ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 618

ตอนที่ 618 ถ้าเขาไม่ดีกับฉันก็เลิกกับเขาเหมือนเคย

เรื่องที่นัชชาความจับกลับมา ทุกคนก็รู้ไปทั่วแล้วผ่านปรัณ พูดถึงเรื่องนี้ พอคิดว่านัชชาปิดบังตัวเอง จินต์ก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ

เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี นัชชาเข้าใจความคิดในใจของเธอ จึงรีบตำหนิกลับไป “ฉันปิดบังเธอหรอ? เธอก็ลืมบอกอะไรฉันเหมือนกันใช่ไหม?”

“ฉันน่ะนะ?” จินต์ไม่ได้คิดลึกอย่างเห็นได้ชัด “ฉันจะไปมีอะไรอ่ะ ช่วงนี้ฉัน......”

พูดถึงตรงนี้ เธอก็ดูเหมือนจะนึกอะไรได้ ก็รีบเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ตอนนี้เธออยู่ไหน?”

“ฉันน่ะ......” นัชชาสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วพูดอย่างไม่รีบร้อน “ฉันเพิ่งออกมาจากเตนัทลอว์เฟิร์ม”

“เชี่*!” ใจจินต์หล่นไปตาตุ่ม “เธอคงไม่......”

“อะไรหรอ?” นัชชาไม่ได้พูดออกไป บังคับให้เธอพูดมันออกมา “เธอตกใจจำอะไรได้ขึ้นมาหรอ?”

พูดถึงในส่วนนี้ หากจินต์ยังไม่เข้าความหมายของเธอ สมองเธอคงกระทบกระเทือนจริงๆ

คนที่ระมัดระวังมาตลอดยากที่จะสงวนท่าทีอีกครั้ง น้ำเสียงฟังออกถึงความกังวลและความกระสับกระส่าย “ธนัทบอกเรื่องของเรากับเธอแล้วใช่ไหม?”

นัชชาหัวเราะอย่างอดไม่ได้ “เรื่องอะไรของพวกเธอหรอ?”

“อุ๊ยตาย......” จินต์หลบเลี่ยงอยู่นานถึงจะพูดออกมา “คือ คือว่าพวกเราหมั้นกันแล้ว......”

นัชชาได้ยินเสียงพึมพำดังในลำโพง จมูกก็แสบขึ้นมา “ยัยโง่ นี่เป็นเรื่องดีนะ แกจะเขินอะไร แกรู้ไหมฉันดีใจกับแกแค่ไหน......”

“ใครเขินยะ ฉันแค่ไม่มีเวลามาบอกกับแก” จินต์ปากแข็ง ไม่ยอมรับหรอกว่าตัวเองเขิน รีบเปลี่ยนเรื่อง “สุขภาพเธอเป็นไงบ้าง?”

นัชชาถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “ดูก็รู้ว่าเป็นสามีภรรยากัน พอฉันเข้าไปในห้องทำงานพี่ธนัทก็ถามฉันแบบนี้”

ใบหน้าจินต์ที่แนบโทรศัพท์อยู่ก็แดงขึ้นมา ทันใดนั้นก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา “สามีภรรยาอะไรล่ะ ถ้าเขาไม่ดีกับฉัน ฉันก็เลิกกับเขาอย่างเดิม!”

เสียงพูดหนักแน่นดังจากลำโพงเข้าหูของเตชิต ไม่ใช่ว่าเขาอยากแอบฟัง แต่พื้นที่ภายในรถกว้างขนาดนี้ เสียงของจินต์ยิ่งแหลมเป็นพิเศษ

เขาขับรถไปด้วยขมวดคิ้วไปด้ว “ถ้าให้ธนัทได้ยินประโยคนี้ เดาว่าเขาต้องโกรธจนเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งแน่”

“……”

“เตชิตอยู่ข้างๆเธอหรอ??” หูจินต์อ่อนไหวมากได้ยินเสียงผู้ชาย

“ใช่ พวกเรากำลังไปบ้านคุณพ่อคุณแม่”

จินต์เงียบไปสองวินาที “……ฉันวางละ”

นัชชายิ้มและเบนสายตา “แกอ่ะ คนที่แต่งงานกันจะพูดแบบนั้นได้ยังไง คำพูดพวกเลิกกันอย่างไปพูดต่อหน้าพี่ธนัทเชียวล่ะ ทำร้ายจิตใจเกินไปแล้ว”

“ฉันไม่พูดต่อหน้าเขาสักหน่อย......” จู่ๆก็ถูกสอน ภายในใจจินต์ก็เศร้าๆ

“ก็ได้ ไม่คุยด้วยแล้ว สุดสัปดาห์หน้าตอนเย็นพวกเราไปกินข้าวกัน” นัชชานัดเวลารวมตัวกันอย่างง่ายๆ

จินต์ก็ไม่ได้ขัดอะไร “ได้ เจอกันตอนนั้นนะ”