ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 653

ตอนที่653ถือกุหลาบแล้วยืนอยู่หน้าประตูมหาลัย

บ้านหนึ่งมีสุขอีกบ้านมีทุกข์คำนี้ใช้ที่โรงพยาบาลเหมาะสมที่สุดแล้วในด้านนี้ที่ชีวภาเริ่มมีอาการดีขึ้นทางด้านอาการของคุณท่านก็เริ่มแย่ลง

ปรัณเป็นคนที่อยู่ตรงกลางและเป็นคนที่เคร่งเครียดมากที่สุด

เขารู้สึกว่าเขาต้องหาวันหยุดให้ตัวเองสักวันแล้วไม่อย่างนั้นเขาคงจะเป็นบ้าแน่ๆ

เพราะคิดแบบนี้หลังจากที่เขาเลิกงานเขาก็นัดกับชนัยเพื่อที่จะไปดื่มเหล้าที่ร้านของเขา

ชนัยยินดีอย่างยิ่งและเตรียมเหล้าที่ดีที่สุดแล้วก็แพงที่สุดให้เขาทำความสะอาดห้องVIPให้สะอาดหมดจดรอการมาถึงของเขา

มันเป็นการนัดเจอระหว่างเพื่อนสนิทก็เลยไม่เรียกคนอื่นมามั่วปรัณมองไปทางห้องที่โล่งไปหมดจึงพูดขึ้นว่า“นายไม่ต้องเกรงใจฉันอยากเรียกใครมานั่งเป็นเพื่อนก็เรียกมาเลย”

ชนัยหัวเราะเบาๆจะดื้อขนาดไหนก็ดื้อขนาดนั้นจะดูไม่ได้เรื่องขนาดไหนก็ดูไม่ได้เรื่องขนาดนั้น“ไม่เรียกแล้วเล่นทุกวันจนฉันเหนื่อยแล้ว”

พอปรัณได้ยินแบบนี้ก็หัวเราะออกมา“นายไม่ต้องพูดกวนถ้าวันไหนนายเหลือแต่ความว่างเปล่าขึ้นมาจริงๆนายจะได้รู้ว่าอะไรคือบาปของปาก!”

“พี่วางใจได้มีพี่ที่ดีเหมือนพี่ถึงฉันจะเป็นแบบนั้นก็เป็นไปไม่ได้นี่!”พูดจบชนัยก็เทเหล้าให้เขา“แล้ววันนี้นึกยังไงพี่ถึงมาหาฉันได้?”

พอพูดถึงเรื่องนี้ปรัณก็ยิ่งรู้สึกกดดันเขาจึงถอนหายใจยาวๆ“นอกจากนายฉันจะหาใครได้อีก?ช่วงนี้ความรู้สึกของเตชิตแย่กว่าฉันอีก”

“มันก็ถูก”ชนัยพยักหน้า“พี่มันเป็นผู้ชายที่ใจร้ายจริงๆไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อนถึงจะนึกถึงฉันได้”

“..........”

ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจเขาควรจะเลิกงานแล้วกลับไปนอนที่บ้านแต่ไม่ใช่มาฟังเขาพูดประชดประชันที่นี่

เขาใจร้อนไปหน่อยแล้ว

เสียงแก้วชนกันดังขึ้นเบาๆแสงที่อยู่ด้านบนส่องลงมาทำให้เห็นเงาที่ขยับไปมา

ผู้ชายยกแก้วแล้วส่งไปที่ริมฝีปากลูกกระเดือกที่ดูเซ็กซี่นั้นขยับไปมาจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นแล้วดื่มลงไปทั้งหมดทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรแต่สิ่งนี้ก็เป็นภาพที่สวยงามแล้ว

“ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่กับสุวีรา?”ชนัยนึกถึงโพสต์ที่เห็นวันนั้น“เธอโพสต์ลงแล้วนะ”

“โพสต์?”ปรัณอึ้งไปครู่หนึ่งเหมือนเขาจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย“โพสต์อะไร?”

ชนัยหยิบโทรศัพท์ตัวเองแล้วเปิดแอปแล้วไปกดที่รูปประจำตัวของสุวีราจากนั้นก็ไปดูโพสต์ที่เธอเคยโพสต์

คนเราอยู่บนโลกใบนี้ตัวเองมีความสุขก็พอแล้วคุณอยากให้คนอื่นมีความสุขแต่เขากลับไม่สนใจความหวังดีของคุณเอาเวลาที่ไปยุ่งเรื่องคนอื่นมาดูแลตัวเองดีกว่า

ด้านหลังสุดของคำพูดมีรูปสติ๊กเกอร์หน้ายิ้มไม่ใช่เป็นเพราะอารมณ์ดีจริงๆแต่เหมือนการประชดประชันมากกว่า

ปรัณเปิดดูที่โทรศัพท์ของตัวเองกลับไม่เห็นโพสต์นี้

ชนัยเห็นหน้าของเขาเริ่มดูแย่ส่วนตัวเขานั้นก็ดีใจเหลือเกิน“นี่สรุปคือพี่ถูกบล็อกใช่ไหม?”

