ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1012

“สิ่งที่เขาพูดกัน？”

“ใช่ โรงงานหลอมของตระกูลเทวเทพ คนที่อยู่เบื้องหลังมีเยอะมาก ล้วนแต่เป็นคนในราชการ ผมไม่กล้าแหวกหญ้าให้งูตื่น เลยมาตรวจดูสิ่งที่เขาพูดกันก่อน แต่คิดไม่ถึงว่า เขาจะกล้ามาก พอผมมา ก็ลงมือผม”

ตอนที่ชายหนุ่มพูดประโยคสุดท้าย ความอาฆาตบนร่างกายนั้นมีแผ่ซ่านออกมาอีกครั้ง

เส้นหมี่อ้าปาก

ข่าวนี้สำหรับเธอแล้ว กะทันหันไป และส่งผลกระทบมาก

ดังนั้น ถึงแม้เขาจะไปจากเมืองหลวง แต่เรื่องที่ทำ ยังคงเป็นเรื่องที่อันตรายที่สุดของตระกูลเทวเทพใช่ไหม？เขาต้องปกป้องความปลอดภัยของพวกเขา และยังต้องคอยจัดการพวกที่คอยจ้องเขมือบพวกเขาอยู่รอบๆ ตระกูลด้วย

ใช่ไหม？

เบ้าตาเส้นหมี่แดงก่ำ

ไม่ใช่อย่างอื่น แต่เพื่อคนๆ นี้ทั้งๆ ที่ตระกูลนั้นทำร้ายเขามาก แต่สุดท้าย เขาก็ยังเลือกที่จะปกป้องพวกเขาอย่างโง่เขลา

“ภรรยา ภรรยาอย่าร้องไห้ได้ไหม？คุณไม่ต้องห่วงนะ ที่ผมบอกลงมือ ไม่ได้ทำร้ายร่างกายผม แต่เขาอยากกักบริเวณผม จากนั้นบีบบังคับผมให้บอกจุดประสงค์ของการสอดแนมเขา”

แสนรักเห็นยัยโง่ในอ้อมแขนยังร้องไห้

ทันใดนั้น เขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ได้แต่อธิบายให้เธอฟัง จากนั้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาของเธออย่างเงอะงะ

เส้นหมี่มองดูเขาร้องไห้สะอึกสะอื้น

สักพัก ในที่สุดเธอก็ถามไปว่า：“แล้วพี่พูดไปยัง？ถ้าเขารู้ว่าพี่ทำเพื่อโรงงานหลอมของตระกูลเทวเทพ เขาจะลงมือกับพี่จริงๆ ไหม？”

แสนรัก：“……”

สักพักหนึ่ง ในที่สุดก็ได้ยินน้ำเสียงเยือกเย็นออกมาจากไรฟันเขา：“ไม่ เขาไม่กล้าขนาดนั้น บนโลกนี้ คนที่กล้ามีความคิดแบบนี้ได้ มีไม่กี่คน”

เส้นหมี่ตกใจ

แต่แป๊บเดียว เธอก็ตอบสนองคืนมา

ใช่ คนตรงหน้าทรงพลังมากขนาดนี้ เขาจะทนดูตัวเองไปตายได้อย่างไร？

แค่กลัวว่า ตอนที่เขาสืบเรื่องนี้ แผนการได้วางไว้แล้ว เพราะยังไงแล้ว ตอนนั้นที่เขาอยู่เมืองหลวง เขาคนเดียวก็ทำเมืองหลวงโกลาหลอลหม่านไปหมด

แม้แต่ไวท์ พาเลซก็เหมือนไม่มีใครอยู่

แล้วนับประสาอะไรกับหัวหน้ากลมศุลกากรในเมืองเล็กๆ อันห่างไกลความเจริญ

และจากจุดนี้ จากที่เขาเพิ่งออกมาจากเรือยนต์โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ก็พอจะรู้แล้ว

ในที่สุดเส้นหมี่ก็โล่งอก

“อ้อใช่สิ ลืมบอกพี่เลย ไอ้ระยำคณาธิปอัปโหลด VCR ลาออกในเว็บไซต์ทางการของหิรัญชากรุ๊ปจริงๆ เขาประกาศออกจากหิรัญชากรุ๊ป เอาบริษัทให้พี่”

“คุณพูดอะไร？”

ผู้ชายคนนี้ได้ยินเรื่องนี้ ทันใดนั้น ดวงตาสีดำคู่นั้นก็หรี่ลงอย่างแรง

เป็นครั้งแรกที่เขาตอบสนองอย่างรุนแรง ในเรื่องงาน