ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 107

“หม่ามี๊--”

“อืม คิวคิว ลูกรักของหม่ามี๊!”

เส้นหมี่เห็นแล้ว กอดลูกชายที่หายไปแล้วเพิ่งจะได้กลับมาเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น ตื่นเต้นสะอึกสะอื้นอยู่ในลำคอรู้สึกพูดไม่ออกขึ้นมาเล็กน้อย

ชินจังมองอยู่ไกลๆ

ความจริงแล้วเขาเองก็อยากให้หม่ามี๊กอดเช่นกัน แต่ ครั้งนี้เขาทำผิดครั้งใหญ่ เขาทำให้พี่น้องของตัวเองเกือบจะสูญเสียชีวิตไปและยังทำให้หม่ามี๊ได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้อีก

ดังนั้นในเวลานี้เขาจึงไม่กล้าเข้าไปหา เขากลัวว่าหม่ามี๊จะไม่ชอบเขา ไม่ยกโทษให้เขา

แต่เพิ่งจะผ่านไปพักเดียวนั้น เส้นหมี่ที่กอดลูกชายตัวน้อยอยู่นั้น ดวงตาคู่นั้นที่มีน้ำตาคลออยู่ด้วยก็เริ่มมองหาร่างของลูกชายคนโต : “ชินชิน ยืนอยู่ตรงนั้นทำไมล่ะคะ? มา มาให้หม่ามี๊กอดหน่อย”

ตอนนี้เธอรู้แล้ว ว่าเด็กคนนี้รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอคือหม่ามี๊ของเขา

ลุงของเธอพูดโน้มน้าวเธอเมื่อช่วงสายแล้ว

ชินจังเห็นแล้ว ถึงได้รู้สึกดีใจขึ้นมาใหม่อีกครั้ง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปหาอ้อมกอดของหม่ามี๊

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ในที่สุดแสนรักก็ขึ้นมาด้วยเช่นกันแล้วปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าประตูห้องพักผู้ป่วย

เส้นหมี่ : “.........”

นั่นคือร่างใหญ่ที่สวมใส่ชุดสูทอยู่ ภายใต้แสงที่ค่อยๆมืดลงแล้วนั้น มือทั้งสองข้างของเขาสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทางสบายๆ เสื้อคลุมชุดสูทเปิดออกเผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตสีเขียวเข้มมือถักด้านใน ดูแล้วสง่างามและเอาแต่ใจเป็นอย่างมาก ใบหน้ามีมุมคมอย่างชัดเจน แสดงความมีเกียรติสูงศักดิ์ หลังจากที่ปรากฏตัวแล้ว เส้นหมี่ก็รู้สึกได้ถึงหัวใจที่หยุดชะงักไปในทันที

“คุณ.....ก็มาเหมือนกัน”

เธอทักทายเขาด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจนัก

เกี่ยวกับเรื่องการลักพาตัวเรื่องนี้ ความจริงแล้วเธอก็มีส่วนผิดอยู่บ้าง ถ้าหากไม่ใช่ว่าเธอไม่บอกเขาว่าเธอยังซ่อนลูกชายอีกหนึ่งคนเอาไว้ บางทีก็อาจจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา

อีกทั้งที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอยังพาลูกวนเวียนไปมาอยู่ใกล้ตัวเขามานานขนาดนี้

เส้นหมี่มองเขาอย่างระมัดระวัง

และเป็นอย่างที่คิดคือผู้ชายคนนี้ไม่ได้สนใจเธอจริงๆ หลังจากที่ก้าวขายาวๆเข้ามาอย่างไร้อารมณ์ เขาก็หยิบเอาประวัติอาการป่วยที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา

เส้นหมี่ : “..........”

“หม่ามี๊ รินจังก็คิดถึงหม่ามี๊เหมือนกันค่ะ หม่ามี๊ดูสิ หน้ากลมรูปไข่สวยๆของรินจังผอมลงแล้ว ลองจับดูสิคะ”

บรรยากาศกำลังดูน่าอึดอัดทำอะไรไม่ถูกนั้น จู่ๆรินจังลูกรักก็ปีนขึ้นมา สาวน้อยตัวนุ่มนิ่มหลังจากที่ปีนขึ้นมาอยู่บนเตียงของหม่ามี๊แล้ว แล้วก็มุดเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเธอทันที แล้วเอาศีรษะเล็กๆยื่นมาตรงหน้าของเส้นหมี่ ให้เธอลูบใบหน้ารูปไข่ของเธอ

เส้นหมี่เห็นแล้ว ถึงได้เก็บความคิดกลับมา แล้วสัมผัสไปที่ลูกสาวตัวน้อยของตัวเอง

“อืม ผอมลงจริงๆด้วย น่าสงสารจังลูกรัก”

“เห็นไหมคะ หลังจากที่หม่ามี๊หายแล้ว จะต้องทำน่องไก่น่องใหญ่ๆให้หนูได้ไหมคะ? เอาแบบหอมๆแบบนั้นเลย”

สาวน้อยออดอ้อนขึ้นมาอีกครั้ง เสียงเด็กๆนั้นนุ่มนวลน่ารัก ได้ยินแล้วใจก็แทบจะละลายไปแล้ว