ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 638

ตอนที่ 638 เขามาในช่วงเวลาที่วิกฤต

พอส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ รอให้เธอโต้กลับ ขณะที่ร่างเธอตกลงไปข้างๆผู้ชายที่อารมณ์เสียใส่เธอตอนที่เธอเข้ามาในห้อง

ดราณีดิ้นพยายามจะนั่งขึ้นมาทันที แต่น่าเสียดายที่ผู้ชายข้างกายไม่ได้ตั้งใจจะให้อย่างนี้ หลังจากรับรู้การเคลื่อนไหวของเธอ ก็ยิ่งกักร่างของเธอไว้ข้างกาย

“คุณผู้ชาย คุณทำอะไร!?”

ดราณีสับสนไปหมด หัวใจเต้นแรงจนขีดสุด ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้เลย ตอนนี้ตกใจจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอทำได้เพียงพยายามออกแรงดิ้นออกมา แต่ไม่รู้ว่ายิ่งทำแบบนี้จะยิ่งกระตุ้นความอยากเอาชนะของผู้ชายคนนี้ได้ง่าย

อีกฝ่ายประสงค์ร้ายอย่างเห็นได้ชัด เพราะมือคู่นั้นดูเหมือนว่าจะลูบร่างกายเธอสะเปะสะปะโดยไม่หยุดพัก

ทั้งร่างดราณีเหมือนถูกไฟช็อต ลมหายใจอุ่นร้อนจากริมฝีปากแนบเข้าที่ข้างหูเธอ เพียงได้ยินเขาพูด “ไม่ได้มาบริการพวกเราแทนปานตาหรอ ปานตาเป็นบริกรนี่......”

ทันใดนั้นดราณีก็เข้าใจ คนพวกนี้ที่แท้ก็ให้เธอเป็นคู่นอนนี่เอง!

เธอรีบอธิบาย “ท่านเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันเป็นแค่พนักงานบริการเท่านนั้น ถ้าท่านต้องการปานตาล่ะก็ ฉันจะไปเรียกเธอมาค่ะ กรุณาปล่อยฉัน......”

“ปล่อยหรอ?” เขาพ่นเสียงออกมาอย่างไม่แยแส เขารู้สึกดีกับท่าทางตื่นตระหนกตกใจของเธอมาก “เธอเคยเห็นผู้ชายคนไหนหื่นกระหายแล้วปล่อยไปไหม?”

คำพูดพวกนนนี้สำหรับพวกเขาแล้ว เป็นเพียงแค่มุขตลก

ดราณีกลัวจนหน้าซีด ปฏิกิริยาแบบนี้ตกอยู่ในสายตาของเขา ก็ยิ่งรู้สึกแปลกใหม่ “ทำไม กลัวขนาดนี้เพราะว่าไม่เคยมีแฟนหรอ?”

เธอไม่เข้าใจความหมายคำพูดเขา เขาก็พูดออกมา “ดูเหมือนจะไม่ผิดนะ ดูแล้วเธอน่าจะยังซิงไม่มีประสบการณ์ แต่ไม่ต้องรีบร้อน เดี๋ยวพวกเราจะให้เธอเอง เด็กดี~”

ดราณีได้ยินโทนเสียงโน้มน้าวเขา ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกใจเต้นแม้แต่นิดเดียว แถมยังรู้สึกขนลุกอีกด้วย

แป๊ปเดียว เขาก็กดทับร่างลงมาอย่างแรง ร่างกายของดราณีที่หนักเพียงสี่สิบกว่ากิโลกรัม ยังไงก็รับการทับนี้ไม่ได้ มองดูร่างที่ทับลงมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอส่งสายตาที่มีความหวังไปที่คนข้างๆ ขณะที่เธอเห็นสายตาเหมือนดูละครสนุกๆอยู่ เธอก็สิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง

คนพวกนี้ไม่ได้เห็นว่าเรื่องนี้มันผิด ในสายตาพวกเขา เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ชินตา ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

ในตอนที่ร่างกายถูกกดลงไปที่โซฟา ก้นบึ้งหัวใจของดราณีก็เหมือนมีบรรยากาศเย็นๆ ทั้งร่างเหมือนตกลงไปสู่เหวลึก ทั้งร่างเย็นเฉียบ

ใครจะมาช่วยเธอได้......

——

อีกด้านหนึ่ง ชนัยเสร็จจากงานสังสรรค์ประมาณห้าทุ่มครึ่ง หลังออกจากห้องส่วนตัวไปที่ห้องทำงาน เขาก็ทิ้งตัวลงไปบนโซฟา จุดซิการ์หนึ่งมวนแล้วค่อยๆดูด ควันขาวค่อยๆลอยขึ้นมาบดบังสีหน้าของเขา ทำให้มองไม่ชัด

ผู้จัดการรออยู่นานกว่าเขาจะเปิดปากอันน่าเคารพพูดออกมา “เดี๋ยวอย่าลืมช่วยไปส่งลูกค้าด้วย”

“ท่านชนัย วางใจได้ เตรียมรถไว้เรียบร้อยแล้ว”

เรื่องที่สำคัญก็ทำเสร็จหมดแล้ว ชนัยเหมือนกับลูกบอลที่ถูกปล่อยลม ไม่เพียงแต่ไร้วิญญาณ แต่ยังว่างเปล่าเหลือเกิน

แน่นอน หลังจากได้ดื่มกับทุกคนเสร็จ ความรู้สึกว่างเปล่าที่น่าตกใจก็อยู่ทั่วทุกหนแห่ง

ทันใดนั้น ในหัวเขาก็นึกถึงใบหน้าหนึ่ง จึงเรียกผู้จัดการเข้ามา “จริงสิ แล้วดราณีล่ะ?”