ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1017

ทุกคนต่างรู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาแล้ว

ชายหนุ่มที่เดิมทีอุ้มขวัญเมืองเอาไว้ ก็อึ้งไปแล้ว

จนถึง เขาได้เห็นผู้หญิงคนนี้ รังแกคนถึงขนาดนี้แล้ว ยังไม่ยอมปล่อย กลับควงป้ายจอดรถที่อยู่หน้าโรงพยาบาลขึ้นมา ยังคิดจะกระแทกออกไปอย่างรุนแรง

ในที่สุด เขาเดินก้าวใหญ่ก้าวเข้ามาแล้ว：“แสงดาว คุณพอได้แล้ว คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”

เธอคิดจะทำอะไร?

ดวงตาทั้งสองของแสงดาวตอนนี้แดงฉาน มองดูไหล่ของตัวเองที่ถูกจับเอาไว้ เธอหันกลับมามองไปยังชายหนุ่มอย่างกับคนบ้าที่กำลังคลุ้มคลั่ง

“ฉันอยากจะทำอะไรคุณมองไม่เห็นเหรอ? เธอพูดว่าไม่อยากให้พวกเราเข้าใจผิด เธออยากจะลงมาจากบนตัวคุณ ตอนนี้ฉันส่งเสริมคุณ คุณมองไม่เห็นหรือยังไง?”

“แสงดาว！！！”

ชายหนุ่มโมโหอย่างมาก เขาจ้องมองหญิงสาวคนนี้ตะโกนชื่อเธอออกมาอย่างเดือดดาล

อีกทั้งเสียงตะโกนของเขาพึ่งจะดังออกมา ผู้หญิงคนนี้ยิ่งยโสกว่าเดิม เธอส่งเสียงแหลมทับออกไป

“ฉันทำไมเหรอ? ฉันทำผิดแล้วเหรอ? ม็อกโกฉันจะบอกคุณนะ วันนี้ถ้าฉันไม่จัดการนังคนชั่วคนนี้ให้ตาย ฉันจะไม่ใช้นามสกุลหิรัญชา！”

เธอจ้องมองไปยังชายหนุ่มอย่างโหดเหี้ยมสุดท้ายก็พูดประโยคนี้ออกมา

หลังจากนั้น ก็ลงมืออีกครั้ง

ม็อกโกเย็นชาขึ้นมา ในที่สุด เขาล็อกข้อมือของเธอเอาไว้แล้วก็ออกแรงสะบัดไปทางด้านหลัง ：“แสงดาว คุณมันไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย！”

“โอ๊ย——”

“คุณแสงดาว คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? คุณแสงดาว?”

ในวินาทีที่ตัวเองถูกฟาดโดนบริเวณหน้าท้องกำลังจะหกล้มลงไป มีร่างของคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ประคองเธอเอาไว้

ม็อกโก：“……”

แววตามองไปยังหญิงสาวที่หน้าซีดขาวลงอย่างกะทันหัน เขาแสดงสีหน้าสงสัยออกมาและยังไปแฝงไปด้วยความโมโห

“คุณแสงดาว?”

“……ไม่เป็นไร”

สิบวินาทีเต็ม แสงดาวอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่จี๊ดขึ้นมาบริเวณหน้าท้องเอาไว้ หลังจากนั้น ในขณะที่คุณชายวาริชมาช่วยพยุงเธอเอาไว้ จึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

นั่นเป็นแววตาแบบไหนกัน?

ในนัยน์ตาที่สุกใส ในแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใสและไร้เดียงสา แต่เวลานี้ เหมือนกับว่าถูกปกคลุมไปด้วยพายุหิมะนับหมื่นพัน เธอเยือกเย็น เย้ยหยัน……

จนสุดท้าย สูญเสียความสดใสไปโดยสิ้นเชิง เหมือนกับทะเลดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา

ม็อกโกกระวนกระวายขึ้นมาในทันใด

“พลตรีม็อกโกร้อนตัวแทนลูกพี่ลูกน้องขนาดนี้ ดูแล้ว ฉันคงทำผิดแล้วจริงๆ โอเค งั้นฉันแสงดาวก็ขออวยพรพวกคุณ อยู่กันไปจนแก่เฒ่ารักกันตราบชั่วนิรันดร์”

ในที่สุดเธอก็ยิ้มออกมาอีก

ริมฝีปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีดำบางๆ ในวินาทีที่ท้องฟ้าสดใสหลังจากกระตุกออกมา ใบหน้าเล็กที่ซีดเซียวอันนั้น ความแตกต่างที่พุ่งเข้ามาเห็นได้อย่างชัดเจน เหมือนกับปีศาจที่หนีออกมาจากนรกยังไงอย่างงั้น

ปีศาจที่มีเสน่ห์

แต่กลับทำให้คนต้องหวาดกลัว

เส้นเอ็นตรงขมับของม็อกโกเต้นตุบๆอย่างกะทันหัน！