ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 554

ตอนที่ 554 ประสบการณ์ความรัก

ตอนเด็กๆ ดุลยาลากเธอกับไวศทย์ ตอนตกที่นั่งลำบากก็ไปยืนเงินชาวบ้านเขา ยืมทั้งเพื่อนบ้านและญาติ บางทีก็ยืมหนึ่งพันสองพัน บางทีก็ยืมหนึ่งร้อยสองร้อย คนนพวกนั้น ตอนที่ดุลยยานำเงินไปคืนก็มีสีหน้าแบบนี้

บอกว่าไม่ต้องคืนแล้ว ความหมายจริงๆก็คือ ต่อไปนี้ไม่ต้องติดต่อพวกเขาไปอีก

ชีวภาสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังน้อยใจ “ฉันรู้ว่าเงินสี่แสนสำหรับคุณแล้วมันไม่ได้เป็นเงินที่สำคัญอะไร แต่สำหรับฉันมันเป็นเงินที่ต่อชีวิตแม่ฉัน คุณไม่สนใจก็ได้ แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันตั้งใจทำงานหาเงินมาคืนคุณ ไม่อยากให้ใครมาดูถูก และไม่อยากให้คุณประเมินฉันต่ำไป ฉันรู้ว่ากำลังฉันจำกัด แต่ตอนนี้ฉันทำไดเพียงนำมันออกมาเยอะๆ มันคือทั้งหมดของฉันแล้ว คุณยังอยากจะทิ้งมันไหม?”

ชนุดมเห็นขอบตาเธอแดงอย่างรวดเร็ว อารมณ์ที่คุมไว้ในใจก็ชัดเจนยิ่งขึ้น เงินสำหรับเขานั้นก็แค่เป็นตัวเลข และในสายตาเขามันเป็นแค่กระดาษ เธอรีบคืนเงินให้เขา ทำไมตัวเองต้องกังวลด้วย?

ได้ยินความหมายของเธอ เพราะว่าไม่อยากให้เขาประเมินค่าตัวเองต่ำเลยทำแบบนี้?

เสียงดังสะท้อนในหัวสมอง ทำให้ชนุดมรู้สึกสบายใจขึ้นมา เขาจ้องสายตาที่ผสมความโกรธคู่นั้น ยืนมือไปเชยคางเธอขึ้นมา “ความคิดของฉัน สำคัญกับเธอมากขนาดนี้เลยหรอ?”

ชนุดมนึกว่าเธอจะหลีกหนี จะลังเล ไม่คิดว่าแธอจะพยักหน้ายอมรับตรงๆ “ใช่ค่ะ สำคัญมาก”

หัวใจเหมือนถูกสิ่งของบางอย่างทุบเข้ามา เขาขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ได้ยินเสียงหัวใจเต้นข้างหู

‘ตึก——ตัก——’

ชนุดมจ้องเธอ “ทำไม?”

ชีวภาอยากจะพูดว่า เพราะฉันติดเงินคุณ แต่พอสบนัยน์ตาดำลึกนั่น เธอก็เงียบในทันที ไม่รู้ว่าควรตอบว่าอย่างไร

สองนาทีต่อมา ไม่ได้ยินคำตอบ ทั้งสองสบตากัน ดูเหมือนคนโง่

มือของเขาที่จับคางเธออยู่ออกแรงเล็กน้อย แต่เหมือนกับจะทำเธอเจ็บ เธอจึงเปล่งเสียงขึ้นจมูกออกมา “อื้อ?”

“เพราะว่า......” เสียงเล็กเธอเอ่ยออกมา ลังเลไปสักพักหนึ่งเพื่อหาคำพูดที่ฟังแล้วไม่น่ากระอักกระอ่วน “ฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราปนไปด้วยเรื่องเงินทองหรือพวกวัตถุนิยม”

ที่จริงเธอคืนเงิน ไม่ได้คิดอยากจะขีดเส้นแบ่งเขาเลย แต่อยากให้ระหว่างพวกเขานั้นดูเรียบง่ายสักหน่อย? คิดแบบนี้แล้ว สีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงมาหน่อย

“ฉันกับเธอเราเป็นอะไรกัน สำคัญขนาดนั้นเลย”

“……”

ชีวภาถูกเขาจ้องจนหนังศีรษะเสียวแวบขึ้นมา ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของคำถามเขา หัวใจที่เต้นขึ้นมาอย่างคุมไม่ได้ “คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

“ไม่มีอะไร” ชนุดมดึงมือกลับมา สายตามองไปที่มือเล็กที่ถือซองจดหมายไว้ ตอนแรกจะประนีประนอม ยื่นมือไปหยิบซองจดหมายนั่นมา แล้วยกมือขึ้นมาผ่านตาเธอ “ในเมื่ออยากคืนก็ต้องคืนให้ตรงเวลา ทุกเดือนของวันนี้ เอาเงินให้ฉัน”

ชีวภาอึ้งไปสักพักหนึ่ง พอได้สติขึ้นมาก็อดยิ้มไม่ได้ “ได้ค่ะ! แต่ว่า......คุณมีบัญชีธนาคารที่สะดวกไหมคะ ฉันจะได้โอนเงินให้คุณ”

“บัญชีธนาคารฉันค่อนข้างซับซ้อน เธอให้เงินสดฉันดีกว่า” เขาปฏิเสธอย่างไม่คิด

ชีวภารู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา ได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้วก็ไม่ได้ยืนกรานอีก แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นล่ะก็ พวกเขาก็ต้องมาเจอกันทุกเดือนสินะ ตามความรวดเร็วที่เธอคืนเงิน คงจะยังเหลืออีกนาน

เขาไม่รำคาญใช่ไหม?

สิ่งที่ชีวภาไม่รู้ก็คือ ถ้าชนุดมรำคาญ เขาคงไม่ให้เธอจ่ายด้วยเงินสดหรอก

“สุดสัปดาห์หน้าว่าจะพาธีมนต์มาดูทะเลสาบที่เมือง Q ถ้าเธอมีเวลาก็เตรียมตัวสักหน่อย” จู่ๆเขาก็พูดขึ้น

ชีวภาคำนวณเวลาสักครู่ “สุดสัปดาห์หน้าโอเคค่ะ วันศุกร์ฉันไม่มีเรียน”