ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1011

แสงดาวอยู่ในวิดีโอ โกรธจนหน้าบูดบึ้ง เธอวิ่งออกมาจากคฤหาสน์เล็กๆ ด้วยท่าทางอาฆาต เหมือนว่าเธอไม่ได้ไปทำเรื่องดี

สีหน้าเส้นหมี่ซีดขาว

“พี่รู้จากไหน？ตอนนี้ฉันยังไม่ได้รับแจ้งเตือนเกี่ยวกับงานแถลงข่าวของเขาเลย”

“ไร้สาระ！เขาอัป VCR ตัวเองลงในเว็บไซต์ทางการของหิรัญชากรุ๊ป ไม่มีงานแถลงข่าวที่เป็นทางการอะไร ห่าเอ๊ย ตอนนี้ในเน็ตพูดถึงกันอย่างมาก！”

ผู้หญิงที่กำลังขึ้นรถ ก็ด่าพร้อมกับถือโทรศัพท์ไปด้วย

มือและเท้าของเส้นหมี่เย็นหมด

เธอรีบเปิดหน้าเว็บ แล้วเข้าไปในเว็บไซต์ทางการของหิรัญชากรุ๊ป

จริงๆ ด้วย พอเปิดไปแล้ว ในตำแหน่งที่โดดเด่นที่สุด VCR ก็ปรากฏตรงนั้น ……

“ทุกท่านครับ และพันธมิตรของหิรัญชากรุ๊ป วันนี้ผมอัด VCR เพราะอยากบอกทุกคนเรื่องหนึ่ง หนึ่งปีมานี้ ด้วยความเอาใจใส่ของทุกคน ผมที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลหิรัญชากรุ๊ป ก็ทำหน้าที่ที่ตระกูลมอบให้ผมไปอย่างราบรื่น ผมมีความสุขมาก และได้รับอะไรมากมาย ผมจะไม่มีวันลืมประสบการณ์นี้”

“แต่ว่า การเติบโตของหิรัญชากรุ๊ป ยังไงแล้วก็แยกกับเจ้าของของมันไม่ออก มีเพียงแค่เขา ที่จะพามันไปสู่อนาคตอันสดใสได้ ดังนั้น วันนี้ผมจะมอบให้แสนรักเจ้าของของมันอีกครั้ง เพราะว่าร่างกายเขาไม่เหมาะสม แต่พักผ่อนมาถึงหนึ่งปี ในที่สุดตอนนี้ก็กลับมาแล้ว ผมหวังว่าหิรัญชากรุ๊ปต่อไปนี้ จะมีเขาเป็นผู้นำ และนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น！”

ชายหนุ่มสวมแว่นตาขอบทอง อยู่หน้ากล้อง แต่ยังคงดูอ่อนโยน

เขาสวมสูทสีดำ และติดเนกไท ใบหน้าหล่อเหลา ยังคงดูอ่อนโยน แต่ว่า ตั้งแต่วินาทีที่เขาพูด เขาก็ไม่ใช่ทนายความคนนั้นอีกต่อไป

เขาเป็นผู้นำคนหนึ่ง！

เส้นหมี่โกรธจนตัวสั่น ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เพราะคนๆ นี้หลอกตัวเองได้ไง？

“ซ่อมเรือยนต์เสร็จยัง？ซ่อมเสร็จแล้วไปส่งฉันกลับก่อนได้ไหม？ส่วนทางสามีฉัน ฉันจะให้คนมารับเอง”เธอรีบถามทั้งสองคนนี้

ตอนนี้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ คณาธิปต่างหากที่สำคัญ

เชื่อว่าหลังจากแสนรักฟื้นมาแล้ว เขาก็ต้องคิดแบบนี้แน่

แต่จู่ๆ สองคนนี้กลับยืนอยู่ตรงนั้นและมองโทรศัพท์ของตัวเองพร้อมสีหน้าเปลี่ยนไป

ประธานหิรัญชากรุ๊ปลาออก？

งั้น……คนที่ถูกทิ้งอยู่ในเกาะลัมมาล่ะ？

“ฮือ——”

เมื่อพวกเขาเห็นการเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันบนเรือยนต์ลำนี้ แววตาก็ยิ่งตื่นตระหนก ทันใดนั้น ก็มีเรือยนต์อีกลำขับเข้ามาจากเกาะลัมมา

“หมี่ มานี่——”

“อ๋า？”

เส้นหมี่ตกใจเสียงตะโกนที่ดังขึ้น จึงมองไปยังต้นเสียงอย่างไม่รู้ตัว รูม่านตาก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว โดยไม่คาดคิด——

“พี่？！！”

เธอตกใจสุดๆ！