“โอเคครับ!ใช่สิ คุณท่าน ผมอยากถามหน่อยครับ โรงงานหลอมของเรานี้ ตอนนั้นคุณได้มาได้อย่างไรครับ?เหมือนผมไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเลย”
“ไวท์ พาเลซให้น่ะ ตอนนั้นผมสร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ให้ประเทศ พวกเขาจึงให้เดอะวิวซี และโรงงามหลอมแก่ผม”
“……”
เป็นเวลานานมาก รองผู้นำเดชาไม่พูดอะไรอีก……
——
วันนั้น เส้นหมี่วุ่นวายกับการจองอาหารที่โรงแรม
เธอไปสั่งอาหารที่ซีจีเอง จากนั้นก็ไปแจ้งคนหิรัญชากรุ๊ปที่คฤหาสน์หลังเก่า พอทุกอย่างเสร็จ ก็เย็นพอดี
【เส้นหมี่:พี่ ตอนนี้พี่อยู่บริษัทไหม?เห็นคณาธิปบ้างเปล่า?】
【แสงดาว:เธอนี่แปลกจัง ทำไมเอาแต่ถามฉันถึงเรื่องของเศษสวะ?ฉันเป็นเลขาเขาหรือไง?ควบคุมที่ไปของเขาได้ตลอดเวลา?】
【เส้นหมี่:……】
อ่านข้อความวีแชทที่ได้รับนี้ เส้นหมี่ก็จนปัญญา
ผู้หญิงคนนี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ไม่ใส่ใจเรื่องนี้ แต่ก็ปากแข็งไม่ยอมรับ
เส้นหมี่ไม่ไปรบกวนเธออีก เธอกลับเรืองรอง ตั้งใจว่าฟ้ามืดแล้วจะไปโรงแรม
“คุณนาย ในที่สุดคุณก็กลับมา เมื่อกี๊ผมได้รับสาย บอกว่าคุณชายดื่มจนเมาอยู่ที่เกาะลัมมา ให้คุณไปรับเขาหน่อยครับ”
“อ๋า?”
เส้นหมี่ที่เพิ่งกลับมาได้ยิน ก็ตกตะลึง
แสนรักเมา?
ไม่สิ ตอนเช้าที่เธอออกไป เขาบอกเธอว่าจะไปศุลกากรไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงไปเกาะลัมมาได้?
หรือว่ามีงานเลี้ยงภายหลัง?จัดที่เกาะลัมมา?
เส้นหมี่คิดแบบนี้ สุดท้ายแล้ว ก็ไปที่โรงจอดรถใหม่อีกครั้ง จากนั้น ก็ขับปอร์เช่สีขาวออกไป ……
ถ้าเมาในงานเลี้ยง แล้วให้เส้นหมี่ไปรับ ก็พอมีเหตุผล เพราะเมื่อก่อนแสนรักเคยเมา ก็เรียกคนไปรับเขา
ก็แค่ เมื่อก่อนถ้าไม่ใช่เคมี ก็ดลธี
แต่ตอนนี้ เคมีช่วยหิรัญชากรุ๊ปอยู่ ส่วนดลธี ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร หลังจากเส้นหมี่มาที่เมืองA ก็ไม่เคยเห็นเขาปรากฏตัวเลย
เส้นหมี่ขับรถ ไม่นานก็มาถึงท่าเรือไปเกาะลัมมา
“ขอโทษนะคุณคือภรรยาคุณแสนรักหรือเปล่า?”
“ใช่ค่ะ พวกคุณคือ?”
“พวกเราเป็นคนของท่านนายสิงห์กรมศุลกากร ได้ยินว่าภรรยาคุณแสนรักจะมา จึงให้พวกเรามารอที่นี่”
ทั้งสองยืนอยู่ที่ท่าเรือและอธิบายให้เส้นหมี่ฟังอย่างสุภาพ
เส้นหมี่จึงเข้าใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก