ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 101

แต่ในเมื่อประธานออกคำสั่งออกมาแล้ว พวกเขาเองก็ไม่กล้าที่จะไม่ยอมทำตาม จึงรีบไปจัดการ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที แสนรักก็ขึ้นมาด้านบนอีกครั้ง เตรียมหยิบกระเป๋าเอกสารไปทำงาน

แต่ตอนที่เขาขึ้นไปนั้น จู่ๆโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น ความโมโหของเขายังไม่หายไป หยิบขึ้นมารับสายด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก : “ฮัลโหล?”

“ประธานแสนรัก คุณไม่ต้องการลูกชายของคุณแล้วอย่างนั้นเหรอ? ถ้าหากไม่ต้องการ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะฆ่าตัวประกันซะ!”

ไม่คิดว่าจะเป็นคนๆนั้น!

แสนรักหน้าซีดขึ้นมาทันที : “แกคิดถึงเรื่องเงินจนบ้าไปแล้วใช่ไหม? ไม่นึกเลยว่าจะมาเล่นแบบนี้กับฉัน”

“ดูแล้วประธานแสนรักยังไม่เชื่อสินะ ได้ ถ้าอย่างนั้นผมจะส่งรูปไปให้คุณรูปนึง คุณดูให้ชัดเจนแล้ว ถ้าหากมั่นใจว่าเป็นลูกชายของคุณก็รบกวนคุณเอาเงินมาพันล้าน”

พูดจบแล้ว คนๆนี้ก็วางสายไป

หลังจากนั้นแสนรักที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่นานนักโทรศัพท์ของเขาก็ได้รับรูปถ่ายมาหนึ่งรูป

นั่นเป็นรูปถ่ายของเด็กคนหนึ่งที่ถูกมัดเอาไว้ แล้วก็ไม่รู้ด้วยเช่นกันว่าคือที่ไหน เด็กที่สวมใส่เสื้อคลุมสีส้มตัวหนึ่งเอาไว้ ถูกเชือกป่านเส้นทั้งใหญ่และทั้งหยาบผูกเอาไว้กับเก้าอี้ตัวเล็กตัวหนึ่ง ผิวของเขาขาวราวกับหิมะ ใบหน้ากลมๆเล็กๆทำหน้ามุ่ย ถึงแม้ว่าดวงตาคู่นั้นจะถูกปิดผ้าสีดำเอาไว้ แต่ยังเผยให้เห็นปากเล็กๆและจมูกทางด้านล่าง

หลังจากที่แสนรักเห็นแล้ว เท้ากลับแข็งอยู่ตรงนั้นในทันที

นั่นคืออวัยวะบนใบหน้าของลูกชายของเขาจริงๆ เลือดเนื้อเชื้อสายของเขา เลี้ยงดูมากับมือเองเป็นเวลาห้าปี ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้จัก

แต่ ชินจัง....

จู่ๆเขาก็เงยหน้าขึ้นมาแต่กลับพบว่าไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เด็กน้อยที่กำลังหลับอยู่บนเตียงของเขาก่อนที่จะลงไปข้างล่างนั้น ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว และเวลานี้ก็กำลังยืนอยู่ตรงบันไดชั้นสอง ในมือบีบคิงคองที่เปลี่ยนรูปเอาไว้แน่น จ้องมองเขาด้วยใบหน้าซีดเผือด

หัวใจของแสนรักหล่นไปที่พื้น

แล้วลบข้อความขยะที่อยู่ในมือไปอีกครั้ง แล้วเขาก็รีบเดินเข้ามา : “เราตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่? ทำไมไม่ใส่แม้แต่เสื้อผ้าก็ออกมาแล้วล่ะ?”

แสนรักอุ้มเขากลับไปใส่เสื้อผ้า

แต่จู่ๆชินจังกลับก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง หลบเลี่ยงเขา : “แด๊ดดี้ เมื่อกี้นี้แด๊ดดี้คุยโทรศัพท์กับใครครับ? ใครถูกลักพาตัว?”

เจ้าตัวเล็กนี่ ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเขาคุยโทรศัพท์เมื่อครู่นี้ด้วย

แสนรักบอกอย่างขอไปที : “ไม่ใช่หรอกลูก โทรศัพท์จากบริษัทเท่านั้นเอง เราได้ยินผิดแล้ว”

“ผมได้ยินแล้วนะ มีคนบอกว่าลูกชายของแด๊ดดี้ถูกลักพาตัวไปใช่ไหมครับ? ใช่หรือเปล่า?” แล้วทันใดนั้นเองชินจังก็เปลี่ยนไปด้วยความรู้สึกที่ไวมาก เขากำหมัดเล็กๆแน่นจนซีด แล้วเอ่ยถามแด๊ดดี้ขึ้นเสียงดัง

แสนรักแปลกใจ : “ใช่ แต่ว่าเราก็ยืนอยู่ตรงนี้ดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอลูก?”

ชินจังไม่พูดออกมาแล้ว....

ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของแสนรักหรือเปล่า คิดไม่ถึงว่าจะเห็นร่างเล็กๆนี้สั่นเทาไปทั้งร่างกาย ใบหน้าเล็กๆยิ่งซีดเผือดจนน่าตกใจ

เด็กนี่เขาเป็นอะไรไปแล้ว?