ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 81

ตอนที่81 ตีกันจนเข้าคุก

เสร็จจากเลือกของขวัญวันเกิด นัชชากับจินต์นัดกันไปทานข้าวที่ร้านอาหารถัดจากห้างสรรพสินค้า ณ เวลานี้ เวลาพอดีสำหรับมื้อเย็น พอเดินเข้าห้องโถงในร้านอาหาร ก็ได้ยินเสียงเอะอะของผู้คนในร้านมากมาย พวกเธอทั้งสองคนเลยเลือกที่จะนั่งแถวๆมุมห้อง ซึ่งมันจะดีกว่าและไม่ค่อยวุ่นวายนัก

ความบังเอิญเกิดขึ้น เมื่อดวิษกับปณิตาก็มาทานข้าวด้วยกันที่ร้านนี้ พวกเขานั่งถัดไปจากพวกเธอทั้งสองไป ประมาณ 2 โต้ะ ซึ่งอยู่ในระยะห่างเพียงแค่หันหน้าไปก็จะสังเกตเห็นพวกเขาได้

นัชชาลุกขึ้นทันทีทันใด ถือกระเป๋าขึ้นแล้วถามบริกรที่ค่อยยืนบริการอยู่ข้างๆพวกเธอ "ยังมีที่นั่งตรงจุดอื่นอีกไหมคะ?"

"มีครับ แต่ไม่ใช่ที่มุมแบบนี้นะครับ มันก็จะวุ่นวายกว่านี้นิดหน่อยนะครับ "

"ไม่เป็นไรค่ะ " ถึงจะวุ่นวายไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าการได้เห็นคู่นั่นอยู่ด้วยกัน

เมื่อบริกรกำลังช่วยมองหาที่นั่งที่ว่างให้ ปณิตาก็เห็นนัชชา เธออึ้งไปหนึ่งวิ และหันมาเยาะเย้ยด้วยการเอนลงไปตรงตัวของดวิษ ทำตัวออดอ้อนอย่างเขินอาย

จินต์ดูการกระทำนี้ด้วยความหัวร้อน อดไม่ได้ที่จะอุทานคำหยาบ “ XX แกดูยัยนั่นทำสิ! ออดอ้อนป่านจะกลิ่นกินไงอย่างงั้น? ทำไมไม่ไปเปิดห้องสะเลยละ!”

นัชชาไม่อยากก่อเรื่อง เธอเลยดึงแขนเสื้อจินต์เบาๆ "ช่างมันเถอะ ปล่อยเขาไป"

จินต์พยายามระงับอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง แต่ปณิตาจงใจทำให้จินต์เห็นรูปปากของเธอ กับสิ่งที่เธอจะสื่อถึง คำดูถูกดูหมิ่น ยั่วโมโหและพูดว่าพูด 'ไสหัวไปสะ'

“บอกเราไสหัวหรอ?!” จินต์หัวเราะ“ ยัยนั่นคิดว่าตัวเองเป็นมือที่สามแล้วมันน่าภูมิใจมากนักใช่ไหม?ฉันจะสั่งสอนยัยนั่นแทนพ่อแม่มันเอง!”

นัชชาพยายามดึงแบะห้ามอีกครั้ง แต่มันก็สายเกินไป

จินต์เดินไปถึงที่หน้าโต๊ะของปณิตาโดยไม่กี่ก้าวและชี้ไปที่หน้าของเธอโดยไม่เกรงใจ "นี่เมื่อกี้แกหมายความว่าอะไร"

ทันใดที่ดวิษได้ยินเสียงนั่น เขาก็ละสายตาไปจากเมนูอาหารที่เขากำลังจะเลือกและหันไปตามเสียง "คุณจินต์"

เธอคือเพื่อนรักของนัชชาไม่ใช่หรอ?

ถ้างั้น

ดวิษมองไปด้านหลังและแล้วก็เห็นว่านัชชากำลังเดินมายังพวกเขาเช่นกันตัวเขาเองไม่ได้เจอกับนัชชามาพักหนึ่งแล้ว

ในขณะนี้เธอสวมเสื้อคลุมขนสัตว์สีดำสไตล์เสื้อคลุม และกางเกงขาสั้นสีดำ สวมใส่รองเท้าบูททรงยางเลยเข่า เผยให้เห็นส่วนเล็กๆของต้นขาขาว หุ่นดีเรียวผอม

เมื่อตอนแต่งงาน ผมไม่เห็นความงามของเธอเลย แต่ตอนนี้ดูแล้วรุ้สึกว่า แค่เธอยืนอยู่กับตรงนั้น เธอก็ดูเด่นกว่าใครๆ แต่มันก็น่าเสียดายที่เสน่ห์เหล่านี้ได้เป็นของผู้ชายอีกคนไปแล้ว

ปณิตาสังเกตถึงดวงตาของดวิษกำลังจ้องมองนัชชาเป็นตามัน กัดฟันเบาๆ และดึงแขนของเขาเข้ามาใลก้ตัวเอง พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "ดวิษคะ~ ดูนังสิ ฉันกลัว~"

"ห้ะ!" จินต์ยิ้มเยาะเย้ย "ตอนที่คุณเป็นเมียน้อยของเขาเธอก็ไม่กลัว ตอนนี้คุณกลัวแล้วหรอ?อย่ามาตอแหลเลย ยัยผู้หญิงไร้ยางอายแบบเธอ อย่ามาแสสร้างทำตัวเหมือนกระต่ายน้อยเลย"

คำพูดของจินต์พูดแทงใจดำ การแสดงออกที่อ่อนโยนบนใบหน้าของปณิตากำลังจะพัง "ดวิษคุณพูดอะไรบ้างสิคะ"

ดวิษรู้สึกลำบากใจ แต่ก็ได้แค่ "นี่เป็นเขตพื้นที่สาธารณะ ทำอะไรพอประมาณก็พอ"

“ เจ้อะๆๆ ฉันชื่นชมสิ่งที่คุณพูดมากนะทำไมคุณไม่เกิดมาในยุคที่เป็นขันทีนะ

นี้คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม?”

"นี่คุณ!"