ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 631

ตอนที่ 631 สูญเสียการควบคุมกับเธอ

ชนัยก้มลงไปจูบลูกพลัมสีแดงอย่างเชี่ยวชาญ รับรู้ถึงความสั่นเทิ้มของผู้หญิงใต้ร่าง เขายิ่งใช้ฟันกัดด้วยความสนใจอย่างอดไม่ได้

ความรู้สึกแปลกๆแผ่ซ่านไปทั่วอก แต่ดราณีไม่ได้เพลิดเพลินเลย เธอรู้สึกว่าทั้งร่างเกิดความเย็น แม้ว่าเธอจะเกลียดและกลัวชนัย แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะข่มขืนตัวเองจริงๆ......

ทั้งหมดที่เกิดขึ้นตรงหน้าสำหรับดราณีที่อายุยี่สิบปีและโสด มันเกินไปแล้ว

ความโกรธ ความหดหู่ ไม่สำคัญอะไรอีกแล้วกับสถานการณ์แบบนี้ เธอเพียงให้ผู้ชายคนนี้ปล่อยเธอไป

“อย่า......คุณปล่อยฉันไปได้ไหม......” ขณะที่พูด น้ำเสียงอ่อนโยนก็สะอึกสะอื้น “ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรพูดแบบนั้นกับคุณ คุณปล่อยฉันไปได้ไหม......”

ชนัยที่เต็มไปด้วยอารมณ์เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเธอก็เหมือนได้สติ ความเดือดในร่างกายก็หายไปทันที

ดวงตาที่ปิดลงจู่ๆก็ลืมขึ้นมา ตอนที่ยืดตัวขึ้นแล้วมองไปที่ใบหน้าเล็กขาวเนียน ที่เต็มไปด้วยน้ำตาสะเปะสะปะ หยาดน้ำตาไหลลงมาจากขอบตา เหมือนกับเปิดก๊อกน้ำ ไหลลงมาไม่หยุด ราวกับจะประนามเขาอย่างไร้เสียง

แล้วก็เห็นรอยช้ำสีแดงม่วงตั้งแต่ลำคอจนถึงหน้าอก——

เชี่ย!

จู่ๆร่างกายชนัยก็เหมือนหมดแรง นิ้วมือทั้งห้าก็คลายออก หลังจากผละตัวอกมา เขาก็หันไปนั่งตรงๆ ยกมือขึ้นมากุมระหว่างคิ้ว ราวกับจะทำให้เย็นลง

ข้างหูได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของหญิงสาว ฟังออกว่าเธออยากร้องไห้มาก แต่กลัวเขาที่อยู่ที่นี่ เลยร้องออกมาด้วยเสียงที่เบาที่สุด

เสียงจัดเสื้อผ้ากุกกักทำให้ชนัยปวดหัว ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอผู้หญิง ไม่เคยสัมผัสผู้หญิง ทำไมเมื่อครู่ถึงได้หัวเสียล่ะ?

ถ้าเมื่อครู่จู่ๆเธอไม่ได้ร้องไห้ออกมา ไม่ใช่ว่าเขาจะจัดการเธอในรถไปแล้วหรอ?

ทำไมเขาต้องใช้กำลังบังคับเวลาเขาอยากได้ผู้หญิง ผู้หญิงพวกนั้นไม่นานก็ยอมเขา การบังคับไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด

ดราณีรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เรียบร้อยแค่เสื้อผ้าเท่านั้น แต่ภายในใจยังไม่มีทางที่จะจัดการได้

เธอคิดว่าตัวเองเกือบจะโดนทำร้ายด้วยน้ำมือเขาแล้ว

โชคดีที่เขาไม่ได้ทำกับเธอแบบนั้นจริงๆ

ภายในรถมีแต่บรรยากาศที่น่าใจร้อนไม่เป็นสุข ชนัยเงียบสักพักก่อนจะวางมือลง หันศีรษะไปมองผู้หญิงตัวเล็กข้างกาย สายตามองไปที่หน้าอกเธออย่างลืมตัว ทันใดนั้นสายตาเหมือนกับได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามเมื่อครู่......

ความปรารถนาไม่เติมเต็ม จึงอารมณ์ฉุนเฉียวได้ง่าย......

หายใจเข้าลึกๆ เขาผละหน้าออกมา ลดกระจกรถลงแล้วตะโกนเรียกตนัยที่ห่างออกไปห้าเมตร “ขึ้นมาขับรถ!”

ตนัยกำลังมองมาจากที่ไกลๆ จู่ๆได้ยินเสียงทุ้มต่ำเรียกก็สะดุ้ง เขารู้ว่าชนัยคนนี้เป็นเสือผู้หญิง มองดูเวลา......ไม่ใช่เร็วเกินไปหรอ?

ไม่กล้าชักช้า ตนัยก็รีบขึ้นรถมา

ดราณีเห็นว่ารถสตาร์ทขึ้นอีกครั้ง เธอก็ยังไม่หายสั่น เอาร่างแนบเข้ากับประตูรถแน่น ให้ห่างจากผู้ชายข้างกายมากที่สุด

อารมณ์รุนแรงมากเกินไป และเกิดความไม่พอใจอยู่มาก น้ำเสียงสะอึกสะอื้นก็ยังไม่หยุด

สิ่งที่เรียกว่าความหงุดหงิดในใจชนัย ได้ยินเสียงจึงมองไปอย่างอารมณ์เสียง สายตาดำสนิทเกิดความขุ่นเคือง “หุบปากหน่อย!”

พูดจบ ดวงตาโตแดงก่ำนั้นก็ยิ่งไหลออกมาอย่างรุนแรง......

ดราณีสะอื้นอย่างคุมไม่ได้ และกลัวว่าจะทำให้เขาโกรธอีก จึงรีบขอโทษ “ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันทนไม่ไหว......”

ใบหน้าเธอไม่รู้กลัวหรือว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ขาวซีดจนเกือบโปร่งแสง ริมฝีปากและจมูกแดงก่ำ ผมตรงหน้าผากยุ่งเหยิง ลำคอมีรอยรักที่เขาทิ้งไว้ ท่ามกลางความน่าสงสารก็เกิดตัณหาอ่อนๆขึ้นมา

ชนัยคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้วแน่ๆ เขามีอารมณ์กับผู้หญิงที่ร้องไห้งอแงแบบนี้