ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 76

ตอนที่76 คุณอย่ามาแตะต้องตัวฉัน

นภันต์ไม่อยากปล่อยแค่ไหนก็ต้องหักห้ามใจและยอมปล่อยจากมือเธอ อันที่จริงเขาเข้าใจตั้งแต่ที่เธอบอกแล้ว แต่ในใจเขาก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆว่าเขาอาจจะยังมีโอกาส

“ทนายนภันต์ ฉันไม่รู้ว่าคุณคิดยังไงกับฉัน แต่สำหรับฉันคุณเป็นทนายรุ่นพี่ที่เก่งและมากประสบการณ์ เป็นแบบอย่างของฉัน ฉันนับถือและเคารพคุณมาก แต่ฉันไม่เคยคิดอะไรที่มากหรือนอกเหนือจากนี้ ถ้าเกิดฉันทำอะไรไปทำให้คุณเข้าใจผิดไปจากนี้ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ”

คำพูดพวกนี้ นัชชาพูดตรงๆ เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา แต่มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นให้เธอนอกจากวิธีนี้ เธอไม่อยากให้ความหวังเขา

นภันต์กำมือแน่น สายตาจริงจังมากขึ้น “นัชชา ผมรู้ว่าคุณกำลังเตรียมตัวจะหย่า ผมไม่แคร์ตอนนี้หรือหลังจากนี้ก็จะไม่แคร์ ผมชอบการทำงานและสปิริตของคุณ และชอบนิสัยคุณมาก ผมรู้ว่าตอนนี้คุณไม่รู้สึกอะไรกับผม แต่ช่วยเปิด.......เปิดโอกาสให้ผมได้ทำความรู้จักซึ่งกันและกันได้มั้ย”

ตั้งแรกจนถึงตอนนี้ นัชชาให้ความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่เข้าถึงตัวเธอไม่ได้ ไม่ได้เป็นเพราะว่าเธอหยิ่ง ความห่างเหินนี้เป็นธรรมชาติมาก เป็นความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งที่ควรมี เธอไม่ได้จงใจหลบเลี่ยง ไม่ว่าจะอารมณ์ไหนก็สามารถจัดการกับมันได้อย่างรวดเร็ว มันเป็นความแข็งแกร่งที่อยู่ภายใต้หน้าตาที่อ่อนหวาน

ยิ่งสนิทกัน เขายิ่งถูกเธอดึงดูด ไม่รู้ว่าเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

เขาจำมันไม่ได้ แต่เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เขาแน่ใจความรู้สึกของตัวเอง

เมื่อไหร่ที่เราเริ่มมั่นใจกับความรู้สึก มันก็อยากที่จะเก็บไว้

เธอไม่นึกว่าเขาจะมุ่งมั่นขนาดนี้ เธอตื่นตระหนกมาก ไม่กล้าที่จะแสดงออก “ทนายนภันต์ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะเริ่มใหม่กับใคร ฉันหวังว่าเรายังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกันได้”

เขาแปลกใจ เขาเคยคิดว่านัชชาไม่ยอมรับง่ายๆ แต่เลวร้ายที่สุดก็คงจะแค่ขอคิดดูก่อน เธอไม่มีทางปฏิเสธ นอกเสียจากว่า................

เขาคิดได้ “คุณมีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่มั้ย”

นัชชาใจเต้นแรงเมื่อนึกถึงเตชิต พยักหน้ารับ “อืม”

จากที่มีความหวังถูกแทนที่ด้วยความผิดหวัง เขาละสายตาออกจากเธอ เงียบไปนานมาก แล้วพูดขึ้นด้วยความเสียใจ “คุณไปเถอะ”

นัชชาเปิดประตูลงจากรถ รู้สึกหายใจได้โล่งมาก สถานการณ์แบบนี้ทำให้เธอไม่สามารถเปลี่ยนได้ ทำได้แค่เดินออกจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด

............................

คำสารภาพของเขากลายเป็นปมในใจของเธอ หลังกินข้าวเย็นเสร็จ เธออุ้มโน้ตบุ๊กลงมานั่งเหม่ออยู่ที่โซฟา เตชิตเดินลงมาจากชั้นสองเธอก็ไม่รู้สึก

เขารินน้ำ พิงอยู่ข้างผนังมองผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังนั่งเหม่อ “คิดอะไรอยู่”

นัชชาไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเขา

เตชิตยกคิ้ว ยกน้ำดื่มแล้วเดินลงไปนั่งข้างเธอ

โซฟาบุ๋มลง ตัวเธอขยับตามไปด้วย นัชชาเพิ่งรู้สึกไม่รู้ว่าเขาลงมาตอนไหน

“คุณทำงานเสร็จแล้วหรอ”

เตชิตไม่ตอบแต่กลับอุ้มเธอขึ้นมานั่งอยู่บนตักเขา มือข้างหนึ่งจับเอวเธอไว้อีกข้างวางไว้บนตักเธอ “คิดอะไรอยู่ ถึงได้เหม่อขนาดนั้น”

“เปล่า คิดเรื่องงาน” เธอไม่กล้ามองเขา น้ำเสียงเบา

เตชิตฟังก็รู้ว่าเธอกำลังโกหก ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนี้การกระทำของเธอทำให้เขาเริ่มสงสัย

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนโกหก”