ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 546

ตอนที่546ผู้หญิงลึกลับที่อยู่ในบ้าน

เพราะธีมนต์ครั้งนี้ที่ชนุดมกลับมาเมืองJอยากจะอยู่เป็นระยะยาวชีวภาคิดว่าเขาจะอยู่ที่โรงแรมนี้ต่อแต่ไม่คิดว่าวันที่3เขาก็ให้คนไปซื้อคอนโดใจกลางเมืองแล้ว

การตกแต่งที่หรูหราแค่เอากระเป๋าเข้าไปก็อยู่ได้แล้ว

ชีวภารู้สึกทึ่งในความรวยของเขาอีกครั้งจะซื้อที่ที่ดีในกลางเมืองแบบนี้เหมือนซื้อผักกาดที่ข้างตลาดคนธรรมดาต่อสู้ทั้งชีวิตก็ไม่อาจจะซื้อบ้านแบบนี้ได้

แต่พอชนุดมย้ายเข้าคอนโดชีวภาก็เสนอกลับไปอยู่ที่บ้านต่อเพราะตอนนี้อยู่ในประเทศแผลของเธอก็หายดีหมดแล้วไม่มีสาเหตุหรือเหตุผลที่จะอยู่กับเขาต่อ

ชนุดมไม่มีความเห็นใดๆกับข้อเสนอของเธอนอกจากสีหน้าไม่ค่อยดีก็ไม่มีการปฏิเสธใดๆ

ก่อนจะไปเธอเก็บกระเป๋าเดินทางให้เรียบร้อยเรื่องทุกอย่างมีต้นก็ต้องมีจบถึงจะเป็นแบบนี้ชีวภาไปเคาะประตูห้องของเขาอยากจะกินข้าวกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย

นั่งอยู่ในร้านอาหารของโรงแรมเธอเอาเมนูไปให้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า“นายสั่งเถอะครั้งนี้ฉันเลี้ยงนายเอง”

ชนุดมยักคิ้วจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วสั่งอาหารมาจากนั้นก็เอาเมนูให้กับพนักงาน

พอคนออกจากห้องเขาถึงจะพูดมาว่า“ทำไมเชิญฉันกินข้าวมื้อจากลาหรอ?”

ชีวภายิ้มออกมาอย่างเกรงใจ“ไม่ใช่ก่อนหน้านี้นายช่วยฉันตลอดฉันยังไม่เคยเลี้ยงข้าวนายเลย”

ชนุดมมีเงินแต่เขามีเท่าไรชีวภาไม่รู้รู้แค่ว่ามีเยอะมากๆเครื่องบินส่วนตัวเรือส่วนตัวและProjectต่างๆที่ได้ยินจากปากเขาก็เป็นหลักพันล้านแล้ว

เธอรู้ว่าเขานั้นไม่ได้อยากกินข้าวขนาดนั้นแต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นความในใจของเธอถึงแม้เขาจะเย็นชากับตัวเองตลอดแต่ก็ไม่เคยทำร้ายตัวเองอย่างจริงจังถึงแม้ตอนแรกแรกเธอจะกลัวผู้ชายคนนี้มากแต่พออยู่ไปนานๆก็จะสังเกตว่าเขาก็จะไม่ทำอะไรเธอ

“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่นายช่วยฉัน”ในห้องที่สว่างมีเสียงของผู้หญิงดังขึ้น“ทั้งค่ารักษาของแม่ฉันและเรื่องแผลของฉันขอบคุณนายนะ”

“ไม่จำเป็น”ชนุดมพูดสั้นๆเหมือนเดิมเหมือนความสนใจของเขาอยู่ที่การกินข้าวไม่ได้คิดเรื่องอื่นเลย

ชีวภาขมวดคิ้วอารมณ์ของเธอนั้นไม่ค่อยดีเท่าไรยังไงก็เป็นคนที่ออกสังคมบ่อยข้างๆมีคนเดินไปเดินมาเขาคงจะชินแล้วมั้งแต่เธอน่ะสิเริ่มรู้สึกเศร้าขึ้นมา

ครั้งนี้ที่จากกันไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่เธอกับชนุดมก็ไม่ใช่คนโลกเดียวกันอยู่แล้วถ้าไม่ใช่เป็นเพราะวาสนาทั้งชีวิตทั้งสองคงไม่มีวันมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกัน

ข้าวมื้อนี้เธอกินไม่อร่อยเลยถึงแม้ชนุดมจะสั่งอาหารต่างๆของในร้านแค่อย่างเดียวก็หลัก4แล้วแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยเพราะนี่คือมื้อสุดท้ายแพงก็แพงไปเถอะ

ตาของชนุดมมองไปทางคนที่อยู่ตรงหน้าหน้าที่เศร้าโศกของเธอชัดเกินไปทั้งๆที่เธอนั้นเป็นคนเสนอว่าจะไปแต่ทำไมตอนนี้เป็นสภาพนี้

ไม่ว่าจะเป็นยังไงพอเห็นเธอเป็นแบบนี้อารมณ์ที่ไม่ค่อยดีของเขาในใจก็หายไปความอยากอาหารของเขาก็ไม่มากอยู่แล้วอีกอย่างที่เธอเลือกนั้นคืออาหารจีนเธอกินนิดเดียวก็อิ่มแล้ว“ไม่ว่ายังไงเธอก็เคยช่วยชีวิตฉันต่อไปถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรก็บอกได้”

ชีวภาที่กำลังกินปลาที่อยู่ในจานพอได้ยินคำนี้มือของเธอก็หยุดแล้วเงยหน้าขึ้น“ฉันรบกวนนายมากเกินไปแล้วถ้าติดหนี้บุญคุณอีกเกรงว่าจะคืนไม่หมด”

ค่าผ่าตัดก็ยังไม่ได้คืนเขาเลยแล้วจะไปเอาของเขาอีกได้ไง

ไม่คิดว่าชนุดมจะตอบว่า“ไม่ว่ายังไงตัวเองก็ติดเยอะแล้วติดเพิ่มอีกก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”

“……”

ดีเลยแทงใจดำดี

ชีวภากระแอมเบาๆ“อืม........ขอบคุณ”