ตอนที่72 แผนร้ายของสามีเก่า
ได้ผลตามคาด ได้ยินว่าเธอไม่สบาย เตชิตจะโกรธหรือโมโหแค่ไหนก็ต้องเก็บไว้ เขาพยุงเธอขึ้นอย่างใจเย็น พยักหน้าลาพวกเพื่อนๆ แล้วพาเธอออกมาจากห้อง
เดินมาถึงทางโค้งชั้นสอง นัชชาหันไปตะโกนบอก “สุ อย่าลืมโทรมานะ”
ปรัณหันไปมองสุวีราอย่างงงๆ ไม่คิดว่าสองคนนี้จะสนิกกันเร็วขนาดนี้
สุวีราถูกปรัณจ้อง เธอเสียวสันหลังวาบ ตอบกลับแบบเกรงๆ “โอเค กลับบ้านดีๆ”
รอจนเตชิตพานัชชาออกไปไกลแล้ว ปรัณลากเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆสุวีราแล้วนั่งลง ยื่นมือไปหยิบสตรอเบอร์รี่ป้อนเข้าปากตัวเอง ถามเธอแบบกวนๆ “สนิทกันเร็วหนิ”
รู้ว่าเขาจงใจถาม เธอทำเป็นไม่สนใจ เปลี่ยนเรื่องคุย “คุณปรัณ เราก็กลับกันเลยมั้ยคะ”
ปรัณรับรู้ได้ว่าเธอกำลังเกรงและกลัว เขาจงใจแกล้งยื่นมือออกไปวางไว้ที่หลังเก้าอี้ของเธอ “รออีกสักพัก”
สุวีราเธอได้กลิ่นน้ำหอมที่ปนกับเหล้าอ่อนๆ เธอยกมือทั้งสองข้างมาวางไว้บนตัก ไม่นานก็มีเหงื่อออกจากฝ่ามือ
ไม่ใช่ว่าเรียกให้เธอมาขับรถให้หรอ แล้วนี่เขาต้องการจำอะไร……….
รถถูกจอดรอที่หน้าร้านไว้อยู่แล้ว
พอขึ้นรถ อุณหภูมิแอร์ค่อนข้างสูง นัชชารู้สึกร้อนเธอเลยถอดเสื้อแขนยาวออกพาดไว้ที่หลังบ่อพิงข้างคนขับ เธอใส่เสื้อสีขาวบางๆมันเลยทำให้เห็นรูปทรงของเธอได้ชัดเจน
เตชิตกลัวว่าเธอจะหนาว และกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไว้ไม่ได้ เลยยื่นมือไปดึงเสื้อกลับมาคลุมให้เธอเหมือนเดิม สักพักเธอก็มีเหงื่อออกจากหน้าผาก
“ดื่มหนักไปใช่มั้ย” เตชิตยกมือไปจับหน้าเธอ เขารู้สึกได้ถึงความร้อน
นัชชากัดปาก ส่ายหัว “ไม่ขนาดนั้น”
ไม่หนักเท่าครั้งก่อนที่ดื่มกับจินต์ อย่างน้อยครั้งนี้เธอก็ยังมีสติ เพียงแค่เวียนหัวเฉยๆ
“ไม่อยู่แป๊บเดียว เธอก็สร้างปัญหาให้ฉันเลยนะ” ถ้าเกิดเขากลับมาช้ากว่านี้ เธอคงจะดื่มหมดขวด
นัชชาไม่พอใจ “ฉัน24แล้ว รู้ฤทธิ์ตัวเองหน่า”
เขามองเธอด้วยสายตาเอาเรื่อง “รู้ฤทธิ์ตัวเองหรอ”
“…………” นัชชาเถียงไม่ออก
ก็ได้ นานๆทีเธอจะสบายใจปล่อยวางได้ขนาดนี้
แต่พูดดึงอายุ เขาก็นึกเรื่องที่เธอว่าเขาอายุเยอะได้ เขาจำได้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินจากปากของนัชชา ถ้าเกิดครั้งเดียวก็อาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ถ้าครั้งที่สองครั้งที่สามก็คงจะคิดจริงๆอย่างที่พูด
เตชิตจับหน้าเธอไว้ “เธอรู้สึกว่าฉันแก่ขนาดนั้นเลยหรอ”
นัชชาไม่กล้าตอบตามความจริง เธอรีบปฏิเสธ “ไม่แก่ ไม่แก่ ฉันพูดเล่นเฉยๆ”
ไม่แก่....ไม่แก่หรอ
ฟังดูก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าเธอไม่จริงใจ
พอเห็นว่ามันไม่ได้ผล เขาเลยเปลี่ยนแผน ถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “ฉัน32แล้ว มันก็ไม่แปลกหรอกที่เธอจะรู้สึกแบบนั้น”
นัชชากระพริบตา เธอรู้สึกแปลกๆที่เขายอมรับง่ายๆ เพราะปกติเขาต้องเค้นเอาความจริงจากเธอหรือไม่ก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้แก่ วันนี้เขายอมรับมันทำให้เธอทำตัวไม่ถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยั่วรักทนายคนโหด
แจ้งความแม่มเลยค่ะ ลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย งงนะ พระเอกนางเอกไม่มีใครด่าเลยว่าทำไมพาเด็กมาโดยไม่ขอก่อน...