ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 85

ตอนที่85 อย่าไปไหน อยู่ข้างๆผม

นัชชาถูกเตชิตทิ้งบนเตียง ร่างกายของเธอกำยำขึ้นไปสองครั้งจึงจะเสถียรลง เธอยังไม่ทันที่จะลุกขึ้นก็ถูกกดใต้ตัวของเขาอย่างแน่นๆ เขาจูบขึ้นอย่างแรง ปล่อยตัวไปหมดไม่เกรงใจเธออย่างทำอะไรก็ทำอย่างนั้น

นัชชาถูกจูบจนเมาหัวหายใจยาก พอเธอตั้งสติขึ้นมา เสื้อผ้าที่ติดตัวก็หายไปแล้ว

เงยหน้าขึ้นก็ชนเข้าแววตาลึกดำของเขา มองเห็นเสื้อชุดในผ้าเป็นไหมสีขาวและหัวไหล่ถูกเปิดเผยอยู่ด้านนอก สีตาของเขายิ่งลึกขึ้น มองอย่างนิ่งๆ เหมือนถูกปักไว้ที่นั่น

นัชชาถูกเขามองนิ่งๆจนรู้สึกอายขึ้นเบนใช้มือไปบังตาเขา ยังไม่ทันที่จะบังไว้แล้วก็ถูกเขายื่นมือมากดมือของเธอวางไว้หัวสองข้าง ดวงตาของเขาเลวๆ ถ้าพูดว่าเป็นดู อาจใช้คำว่าชมของที่อยากได้ดีกว่า

นัชชารู้ชัดเจนว่าในดวงตาของเขาแสดงออกความอยากได้อย่างแรง เหมือนเป็นไฟกำลังเผาอยู่ ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเกือบจะเผาขึ้นด้วย

คนนี้ทำแบบนี้ยังไม่พอใจ จงโน้มตัวลงแล้วดึงสายคล้องไหล่ชุดชั้นใน แล้วเข้าใกล้หูของเธอพูดว่า “นี่คือของขวัญด้วยไหม”

นัชชาเกลียดข้อนี้ของเตชิต เธอจะไม่ตอบเขา รู้ดีอยู่แล้วยังต้องถามออกมาอีกที จะให้เธอตอบยังไงวะ

แต่กลับเขาราวกับว่าพอใจมาก เสียงยิ้มอย่างเพราะดังขึ้นหน้าอกของเขา“ทีหลังเธอคงมัดโบว์ด้วยนะคะ อย่างนี้ของขวัญจะเป็นของที่เสร็จเรียบร้อยนะ”

ถึงตอนนี้นัชชาจึงรู้ว่า ในหัวใจของเขาของขวัญอะไรก็ไม่สำคัญกว่าเรื่องนี้

.......

ความรู้สึกมันมาแล้วก็ไม่สามารถหายไปอย่างง่ายๆหรอก ทั้งคืนก็ไม่ได้นอนให้เขาทำตามใจ แล้วผลการต่อวันที่สองก็คือ ทั้ง ตัวเจ็บปวดจนลงเตียงไม่ได้

ลงเตียงไม่ได้เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีทั้ง24ปีที่ผ่านมา แต่ว่าตั้งแต่รู้จักกับเตชิต มันก็กลายเป็นเรื่องปกติมากแล้ว

ตอนแรกเธออยากหาวิธีหนีตลอด แต่ตามเวลาผ่านไป เธอชินไปเรื่อยๆแล้ว ปาฏิหาริย์มาก

คนนะ ก็เป็นสัตว์ตัวที่มีความเคยชิน ทั้งๆที่เตชิตเป็นสัตว์ป่าแบบนี้ เอก็คงรับได้

นัชชาคิดไปแล้วถอนหายใจ ลืมตากว้างๆจ้องมองเพดานอย่างงุนงง รูปภาพเมื่อคืนที่เด็กไม่ควรรู้ประกายสมอง หัวใจเต้นแรงขึ้น

ทันใดนั้น ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆหมุนตัวมา ใช้แขนมือยาวๆกอดเธอเข้าอ้อมแขน หลังจากเมื่อคืน หนวดเคราเกิดออกมานิดๆใต้คางของเขา ตอนนี้หนวดเคราของเขากำลังติดบนใบหน้าของนัชชา รู้สึกคันนิดหน่อย

เธอหดคอขึ้น “คันมากนะ....”

นัชชาถอนหายใจ ด้วยความหงุดหงิด “เจ็บปวดทั้งตัวเลย..”

เตชิตตอบว่า“จะนวดให้เอาไหม”

นัชชารีบเปิดตากว้างๆ ตอบไปสามครั้ง“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้องแล้วค่ะ ”

เตชิตไม่ได้ยืนยัน เขารู้ว่าเดี๋ยวจะมีเรื่องเกิดขึ้น ในที่สุดคนที่ไม่สบายก็เป็นเขาคนเดียว เธอก็แบบนี้อยู่แล้ว เขาไม่อยากจะให้เธอลำบากใจอีก

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ไม่ต้องตื่นเช้าไปทำงาน ความสุขของเมื่อวันยังไม่ได้หายไปหมด สองคนนี้กอดกันบนเตียง ไม่มีใครพูดอะไรอีก บรรยากาศดีมาก ทำให้คนอยากให้เวลามันหยุดอยู่ตอนนี้

อีกไม่นาน นัชชากำลังจะหลับไป โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะที่ข้างเตียงดังขึ้น เธอลืมตามองไปก็เห็นเตชิตเอาโทรศัพท์มาดูไปหน้าจอ ขมวดคิ้วขึ้น แล้วพูดด้วยเสียงต่ำๆ “ผมไปรับโทรศัพท์”

เขาจับมือถือเดินไปทางระเบียงหันหลังออกไปแล้วยังเปิดประตูด้วย ตัดเสียงทั้งหมดของข้างนอก

นัชชานอนอยู่บนเตียง สายตามองไปตามผู้ชายที่ยืนอยู่ระเบียง แสงพระอาทิตย์สาดบนหัวไหล่ของเขา