ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 100

สาธินีเคยเห็นเธอแบบนี้ที่ไหนกัน ทันใดนั้น ก็จุกแน่นในใจ มือคู่นั้นกุมเธอไว้แน่น

“ไม่หายไปหรอก อยู่นี่ แค่มีป้าเธออยู่ เขาไม่หายไปแน่ เข้าใจไหม？”

“……อือ”

ในที่สุดเส้นหมี่ก็เลิกร้องไห้ ประโยคนี้ เหมือนให้เธอที่กำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางพายุ เหมือนเห็นแสงสว่าง สุดท้ายเธอก็สงบใจลง

ใช่ ป้าของเธอสุดยอดมาก

ตอนนั้น ตระกูลวชิรนันท์ของพวกเขาล้มละลาย เธอก็แบกมันไว้ เส้นหมี่ก่อเรื่องใหญ่โตที่ตระกูลหิรัญชา ก็เป็นเธอที่ช่วยเคลียร์

งั้นคืนนี้เธอต้องช่วยเธอหาลูกชายเจอแน่

เส้นหมี่รอคอยป้าอย่างมีความหวัง

แต่ว่า ที่ทำให้ทุกคนคิดไม่ถึงก็คือ สุดท้ายแล้วพอสาธินีพาคนค้นหาทั้งคืน ข่าวที่ได้มาคือ คิวคิวถูกคนอุ้มไป！

“เมื่อคืน มีเด็กชายคนหนึ่งนั่งเล่นแท็บเล็ตตรงนี้ จากนั้นจู่ๆก็มีรถตู้สีดำคันหนึ่งเข้ามา แล้วฉันก็เห็นผู้ชายคนนั้นปิดปากเขาแล้วอุ้มเขาไป”

คนๆนี้อธิบายให้พวกเธอฟังอย่างสมจริงสมจัง แต่กลัวพวกเขาไม่เชื่อ ก็ยังอธิบายเสื้อผ้ากับกระเป๋าเรียนที่ตอนนั้นคิวคิวใส่พร้อมกับลักษณะท่าทางด้วย

เส้นหมี่ได้ยิน ตรงหน้าก็มืดสนิททันที แล้วหมดสติ！

“คิวคิว คิวคิวของฉัน——”

ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ได้ ลูกคนหนึ่ง สำหรับแม่แล้ว นั่นเป็นชีวิตของเธอ เธอยอมให้ตัวเองหายไป แต่ไม่ยอมให้ลูกเป็นอะไรไปเด็ดขาด

เส้นหมี่นอนอยู่บนรถป้าอยู่นาน นานจนขอบฟ้าเริ่มสว่าง เธอจึงกลืนน้ำลายลงคอที่แสนจะแห้งและเจ็บ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ

“ฟื้นแล้วเหรอ？เธออย่าเพิ่งรีบร้อนสิ น้าแจ้งความแล้ว ตอนนี้ตำรวจกำลังสืบเรื่องนี้อยู่”

สาธินีก็อยู่ในรถ เห็นเธอฟื้นแล้ว ก็พูดปลอบ

ตำรวจ？

เส้นหมี่ได้รับแรงกระตุ้นอย่างหนัก ทำให้เธอยังคิดถึงเรื่องก่อนที่จะหมดสติไปไม่ได้ในทันที

จนผ่านไปประมาณสองสามวินาที เธอค่อยๆได้สติคืนมา จากนั้น เธอก็นั่งขึ้นมาทันที！

“ไม่ได้ แจ้งความไม่ได้ ไม่ได้ แจ้งความเขาก็รู้ ไม่ได้เลย ฉันจะไปหาคิวคิวเอง ไปหา……”

เธอเริ่มเข้าสู่สภาวะจิตที่ผิดปกติอีกครั้ง และครั้งนี้ ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรได้ จู่ๆก็เหมือนคนบ้า ออกไปจากรถด้วยผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง

“เส้นหมี่ เธอทำอะไร？กลับมานะ！”

สาธินีเห็นเธอวิ่งไป ก็ลงมาจากรถทันที อยากตามเธอไป

แต่ว่า ทำไมยัยนี่ถึงไวขนาดนี้？ยังไม่ถึงห้าวินาที ด้านนอกก็ไม่เห็นร่างเธอแล้ว และไม่รู้ว่าเธอไปไหน？

ยัยบ้านี่！

สาธินีโกรธจนกระฟัดกระเฟียด หมดหนทาง ได้แต่ไปหาตำรวจก่อน