ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1049

“หาเรื่องเหรอ?”

เขาถามไปอย่างมึนๆ

แสงดาวไม่มีท่าทีอะไร: “หาเรื่องอะไรกัน? ฉันจะไปพักฟื้นที่นั่นไม่ได้เหรอ?”

ยังต้องพักฟื้นอีกเหรอ?

เส้นหมี่ทนไม่ไหวจึงเตือนไปว่า: “ไม่ใช่อย่างนั้นคะพี่ ที่นั่นไม่มีอะไรเลยพี่จะไปพักฟื้นที่นั่นเหรอคะ? พี่แน่ใจนะว่าพี่พูดไม่ผิด?”

“ไม่ดียังไง? ตอนนั้นเธอตาบอดจะรู้ได้ไงว่าที่นั่นไม่ดี?”

“……”

เส้นหมี่ถึงกับจุกพูดไม่ออกเลย

จริงอยู่ตอนนั้นเธอกับหล่อนหนีตายหล่อนมองไม่เห็น จึงไม่รู้ว่าเกาะนั้นเป็นอย่างไร หล่อนรู้ได้จากสิ่งที่ตัวเองจินตนาการเท่านั้น

หะ เกาะที่ไหน?

“มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นอย่างที่เธอคิด เพียงแค่ไม่เจริญเท่าในเมืองก็เท่านั้นเอง”

ขณะที่แสงดาวพูดอยู่ก็เหลือบไปมองชายที่ยืนอยู่ตรงข้ามหล่อน

สายตาเขาค่อนข้างลึกซึ้ง

ถ้าเป็นแต่ก่อนเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หล่อนจะแค้นและโกรธคำพูดของงคนนี้มาก

ตอนนี้หล่อนนิ่งขึ้นมาก และหล่อนยังรู้สึกซาบซึ้งขึ้นด้วย เพราะเกาะนี้ทำให้หล่อนซึ่งเป็นหญิงสาวที่ถูกเลี้ยงดูอย่างเอาใจได้เรียนรู้วิธีเอาตัวรอดด้วยตัวเอง

เส้นหมี่ยังคงเตือนหล่อน

แต่ในขณะนั้นก็มีคนหนึ่งถือกระเป๋าใบเล็กใบใหญ่เดินเข้ามาพูดว่า: "ประธานแสนรักและภรรยาแสนรัก ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะดูแลคุณแสงดาวเป็นอย่างดี ผมได้ซื้อข้าวของเครื่องใช้มาทุกอย่างแล้ว

ใช่วาริช!

ผู้ชายคนนี้ถือแต่วัตถุดิบที่มีราคาแพงมา

ยิ่งน่ากลัวไปกว่านั้นคือเขายังซื้อกระทะและของใช้ประจำวันถุงใหญ่ มีตั้งแต่ถุงเท้าและผ้าเช็ดตัวสำหรับผู้หญิง

เส้นหมี่：“……”

ช่างเหอะ มีคนนี้อยู่ด้วยแล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

สุดท้ายแสงดาวก็ไปเกาะเดรกกับวาริช โดยมีแสนรักจัดการเรื่องเครื่องบินพิเศษไปที่นั่น

และโชกิ โดโมโตะก็ย้ายคณาธิปไปที่ญี่ปุ่น

ทั้งสองคนก็ไปกันแล้วและสองสามีภรรยาก็เดินทางกลับประเทศเอง

“พี่ชายคะ พี่คิดว่าวาริชเป็นยังไง? พี่เห็นด้วยที่จะให้พี่สาวแต่งงานกับเขาจริงเหรอ?”

หลังจากขึ้นเครื่องบินได้ไม่นาน เพราะเส้นหมี่คิดเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา เธอทนไม่ได้ที่จะถามออกมา

เมื่อพูดจบ ชายที่เพิ่งนั่งลงข้างเธอก็ขมวดคิ้ว

เขาไม่ชอบคนอย่างวาริช

เขาขี้ขลาดเกินไป ดูก็รู้ว่าโตมาในตระกูลวชิรนันท์ คนแบบนี้เป็นคนเก่งไม่ได้หรอก

แต่ว่าแทนที่จะปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวดใจเรื่องม็อกโกสู้หาผู้ชายธรรมดาๆมาแต่งงานด้วยจะดีกว่า อย่างไรก็ตามเงินและการงานก็ไม่ใช่เรื่องที่ทั้งสองจะต้องกังวล

แสนรักพยักหน้าเล็กน้อย: “ถ้าหล่อนยอมรับ ก็แล้วแต่หล่อนเลย”

เส้นหมี่：“……”