ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 630

ตอนที่ 630 ชนัยโกรธมากผลลัพธ์ก็จะร้ายแรงมาก

ชนัยนึกว่าเธอจะเป็นเหมือนแต่ก่อน ที่ยอมรับอย่างน่าอดสู ไม่คิดว่าแมวน้อยที่ถูกบังคับจะกางเล็บออกมาแล้ว

เขาค่อนข้างประหลาดใจ คิ้วหนาดูทันสมัยขมวดขึ้นสูง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการเหยียดหยาม “โอ้ ไม่ได้แกล้งทำเป็นเชื่อฟังเก่งใช่ไหม ทำไมไม่แกล้งทำต่อล่ะ?”

เทียบกับน้ำเสียงสบายๆของชนัยแล้ว ดราณีไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าขำเลย เธอแค่มองชายข้างกายอย่างจริงจัง “ฉันไม่ได้แกล้งทำค่ะ ฉันมีสิทธิที่จะปฏิเสธคำขอที่โหดเหี้ยมแบบนี้ของคุณ”

โหดเหี้ยม?

“เหอะ” เสียงหัวเราะเย้ยหยั่นดังออกมาจากริมฝีปาก ชนัยเหมือนกับได้ยินมุขตลก แต่เขาก็ไม่ได้จะปฏิเสธ และก็พูดตามคำพูดของเธอ “งั้นก็ถือว่าฉันโหดเหี้ยม เธอจะยังทำตามใจฉันไหม?”

“……”

ดราณีเบิกตากว้าง หมดคำจะพูดกับพฤติกรรมที่หน้าหนาของเขาจริงๆ แต่เขาพูดผิดหรอ? ก็ไม่ ความจริงก็เป็นแบบนี้ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องมา

“ทำไม พูดไม่ออกเลย?”

ช่วงนี้การกลั้นความโกรธของดราณีต่อสายตาเหยียดหยามของเขานั้นได้ระเบิดออกมาแล้ว ทั้งหมดได้ปะทุออกมา “แม้ว่าฉันจะมาแต่ก็ไม่ได้เต็มใจนะคะ ถ้าคุณไม่ได้ขู่ฉัน คุณคิดว่าฉันจะมาไหม? ความรู้สึกโอ้อวดที่โหดเหี้ยมพวกนั้นของคุณที่จริงไม่ใช่เลย คุณใช้อำนาจกดขี่นักเรียนที่ไม่มีอะไรเลย ถ้าไม่เรียกโหดเหี้ยมแล้วจะเรียกว่าอะไร!?”

พูดออกไปแล้ว ในรถก็เงียบลง แม้แต่คนขับในรถก็ยังกลั้นหายใจ

ทะเลาะก็ทะเลาะ แต่คำพูดแบบนี้เหนือความคาดหมาย

ถ้าสีหน้าชนัยเมื่อครู่ยังคงดูหมิ่นอยู่ ตอนนี้ถือเป็นอึมครึมแล้ว สายตาสวยนั้นเต็มไปด้วยความมืดมัว ดราณีที่มองอยู่ขนหัวลุก

ในพริบตาเดียวที่โพล่งออกไป ดราณีก็รู้สึกเสียใจ โดยเฉพาะตอนนี้ที่เห็นสีหน้าเขานั้น เธอถึงขั้นอยากหุนหันพลันแล่นกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งหนีไปเลย

“ตนัย” ชนัยพูดออกมาเสียงทุ้ม แต่พูดกับคนขับรถด้านหน้า “จอดรถที่หน้าปากซอย”

ตนัยเมื่อฟังก็เข้าใจความหมาย อดไม่ได้ที่จะมองผ่านกระจกไปที่คนด้านหลัง ผู้ชายที่กำลังอดกลั้นและควบคุมความโกรธอยู่ มองออกว่าชนัยโกรธจริงๆแล้ว

แม้ว่าเขาจะค่อนข้างสงสารสาวน้อยดราณีคนนี้ แต่ตัวเองเป็นคนขับรถ เขาไม่มีพื้นที่ในการพูดใดๆ จึงต้องทำตามอย่างเชื่อฟัง

รถอยู่ที่สี่แยกถนนใหญ่จากนั้นก็เลี้ยงเข้าไปในซอยเล็กๆ แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาบ่าย แต่ในซอยบอกไม่ได้ว่ามืด หลังจากรถจอดนิ่งแล้ว ในใจดราณีก็เกิดความรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาอย่างมาก

โดยเฉพาะตอนที่ชนัยหันไปสั่งตนัย “ลงจากรถไปก่อน”