ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 84

ตอนที่84 ผมอยากได้เธอ

สุดท้าย เตชิตมองเห็นบนโซฟามีตัวเล็กๆกำลังขดตัวเป็นชิ้นเล็กๆ

เขาเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินไปเบาๆ แสงพระจันทร์ข้ามหน้าต่างแล้วพอดีสาดบนในหน้าของเธอ ท่าทางไม่สวย นอนได้ไม่สบาย โทรศัพท์ถือไว้ในมืองอย่างแน่น ไม่ได้ล็อกหน้าจอยังสว่างอยู่

เตชิตเอามือถือออกจากมือของเธอ ที่เดิมอยากจะเอาออกแล้ววางอยู่ข้างๆ แล้วเหลือบมองไปหน้าจอ พอดีได้เห็นเป็นชื่อเขา

มือของเขาหยุดลง มองไปอย่างชัดเจน เป็นข้อความที่ยังไม่ทันส่งออก “คุณจะกลับมาเมื่อไหร่ ฉันมีของจะให้ดู”

ข้อความมันเขียนเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้ส่งออก กลัวว่าเขาจะสังเกตถึงความเซอร์ไพรส์ของเธอ หรือกลัวว่าเขาจะรู้ตัวเองกำลังทำอะไร? เลยสุดท้ายไม่ได้ส่งออก

นึกถึงภาพนั้น สายตาของผู้ชายคนนี้อ่อนโยนขึ้น เขาหมอบตัวลงมา กำลังอยากจะยื่นมือปลุกเธอ แต่ในขณะที่พอแตะต้องถึงเธอ เขาเปลี่ยนวิธี ก้มตัวลงจูบเธอ

แม้แต่เขาจูบอย่างเบาๆ อ่อนโยน แต่นัชชาก็ยังมีความรู้สึกรู้สึกหายใจลำบากขึ้นตอนที่นอนไม่ค่อยหลับ เธอลืมตาขึ้น มองเห็นในหน้าที่เธอคุ้นเคยมากที่สุด

นัชชาตกใจ ยื่นมือผลักเขาไป “คุณ คุณกลับมาแล้ว?”

ผู้ชายคนนี้ดวงตาลึกดำ เหมือนเป็นหินเพชรดำมีแสงไฟกระพริบเอาใจคนอื่น“อื่ม”

นัชชายังไม่ตั้งสติขึ้นมา เธอยกมือคลุกตา ก็คือการกระทำนี้ทำให้เธอได้มองลูกโป่งที่เต็มไปด้วยห้องนั่งเล่นอย่างชัดเจน

แย่แล้ว

ทำไมลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้ว

เตชิตมองท่าทางที่ผิดปกติของเธอ ถาม“ทำไมไม่บอกผม?”

นัชชาเขินและกระพริบตา “ฉันแค่อยากให้เซอร์ไพรส์คุณ”

ไม่คาดคิดเลยสุดท้ายนอนหลับไปแล้ว

“เซอร์ไพรส์ของคนอื่นมันก็เตรียมมาให้เรียบร้อย แล้วคุณล่ะ”เขาหมายถึงเย็นนี้ที่ไม่ได้กลับมากินข้าวกับเธอ

พูดถึงเรื่องนี้ นัชชารู้สึกอึดอักใจ “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่กลับมากินข้าง”

ไม่งั้นเธอจะแจ้งให้ล่วงหน้าแล้วหาข้ออ้างให้เขากลับมาแล้ว แต่ว่าตอนนี้เขากลับมาแล้ว เธอรู้สึกอึดอัดมาก

มองไปความแสดงบนใบหน้าของเธอ ความโกรธที่เกิดขึ้นจากบ้านหายไปครึ่งนึงแล้ว เขายกมือสัมผัสศีรษะของเธอสายตาอ่อนหวานและหลงตา “ตอนนี้ก็ไม่เห็นว่าจะสายไปไหน”

แล้วนัชชามองเห็นเขาเดินไปยังห้องอาหาร นั่งอยู่ที่นั่งแล้ว ตัดสเต็กที่เย็นไปแล้ว แล้วใส่เข้าในปาก

นัชชาเดินตามไป “อย่ากินแล้ว มันเย็นไปแล้ว”

“ผมหิว”ผู้ชายที่กินไปข้าวเต็มชามทั้งชาม โกหกแล้วหน้าก็ไม่แดง

นัชชาไม่สงสัยเขา “งั้นฉันช่วยอุ่นให้ก่อนนะ”

พูดไป เธอก็ยื่นมือไปหยิบจานแต่ถูกเตชิตบังคับไว้ “ไม่ต้องแล้ว แต่นี่ก็ดีอยู่แล้ว”

“แน่ใจหรือ”

สเต็กนั้นเธอทำมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว นอกจะเย็นแล้วอาจยังแข็งด้วย

เตชิตพยักหน้า“แน่ใจ”

ดึกขณะนี้แล้ว จะให้เธอไปทำนี่ทำโน่นที่ห้องครัว เขาทนใจไม่ไหว

นัชชาเห็นเขากินอย่างมีความสุข ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกแล้ว ดวงตาหมุนไปหนึ่งรอบ นึกถึงของขวัญวันเกิด เลยวิ่งเข้าห้องครัวแล้วเอากล่องสีแดงออกมาอย่างลึกลับ เดินมาหน้าเขา “อืมนี่คือของขวัญวันเกิดของคุณนะคะ ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร แล้วคุณก็ไม่เห็นที่จะขาดอะไรเลยก็ซื้ออันนี้ให้ ลองเปิดดู”

เตชิตมองไปกล่องสีแดงเต็มไปด้วยความปีติ อึ้งไปเล็กน้อย แล้วเปิดซองไปหลายชั้น ในที่สุดได้เห็นเป็นปุ่มเพชรที่สวยงาม ยังมีเน็คไทด้วย

เป็นสไตล์ที่เขาชอบ ยี่ห้อนี้เขาก็ชอบมาก แต่ว่า ปกติเขาสั่งทำเป็นชุด ไม่ค่อยใช้ของที่ซื้อมาจากห้าง