ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1048

ขณะที่แสงดาวถูกพาเข้าไปในห้องผ่าตัด แสนรักที่อยู่หน้าโรงพยาบาลก็เห็นรถอเนกประสงค์สีดำที่จอดอยู่ข้างนอก

รถคันนั้นลดกระจกลงครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นแขนผิวแทนกำยำ เมื่อเดินเข้าไปหน้าก็เห็นเงาของคนที่นั่งอยู่ในรถกำลังเพ่งมองไปที่โรงพยาบาล

แม้แสนรักจะเดินเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ยังไม่รู้สึก

“อยากเข้ามาก็เข้ามา จะหลบๆซ่อนอยู่ตรงนี้ทำไม?

แสนรักเห็นสีหน้าเขาเป็นแบบนี้ก็ไม่ได้รู้สึกสงสาร เมื่อถึงกระจกหน้าคนขับเขาพูดด้วยใบหน้าเยาะเย้ยที่หล่อเหลาอย่างเย็นชา

คนในรถถึงได้รู้สึกตัวขึ้น

ทันใดนั้น เขาก็หันไปมองอย่างกะทันหัน ใบหน้าหล่อเหลาภายใต้หมวกทหารเห็นได้ชัดว่าเขาแข็งทื่อและตื่นตระหนก

“ผม…คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ฉัน”

แสนรักได้ยินมาว่าเขาไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถามของตัวเอง ความเย้ยหยันที่มุมปากมากขึ้น

“ฉันมาได้สักพักแล้ว ทำไมจะให้ฉันพาคุณเข้าไปมั้ย?”

“……”

เป็นการต่อสู้ที่ไม่เลวอีกครั้ง

สุดท้ายคนนี้ก็มองไปที่โรงพยาบาลด้วยใบหน้าเศร้าหมองและส่ายหัว： “ไม่ละ เดี๋ยวฉันก็จะไปแล้ว"

แสนรักเงียบไม่พูดอะไร

จริงๆแล้วเขาไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของเขาในตอนนี้ เพราะนิสัยของเขา ถ้าเขาขาดเด็กคนนั้นไม่ได้จริงๆ ในฐานะลูกผู้ชาย เขาจะรีบเข้าไปห้ามแสงดาวแน่นอน

แต่สำหรับคนนี้ไม่ใช่อย่างนั้น

บางทีอาจเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวของเขาเอง

เขาแสนรักได้รับการเลี้ยงดูจากธนากรให้หยิ่งยโสและดื้อรั้นตั้งแต่เด็ก และเมื่อโตขึ้นเขาก็จะเป็นคนอยู่เหนือกฎหมาย อยากทำอะไรก็ทำ

แต่คนตรงหน้านี้ไม่ได้เป็นอย่างนั้น เขาได้รับการอบรมสั่งสอนจากไชยันต์เขาถูกผูกมัดด้วยกฎและระเบียบนั้นนานมากแล้ว เขาจะกังวลและคิดมากในทุกสิ่งที่เขาทำ

แสนรักไม่เตือนเขาแล้ว เขากำลังจะเข้าไป

“เดี๋ยวก่อน คุณสามารถนำสิ่งนี้ไปให้หล่อนได้มั้ย”

ทันใดนั้น ม็อกโกที่อยู่ข้างหลังก็เรียกเขาให้หยุด

แสนรักทำได้แค่หันกลับมามองคนนี้ที่ลงจากรถ แล้วหยิบอะไรบางอย่างออกจากรถ

“นี่คือกุญแจของบ้านหลังเก่าเรา และนี่คือ...เหรียญของฉัน เมื่อเธอหายดีแล้ว ให้มอบสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดให้หล่อน ถือว่า...เป็นค่าตอบแทนของฉัน”

เขายื่นมันให้และพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง

แสนรักเงยหน้าจ้องมองไปที่เขา

เขาบ้าไปแล้วเหรอ? ให้ทั้งหมดกับหล่อนเลยเหรอ?