ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 87

ตอนที่87 ความคิดถึงกลายเป็นโรค

เตชิตพาเธอมาถึงห้องตรวจสอบร่างกาย ชี้ไปทางหน้าจอสังเกตที่อยู่ในห้อง “ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อน”

จินต์พยักหน้าอย่างหนัก แล้วเดินเข้าไปตามพยาบาล

เตชิตกับจอร์จ และปรัณด้วยเดินมาหน้าจอสังเกต มองไปหน้าจอเห็นอุปกรณ์หลากหลายแบบเข้าๆออกๆจากร่างกายของทีนาร์ อีกขณะเล็ก ผลตรวจสอบของเธอปริ้นออกมาตามเครื่องปรากฏออกความรายละเอียด

อุปกรณ์ระดับสูงขนาดนี้ที่ประเทศแทบไม่มี ถ้าไม่ใช่ว่าปรัณเคยให้ยาพิเศษที่เขาวิจัยมาเองให้โรงพยาบาลนี้ ตอนนี้เตชิตคงยังไม่รู้

โรคเลือดของทีนาร์พิเศษมาก พิเศษจนแทบไม่เคยได้เจอบนโลกนี้ เธอเคยแพ้แสงอัลตราไวโอเลต แล้วค่อยๆกลายเป็นไม่สามารถพบเจอแสงแดดได้ ไม่งั้นผิวจะถูกเผาไหม้ แล้วตอนนี้กลายเป็นการแผลยากที่จะดีขึ้น การภัยใต้สภาพที่การตรวจสอบเลือดผิดปกติของเธอในทุกๆปี ความลำบากพวกนั้นสำหรับทีนาร์ ทุกข้อก็สามารถทำให้เธอเสียชีวิตไปได้ แต่สำหรับเตชิต มันก็ทรมานที่สุด

หลังการคอยรอยาวนาน การตรวจสอบเสร็จแล้ว ได้ผลตรวจทุกอย่างออกมา เตชิตไม่ใช่คุณแพทย์ มีข้อมูลหลากหลายเขาอ่านไม่เข้าใจ แต่ปรัณกับจอร์จอ่านอย่างสบายๆ

เตชิตหายใจออกอย่างหนัก “มันดีกว่าผลที่เราคิดไว้”

“ใช่ ดูแล้วมันเป็นเราห่วงเกินไป”คุณแพทย์จอร์จพูดจบแล้วยิ้มด้วย มองไปทางเตชิต “คุณเตชิต คราวนี้คุณสามารถวางใจได้ยัง อาการของทีนาร์ไม่ได้หนักเท่าไหร่ ดูสิ นอกจากข้อมูลของเกล็ดเลือดต่างไปหน่อย ทุกอย่างก็ดีอยู่”

เตชิตหลับตาแล้วสูบหายใจอย่างลึก เหมือนเป็นคนที่จมเข้าทะเลแล้วได้กู้ขึ้นมา ความรู้สึกที่เหมือนถูกกดใต้ของที่มีน้ำหนักหลายพันตันหายไปแล้ว

ปรัณเห็นเขาอย่างนี้ ยกมือตบไหล่ของเขาอย่างเบาๆ ระหว่างความมิตรภาพเป็นเพื่อน ไม่ต้องพูดอะไร แค่การกระทำบางอย่างก็เข้าใจกันแล้ว

หลายปีที่ผ่านมา เขารู้สึกแย่มากเพราะว่าได้รู้โรคของทีนาร์ เขาเสียเงินทองและความพลังงานไปเยอะ ปรัณรู้ดีอยู่

เห็นได้ชัดเจนว่า ทีนาร์ก็รู้ข่าวดีนี้แล้ว เตชิตเพิ่งเดินออกห้องก็ถูกเธอชนเข้าหน้าอก ผู้หญิงคนนี้กลายเป็นแบบนี้ ก็มีความผิดของเขาด้วย ถ้าตอนนี้ไม่ใช่เพราะเขา อาการของเธออาจจะไม่หนักขนาดนี้

ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนสั่นขึ้นอย่างแรง แต่สมองของเขาปรากฏออกผู้หญิงอีกคนหนึ่ง นั่นเป็นหญิงสาวที่สวยงามน่ารักอายุเพิ่งยี่สิบกว่าปี คนนั้นราวกับว่าเป็นโชคชะตาส่งเธอมาที่ข้างตัวของเขา

ตาชั่งของโชคชะตาราวกับว่ากำลังสอบถามมโนธรรมของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถรักษาความสมดุลแบบนี้ได้หรือเปล่า

ทีนาร์เป็นปีศาจในใจ แต่นัชชาเป็นความลับที่ไม่สามารถเผยแพร่ได้

รอถึงสองคนนี้แยกกัน ปรัณจึงจะเดินเข้าไป “จอร์จบอกว่าต่อไปต้องมีการรักษาร่วมรวม ต้องการให้เราไปศูนย์วิจัยส่วนตัวของเขา แต่ว่าการสื่อสารอาจไม่ค่อยดี โทรศัพท์อาจไม่มีสัญญาณ คุณต้องแจ้งทุกอย่างให้ล่วงหน้านะครับ”

เขาหมายถึงใคร ไม่ต้องเดาต้องรู้ชัดเจนอยู่

เตชิตยิ้มเบาๆ แล้วเดินผ่านเขา“ผมไม่บอกดีกว่า”

...............

อีกฝั่งหนึ่ง วันหยุดที่เหลือครึ่งวัน นัชชาอยู่ที่บ้านคนเดียว บ้านหลังใหญ่ๆและเงียบเหงามีแต่เธออยู่คนเดียว

เธอไม่รู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาเตชิตจะอดทนได้ยังไง

เขาอยู่ที่บ้านใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่รู้สึกเหงาหรอ ไม่กลัวหรอ

ตอนกลางคืนเธอต้องเปิดไฟจึงจะนอนหลับได้

ตอนที่ดูทีวีเธอคิดถึงเขา เวลาที่กินข้าวเธอคิดถึงเขา ขณะที่นอนอยู่บนโซฟาก็นึกถึงภาพที่เขานอนที่นี่

นัชชารู้สึกตัวเองได้รับโรคอย่างหนึ่งที่เรียกว่าโรคไข้ใจ ยังเป็นโรคหนักด้วย

เธอซื้อของว่างวางที่บ้าน พลางถือมันฝรั่งทอดพลางคิด ตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่เริ่มมีความรู้สึกกับเตชิต