ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 636

ตอนที่ 636 อยู่ต่อเพราะเงิน

ตั้งแต่วันงานแต่งเป็นต้นมา หลังจากชนัยพากระต่ายน้อยไปส่งที่บ้าน เขาก็ไม่ได้ไปทำให้เธอลำบากใจที่มูตี้คลับเฮาส์อีก

เรื่องที่ทำให้ลำบากใจรวมไปถึง ไม่ให้เธอมาให้บริการในห้องส่วนตัวของตนทุกครั้งแล้ว ไม่ได้ไปวอแวกับเธอ ค่าจ้างก็ให้ปลายเดือนเหมือนกับคนอื่น

ตอนที่ดราณีเห็นเงินแปดพันหยวนบนบัญชี เธอก็ตะลึงไปเลย ไม่คิดว่าเงินเดือนพนักงานธรรมดาที่มูตี้คลับเฮาส์จะเยอะขนาดนี้

แต่ก่อนเธอทำงานที่ร้านสะดวกซื้อ หนึ่งวันทำงานสิบสองชั่วโมงได้เงิเดือนแค่สามพันห้าร้อยหยวน ตอนนั้นเธอก็พอแล้ว เธอเช่าห้องที่เก่ามาก ค่าเช่าเดือนหนึ่งก็หนึ่งพันสองร้อยหยวน รวมน้ำไฟ เหลือสองพันสามร้อยหวน ก็พอสำหรับค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ถามว่าทำไมไม่อยู่ที่โรงเรียน หอที่โรงเรียนถึงจะถูก แต่ก็ออกมาทำงานไม่สะดวก เธอเลยไม่กลับไปที่หอพัก ออกมาเช่าห้องข้างนอกอยู่ ปกตินอกจากทำอาหารทานเองแล้ว ค่าใช้จ่ายก็ไม่เยอะ

วันนี้ได้รับเงินแปดพันหยวน ดราณีรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองร่ำรวยขึ้นมา

ในที่สุดก็มีเรื่องที่ทำให้เธอไม่กังวลแล้ว

เธอกำลังคิดคำนวณการจัดการเงินที่ได้มาจาก ‘ความร่ำร่วยโดยบังเอิญ’ ก้อนนี้อย่างมีเหตุผล ยังทันให้เธอได้รู้ ผู้จัดการจู่ๆก็เรียกเธอ “ดราณี มานี่หน่อย”

ดราณีเก็บสมุดบัญชีธนาคารทันที เดินเข้าไปหาอย่างมีความสุข “ผู้จัดการ เรียกฉันหรอคะ?”

“อืม เพิ่งได้เงินเดือนใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะผู้จัดการ”

“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก” ผู้จัดการโบกมือ เขาชอบเด็กสาวคนนี้มาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น อย่างน้อยเด็กคนนี้ก็มีมารยาทมาก “เธอเหลือเวลาทำงานที่นี่หนึ่งเดือน ฉันรู้มาว่าคุณชนัยให้เธอมาทำงานที่นี่ ตอนนี้คุณชนัยไม่ได้ขอมาแล้ว เธอคิดดูว่าต้องการทำที่นี่ต่อไหม?”

ผู้จัดการพูดถึงตรงนี้ ดราณีอึ้งไปสักพักก่อนจะเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร คุณชนัยสั่งให้เธอไปได้แล้วหรอ?

ปฏิกิริยาแรกของดราณีคือดีใจ แต่ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงเงินแปดพันหยวนในบัญชีของตน

เธอไม่ได้ดีใจขนาดนั้น

เพราะความคิดเธอบอกกับเธอว่า ในที่สุดเธอก็สามารถออกห่างจากผู้ชายอันตรายคนนั้นให้ไกลสักที แต่ความจริงคือเงินเดือนของที่นี่เยอะมากเหลือเกิน เธอค่อนข้าง......ไม่อยากไป

เธอต้องการเงิน ไม่มากหรก อยากมีเงินเก็บสักสองหมื่นหยวนก็พอแล้ว แบบนี้เธอจะได้ไม่ต้องกังวลกับค่าเทอมเทอมนห้าและค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ออกจากมูตี้คลับเฮาส์แล้วไปหางานที่เงินเดือนสูงแบบนี้ สำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยคนหนึ่งแล้ว มันยากเกินไป

ดราณีรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเพราะเงิน แต่ความเป็นจริงตอนนี้ เธอไม่มีทางเลือกเลย

คิดอยู่สักพัก เธอจึงเอ่ยออกไปแผ่วเบาอย่างอายๆ “ผู้จัดการคะ ฉันอยากทำงานที่นี่ต่อดู”

ผู้จัดการไม่คิดว่าเธอจะตอบแบบนี้ ยังไงเรื่องของดราณีกับชนัย พวกเขาในส่วนการจัดการของมูตี้คลับเฮาส์ก็ได้ยินกันมาไม่มากก็น้อย ใครไม่รู้บ้างว่าคนที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างชนัย จะไปมีปัญหากับเด็กสาวคนหนึ่งได้อย่างไร

แต่เด็กสาวคนนี้ แล้วนิสัยของชนัยก็เหมือนปลายเข็มที่ทิ่มแทง ดังนั้นผู้จัดการได้รับข่าวมาครั้งแรกก็คิดว่าหญิงสาวคนนี้ต้องออกอย่างแน่นนอน หรือไม่ก็ออกไปที่ไกลๆ

แต่ความจริงก็พิสูจน์แล้วว่า หญิงสาวคนนี้ไม่เพียงแต่จะไม่ไป แต่ยังอยู่ต่อ

คำตอบนี้ไม่ได้อยู่ในความคาดการณ์ของเขา แน่ใจกับจุดประสงค์ เขาคิดว่าตัวเองต้องไปแจ้งให้กับท่านชนัย จึงได้ถามอีกครั้ง “เธออยากจะอยู่ต่อใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนี้ล่ะก็ ฉันกลับไปปรึกษาก่อน รายละเอียดเดี๋ยวแจ้งเธอทีหลัง เธอก็มาทำงานเลิกงานตามปกตินะ”

ดราณีพยักหน้าอย่างขอบคุณ “ขอบคุณค่ะผู้จัดการ”