ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1033

แท้จริงแล้วคือเป็นแบบนี้

หลายวันมานี้ โทรศัพท์มือถือของคณาธิปเปิดโหมดเครื่องบินไว้โดยตลอด เพื่อเขาไม่ต้องการให้คนอื่นหาตัวเองเจอ ไม่ว่าจะเป็นการโทรหรือข้อความ ก็ล้วนแต่ตามหาเขาไม่เจอ

แต่บางครั้งเขาก็ตั้งค่ากลับสู่สัญญาณปกติ ก็จะพบว่ามีข้อความส่งเข้ามามากมาย

และข้อความนี้ บางส่วนก็คือที่วาริชส่งมา จากที่เขาไปเจแปนเป็นเพื่อนแสงดาว ในแต่ละสถานที่ สถานการณ์แต่ละครั้งของพวกเขา เขาก็ส่งมาให้เขาทั้งหมด

ดังนั้น เขาจึงสามารถรู้ที่อยู่ของผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดี

รวมทั้งในคืนนี้ที่สามารถปรากฎตัวบนทางด่วนได้ทันเวลา ก็มีความเกี่ยวข้องเป็นอย่างมากกับอันนี้

แสงดาวพูดอะไรไม่ออกเลย

เธอคิดอยากจะย้อนกลับไป แต่กลับพบว่าตัวเองหาคำพูดที่เหมาะสมไม่ได้เลย

“แล้วคำพูดนั้นของคุณเมื่อครู่หมายความว่าอะไร? ฉันเจอใครบ้างที่ย่างกุ้ง? คือคุณหมายถึงเรื่องนี้มันมีความเกี่ยวข้องกับคนที่ฉันเจอเหรอ?”

“คุณเจอใคร?” คณาธิปยังคงถามประโยคนี้

แสงดาว ：“……”

ราวกับว่าผ่านไปนานนับศตวรรษ เธอถึงจะเอ่ยชื่อคนหนึ่งออกมาด้วยสีหน้าซีดขาว：”ม็อกโก คุณหมายความว่า........”

“นอกจากเขา”

คณาธิปขัดจังหวะเธอ แล้วตัดชื่อของบุคคลนี้ออกไปจากรายชื่อ

หญิงสาวคนนี้ฟังแล้วจึงค่อยรู้สึกโล่งใจ จากนั้น ก็นั่งครุ่นคิดต่ออยู่ตรงเบาะด้านหลัง

ถ้านอกจากม็อกโกแล้ว งั้นคนที่เธอเจอที่ย่างกุ้ง และยังมีเรื่องบาดหมางกับเธอ เกรงว่าก็คงเป็นนางผู้หญิงที่ชื่อขวัญเมืองคนนั้น

ใช่แล้ว คือเธอ!

ในที่สุดดวงตาเธอก็ลุกวาวขึ้นมา : “มีคนหนึ่ง เป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องกับม็อกโก ชื่อขวัญเมือง แต่ตอนที่ฉันจากมา ขาของเธอก็ได้ถูกพวกมาเฟียเหล่านั้นตัดขาดไปเรียบร้อยแล้ว กำลังถูกม็อกโกพาไปส่งที่โรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิต มันเป็นไปได้อย่างไรว่าเธอเป็นคนทำ?”

“เหอะเหอะ..........”

คณาธิปที่กำลังขับรถตรงไปข้างหน้าได้ยิน ดวงตาทั้งคู่จ้องเขม็งมาที่กระจกมองหลัง เผยให้ถึงร่องรอยความเย้ยหยันที่มองดูคนโง่

“คนกลุ่มนั้นเมื่อสักครู่ ถึงแม้บอกว่าเป็นอันธพาลท้องถิ่นของเมืองเคลียร์ แต่บางคนคือไม่ใช่ ซึ่งในจำนวนนี้มีชาวอาเซียนอยู่มากมาย

“ชาวอาเซียน?”

“ถูกต้อง อันธพาลพวกนี้แทบไม่มีเงินในกระเป๋า พวกเขาจึงได้แค่พึ่งพาพรรคพวก ซึ่งก็มีเพียงแค่กลุ่มแก๊งที่เป็นชาวอาเซียนเท่านั้น ได้ยินว่า เมื่อไม่นานมานี้มังกรบึ้มได้ข่มขืนคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลโชคศักดาคนนั้นที่เมืองหลวง ซึ่งก็คือหัวหน้ารองของแก๊งชาวอาเซียนนั่น คุณทายสิ ระหว่างพวกเขามีความเกี่ยวโยงกันหรือเปล่า?”

“！！！！”

ในที่สุดแสงดาวก็พูดอะไรไม่เลยแม้แต่คำเดียว

ในเส้นทางสายนี้เธอก็คลุกคลีมาสักระยะหนึ่ง ตอนนั้นที่แสนรักน้องชายของเธอพาเธอไปปล่อยทิ้งไว้ที่หมู่เกาะนั่น เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด เธอก็เลยต้องทำความรู้จักทักทายกับคนเหล่านี้ทั้งวัน