานนานอยู่แล้ว รู้สึกว่า มีฐานะเล็กน้อยในบริษัท เลยก็เรียกไปเรียกมา ผู้หญิง

ที่ทั้งสาวทั้งมีความสามารถอย่างเข้ามาในบริษัท จะเป็นคนที่น่าเกลียดมากในพนักงานหญิง

แต่ว่าเธอนึกไม่ออก ว่าคนพวกนี้พูดร้ายขนาดนี้เลย

“เธอมีอะไรที่จะอิฉา ตัวเองทำไม่เรียบร้อยโดนด่า ก็ไม่อนุญาตให้คนอื่นว่าหรือ ผู้หญิงคนนั้นวางแก้วน้ำลง ถลึงแก๋ “แกก็เป็นคนที่กอดแข้งกอดขากับเธอ ฉันจะคอยดูว่า แกจะกอดแข้งกอดขาใครต่อ…”

แก๋อยากจะพูดอะไรต่อ คนพวกนั้นเดินไปไกลแล้ว เหลือแต่เธอโกรธอยู่คนเดียว

หยิบมือถือขึ้นโทรหานัชชา แต่ว่าไม่มีคนรับสาย เธอเริ่มห่วงอีก

เธอหายไปไหนแล้วอ่ะ

.......................

นัชชาไม่ได้กลับออฟฟิศ ออกจากห้องประชุมแล้วขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นสูงที่สุดของตึกบริษัท

ตึกสูงอย่างมี58ชั้น ลมก็เย็นกว่าข้างล่าง