ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 75

ตอนที่75 คำสารภาพรักของนภันต์

อุบัติเหตุในครั้งนั้นก็ผ่านมาเดือนครึ่งแล้ว หลังจากที่ตำรวจสรุปผล เวทิดาจากที่ถูกพักงานก็เปลี่ยนเป็นไล่ออก มันเป็นผลลัพธ์ที่คาดเดาได้ แต่ก็ทำให้คนอดรู้สึกตกใจไม่ได้

แต่ตั้งแต่เริ่มแรกไม่มีใครคิดว่าเวทิดาจะโดนไล่ออก แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานทุกคนก็คงจะเห็นต่างจากเดิม

วันที่ออกเวทิดากลับมาเก็บของที่บริษัท และเผชิญหน้ากับนวียาคนที่มารับตำแหน่งแทนเธอ นัชชากับแก๋ที่เพิ่งกลับจากกินข้าวเที่ยง ในห้องส่วนใหญ่ยังเป็นโต๊ะที่ว่างอยู่ เดินเข้ามาก็เห็นเวทิดาที่อุ้มกล่องกระดาษกำลังเดินออกมาจากห้อง

พวกเขาเผชิญกันซึ่งๆหน้า จะให้แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นก็ทำไม่ได้

เวทิดาเห็นนัชชาก็อึ้งไปสักพัก แต่ก็แกล้งเปลี่ยนเป็นหน้านิ่งแล้วแสยะยิ้ม “นัชชา ไม่นึกว่าฉันจะเสียงานโดนไล่ออกเพราะเธอ”

นัชชาสีหน้าไม่เปลี่ยน และไม่อยากทำตัวให้เกียรติเธอเหมือนเมื่อก่อน “ในเมื่อเธอไม่ใช่หัวหน้างานของฉันแล้ว เวทิดา ที่เธอโดนไล่ออกไม่ใช่เพราะฉัน เป็นเธอเองที่เคลียร์คดีไม่เรียบร้อย เป็นเพราะคดีของเธอทำให้ฉันมีปัญหาไปด้วย เธอไม่รู้สึกผิดแล้วยังจะมาโทษฉัน มันเป็นการตัดสินใจของบริษัท เธอไม่เห็นหรอ”

เธอนึกไม่ถึงว่านัชชาจะโต้ตอบ เวทิดาอึ้ง แต่ก็ยิ้มเยาะ “เธอพูดเหมือนเรื่องมันง่ายเนอะ ถึงมันจะเป็นความผิดของฉันแต่ก็น่าจะถึงขั้นโดนไล่ออก เป็นฝีมือเธอเองไม่ใช่หรอที่จงใจเล่นงานฉัน เพราะเธอมีความสัมพันธ์ลับกับคนใหญ่คนโต ฉันขอเตือนไว้สักวันเธอจะเจอแบบฉัน”

นัชชามองดูหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้นของเธอ ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเพราะตั้งแต่เธอทำงานมาเวทิดาก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบเธอ ตอนนี้เธอก็ยังเป็นแบบนั้น

ทำไมเธอไม่รู้สึกผิดอะไรบ้างเลย

นัชชาไม่ได้ตั้งใจเถียงกับเธอ และรู้ว่าถึงจะเถียงไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เอียงตัวหลบทางให้เธอ “พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาได้ เธอไปเถอะ”

กำลังจะเดินจากไป เวทิดาตั้งใจชนเธอ มันแรงมากจนเธอเซ แก๋ที่ยืนอยู่ข้างหลังช่วยพยุงเธอ

เห็นเธอเดินจากไปแบบหน้าชื่นตาบาน แก๋โกรธยกหมัด “ถ้าจะบ้า...............”

ประธานที่นั่งดูเห็นภาพการกระทำทั้งหมด เตชิตที่เห็นนัชชาโดนชนจนเซ สายตาไม่พอใจ ต่อสายหาตรัณ “ให้คนกักตัวเวทิดาไว้”

“กักตัวหรอ” ตรัณไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ยังไม่รอให้เขาได้ถามต่อ เตชิตก็พูดขึ้น “ต้องให้ฉันสอนมั้ย ว่าแกต้องทำยังไง”

สายถูกตัดไป ตรัณที่ไม่เข้าใจอะไรเลยแต่ก็ต้องทำตามี่เขาสั่ง

เวทิดาที่เพิ่งออกจากลิฟท์ ในมืออุ้มเอกสารไว้ ยังไม่ทันที่เธอจะได้ขึ้นรถก็สะดุดล้ม ข้าวของกระจัดกระจาย

เธอหันไปมองรปภ.ที่ยืนอยู่หน้าประตู “แกไม่มีตาหรอ”

เขาหน้านิ่ง และพูดแบบไม่จริงใจ “ขอโทษ”

เวทิดาไม่มีทางเลือก เธอลุกขึ้น ถุงน่องเป็นรู เข่าเธอช้ำ และฝ่ามือก็เป็นแผลถลอก แต่ก็ต้องเก็บของให้เรียบร้อย

เธอเก็บของแล้วปัดฝุ่นไปด้วย เก็บของไปมาเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอชนนัชชาเมื่อกี้ เธอชะงัก

หรืออาจเป็นเพราะว่า..............

เธอตาโต ไม่กล้าโมโห อิจฉา แทนที่ด้วยอาการหวาดกลัวกับไม่น่าเชื่อ เธอทำให้ใครไม่พอใจกันแน่................