ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 593

ตอนที่ 593 ชีวภาลูกสาวของฉันเธอจะตื่นขึ้นมาไหม

แต่สิ่งที่เขาต้องทำคือทำก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะระเบิดอารมณ์ขึ้นมา เขาเสนอวิธีการรักษาขึ้นมา พูดง่ายแต่อาการของชีวภานั้นมันยากกว่าที่คิดไว้เยอะ

สมองของเธอได้รับกระทบกระทือนมาก หากเป็นการรักษาระบบประสาทแบบคนทั่วนั้นรับรองได้ว่าคงไม่ได้อยูในสภาพนี้ แพทย์เฉพาะทางด้านสมองและระบบประสาททุกคนกำลังพยายามอย่างเต็มความสามารถเพื่อให้หล่อนฟื้นคืนกลับมา

สำหรับคณะแพทย์แล้วถือได้ว่าไม่ใช่เรื่องการรักษาคนไข้ตามปกติธรรมดาแต่มันเป็นการท้าทายความสามารถด้านวิชาการในระดับสูง

แต่ปรัณก็เคยพูดอยู่ว่าถึงจะเป็นความท้าท้ายต่อการสู้รบแล้ว แต่ครั้งนี้การสู้รบห้ามพ่ายแพ้ ถึงแม้ว่าจะสำเร็จแค่เจ็ดสิบเปอร์เซนต์หรือมีส่วนใดที่ผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยก็ตามเขาก็ไม่อนุญาตให้มันเกิดขึ้นต่อไปได้

มันเป็นงานที่ต้องใช้เวลาและการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนเป็นอย่างมาก ปรัณคิดแล้วคิดอีกเขาตัดสินใจว่าต้องแจ้งให้ชนุดมทราบถึงสภาพอาการของชีวภาในระยะนี้ก่อนเพื่อเป็นวัคซีนในการป้องกันเอาไว้ก่อนจะเกิดเรื่อง

ปรัณใส่เสื้อกาวน์ยาวสีขาวเดินไปทางห้องพักผู้ป่วยตลอดทางแพทย์พยาบาลหลายคนเจอเขาแต่ไม่มีใครทักทายเขาสักคน นอกจากสุวีรา

ในปี้นี้สุวีราได้ทำเรื่องใหญ่ที่ทำเกินความคาดหมายไว้ตอนนี้เธอเป็นหัวหน้าแผนก ตำแหน่งสูงขึ้น ภาระงานที่หนักหน่วงบนบ่ามีมากขึ้น เวลาก็น้อยลง แต่สิ่งที่เขาโมโหมากที่สุดคือปรัณเอาแต่ทำงาน ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันคือเดือนก่อนได้แค่กินข้าวมื้อเดียว

สุวีรามองไปยังทางที่ผู้ชายสามสิบกว่าคนนั้น หล่อนโกรธมากเวลาเขาเดินผ่านไป

ปรัณมองเธอที่เดินเฉียดเขาไปอย่างไม่ใยดี เขาได้แต่ส่ายหัวเบาๆ ปล่อยไปก่อน รอเวลาช่วงนี้ผ่านไปก่อนเดี๋ยวเขาค่อยไปง้อทีหลัง

ปรัณเดินไปถึงหน้าประตูห้องพักผู้ป่วยห้อง VIP บานประตูมีช่องกระจกเล็กๆการออกแบบแบบนี้ก็เพื่อที่ให้แพทย์และพยาบาลเดินตรวจดูในเวลาค่ำคืนสามารถมองเข้าไปดูภายในห้องนั้นได้สะดวกซึ่งเป็นการสังเกตุอาการคนป่วยภายในห้องเป็นอันดับแรก

และในเวลาที่เขาเดินมาหน้าประตูห้องและพร้อมจะเข้าไปข้างในก็ต้องหยุดลง

ปรัณเขามองเข้าด้านในทางช่องกระจกที่หน้าประตูกับเห็นหลังของชายคนหนึ่งยืนตระหง่านอยู่ที่ปลายเตียงจนถึงกลางเตียง ชนุดมเขาหันหลังให้ประตูห้อง ตัวเขาเอนไปด้านหน้ามือทั้งสองข้างของเขากุมมือเด็กสาวบนเตียงข้างที่ไม่มีอุปกรณ์การแพทย์อยู่อย่างระมัดระวัง

ถึงแม้จะมองไม่ออกถึงการแสดงออกของผู้ชายคนนั้น แต่ว่าด้านหลังของร่างกายที่ใหญ่โตนั้นแสดงถึงอาการอารมณ์เสียขึ้นมาหน่อยๆทั้งความดุร้ายและกำลังใจถดถอยลง

ปรัณรู้สึกประหลาดใจโดยปกติแล้วผู้ชายอย่างชนุดมไม่ว่าจะจัดการเรื่องอะไรก็ตามค่อนข้างเฉียบขาด ตั้งแต่เรื่องที่เขาเป็นอริกับเตชิตหรือเรื่องตอนเขาช่วยเหลือที่เกิดขึ้นกับนัชชาก็ตามที เขาเป็นเหมือรฃนจุดศูนย์กลางของทุกเรื่องมาโดยตลอด เขาทั้งน่ากลัวจนทุกคนขยาดกันไปตามๆกันเลย

หากพูดถึงเตชิตแล้วปรัณคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีอำนาจมากที่สุด แต่ชนุดมนั้นก็ไม่ได้อำนาจด้อยกว่าแต่อย่างใด

แต่ ณ เวลา มองสภาพเขาในตอนนี้จากด้านหลังแล้วเห็นได้ชัดเลยว่าเขาลดความน่ากลัวลงไปเยอะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ดูออกได้เลยว่าเขากำลังเจ็บปวด

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา คนรอบตัวเขาที่เป็นคนที่มีชื่อเสียงและประสบความสำเร็จมักจะมีปัญหาเกี่ยวกับความรักมากมายก่ายกอง เตชิตเองก็ผ่านมาเยอะทั้งการเอาชิวตเข้าแลกถึงได้ตัวนัชชามาถึงทุกวันนี้ ดูท่าแล้วผู้ชายตรงหน้านี่ก็ด้วย เรื่องนัชชาก็จะผ่านมาได้ก็ไม่ง่ายเลย แล้วนี่เรื่องมาถึงเขาผู้ชายคนนี้อีก ยากจริงๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขารู้สึกว่าเรื่องระหว่างเขากับสุวีรานี่ถือว่าโชคดีไม่มีเรื่องอะไรที่คอขาดบาดตายเข้ามาแทรกมีแค่ทะเลาะกันบ่อยๆแค่นั้น

เหตุการณ์ที่อยู่ข้างหน้าถือว่าเป็นนิมิตรหมายที่ดี ปรัณไม่อยากเข้าไปทำลายบบรยากาศ เลยคิดว่าเดี๋ยวค่อยมาแจ้งข่าวอีกทีดีกว่าเพราะเรื่องที่จะพูดนั้นมันเป็นคำแนะนำที่ค่อนข้างยากในการอธิบายออกมา

ในช่วงที่เขาคิดตัดสินใจ มีคนแต่ที่บ่าเขา