“ไปไกลๆ”

“พี่ปรัณพี่ไปทำอะไรใส่เธอเนี่ยต่อไปคงง้อยากแล้ว.........”

การที่บล็อกไลน์ไม่ให้เห็นการโพสต์ของตัวเองนั้นก็เป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกเจ็บเหมือนกันนี่จะเกลียดอะไรขนาดนั้นเนี่ยแม้กระทั่งตอนที่ด่าเขาก็ยังไม่อยากให้เขาเห็น?

ชนัยรู้สึกสงสาเขา

“ก่อนหน้านี้เธอบ่นฉันตลอดและช่วงเวลานั้นฉันก็ยุ่งมากๆด้วยฉันมีใจที่จะอยากทำอะไรก็ไม่มีเวลาที่จะไปทำก็เลยทำให้เธอไม่พอใจฉัน”ระหว่างที่พูดปรัณก็ดื่มเหล้าไปด้วย“ตอนนี้ฉันไม่อยากจะพบหน้าเธอเรื่องของฉันเยอะเกินไปและฉันก็พยายามควบคุมอารมณ์ไว้อยู่ถ้าเจอหน้ากันก็เป็นการทำร้ายซึ่งกันและกันอยู่ดี”

ถึงแม้จะใจร้อนจริงแต่หน้าก็ต้องเก็บไว้ก็เลยรีบปรับท่านั่งแล้วพูดว่า“ชิพี่ไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอได้รับดอกไม้นั้นดีใจมากขนาดไหนผู้หญิงก็แบบนี้แหละปากบอกไม่เอาแต่การกระทำนั้นซื่อสัตย์เหลือเกินตอนนั้นบอกว่าจะกลับไปที่ซีไมเนอร์กับฉันแต่ฉันไม่ตกลง!”

ปรัณยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรแค่อยากจะทำให้เขาหน้าแตกยากที่ชนัยจะเจอคนที่ชอบเขาก็ไม่อยากจะแกล้งเขามาก

พวกเขาทั้งสองพูดคุยกันเป็นระยะเวลาหนึ่งพี่น้องกันเวลากินเหล้ากันก็ไม่ต้องคำนึงถึงอะไรมากตอนแรกปรัณยังดื่มหนักอยู่เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดสามารถพักผ่อนได้แต่หลังๆมาเขาก็เริ่มควบคุมตัวเอง

เขาจะควบคุมตัวเองในตอนที่ใกล้จะอ้วกแต่ชนัยกลับแตกต่างจากเขาคือยิ่งดื่มยิ่งมีความสุขตอนที่ดื่มเข้าไปแล้วก็อดที่จะดื่มต่อไม่ได้

ตอนสุดท้ายปรัณยังมีสติอยู่แต่ชนัยนะสิที่เมา

เมาก็เมาไปแถมยังจะไปส่งคนกลับบ้านอีกผู้จัดการก็เลยต้องพยุงผู้ชายคนนี้ที่เมาไปที่ประตูและมองดูปรัณขับรถออกไป

“ประธานชนัยครับคนกลับแล้วพวกเราเข้าไปกันเถอะครับ”

แต่ไม่คิดว่าชนัยกลับส่ายหัวอย่างแรง“ไม่กลับ!”

ผู้จัดการอยากร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา“ไม่กลับบ้านแล้วคุณจะไปไหนครับ?”

“ไป……ไป?.......”เขาพูดคำว่าไปตั้งหลายครั้งในตอนสุดท้ายทุกคนนึกว่าเขาจะพูดอะไรออกมาแต่เขากลับพูดมาว่า“ไปมหาลัยของดราณี!”

ผู้จัดการ“..........”

บอดี้การ์ด“...........”

ทุกคนสบตากันแล้วแอบพูดกันในใจว่าควรจะนึกได้ตั้งแต่แรกแล้วๆตอนที่คุณดราณีทำงานที่นี่ไม่มีใครสังเกตแต่พอไปจากที่นี่ก็กลายเป็นจุดเด่น

ทำไมถึงบอกว่าจุดเด่นหรอเพราะโรงเรียนของเธอนั้นเป็นที่ๆชนัยไปทุกวันตอนแรกคิดว่าวันนี้จะไม่ไปแล้วแต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี