ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 108

เขาหยุดลง ตระหนักได้ว่าพูดผิดไป ดูเหมือนจะเป็นการแช่งตัวเอง จึงหุบปาก ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าหดหู่ ไม่ส่งเสียงอีก

แต่ว่า ตอนที่เขามองไปที่รูปเด็กคนนั้นอีกครั้ง แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่า ไม่ได้ไม่ชอบขนาดนั้นแล้ว

พวกเด็กๆก็อยู่ในห้องคนไข้อีกสักพัก เพราะว่าแสนรักยังต้องไปบริษัท เลยไปหาหมอเพื่อถามอาการ เตรียมพาเด็กๆกลับไป

“ประธานแสนรัก อาการคนไข้ฟื้นตัวได้ดีมาก ถ้าไม่มีอะไรคาดไม่ถึงเกิดขึ้น อีกสองวันก็จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“เย้ ดีจัง หม่ามี๊ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว งั้นหม่ามี๊ หม่ามี๊จะไปอยู่ที่เรืองรองกับพวกเราไหม？หนูบอกให้นะ ที่นั่นมีบ้านหลังใหญ่มากๆเลยแหละ สวยมาก”

หนูรินจังได้ยินว่าหม่ามี๊จะออกจากโรงพยาบาลได้อีกในสองวัน ก็ร้องดีใจทันที ถามหม่ามี๊ว่าจะไปอยู่เรืองรองกับพวกเขาไหม

เส้นหมี่เหลือบมองชายหนุ่มในห้องคนไข้ แล้วส่ายหน้าทันที：“แน่นอนว่าไม่ รินจัง บ้านพวกเราไม่ได้อยู่นั่นนะ สองวันนี้หม่ามี๊เข้าโรงพยาบาล เลยให้คุณอาเอาหนูไปดู รอหม่ามี๊ดีขึ้นแล้ว พวกเราก็จะกลับบ้านแล้ว”

หน้าเล็กๆของหนูรินจังก้มลงไป：“โอเคค่ะ”

คุณชายคิวได้ยิน ก็พูดต่อทันที：“โอเคหม่ามี๊ งั้นสองวันนี้ผมจะเก็บของให้เรียบร้อย รอหม่ามี๊ออกจากโรงพยาบาล พวกเรากลับไปด้วยกัน”

ลูกชายคนนี้ สมแล้วที่หม่ามี๊เลี้ยงมาจนโต หม่ามี๊ไปไหน ก็จะไปที่นั่น

แต่ว่า เขาพูดจบ เส้นหมี่ยังไม่ทันได้พูดอะไร จู่ๆชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในห้องคนไข้ที่เพิ่งคุยกับหมอเสร็จก็มองมาอย่างไม่พอใจ

“ลูกจะกลับไปไหน？คิวคิว ตอนนี้ตึกวังฬาหนึ่งคือบ้านของลูก ต่อไปลูกต้องอยู่นั่น！”

นี่คือเสียงอันน่าเกรงขามที่ไม่อาจปฏิเสธได้จริงๆ และแทบจะในทันที แม่ลูกทั้งสี่ในห้องคนไข้นี้ ต่างรู้สึกถึงการกดขี่และความรุนแรงที่ไม่มีตัวตนโดยไม่ได้นัดหมายมาก่อน

หน้าเล็กๆของเส้นหมี่เปลี่ยนไป

เธอเอาลูกชายคนเล็กที่ตัวสั่นเข้ามากอดไว้ แล้วจ้องผู้ชายคนนี้อย่างไม่พอใจ：“คุณทำอะไรน่ะ？คุณทำพวกเขาตกใจกลัวหมดแล้ว”

ความเยือกเย็นบนใบหน้าแสนรักจึงผ่อนคลายลงไป แต่ว่า เขายังคงยืนหยัดการตัดสินใจของตัวเอง

“ผมแค่กำลังอธิบายความจริงกบเขาอยู่ ตอนนี้เขาคือลูกชายของผมแสนรักจะกลับไปอยู่กับคุณไม่ได้อีก”

“ทำไมจะไม่ได้？ถึงแม้คุณคือแด๊ดดี้เขา แต่ฉันก็เป็นหม่ามี๊ ห้าปีมานี้เขาโตมากับฉัน ทำไมจะอยู่ด้วยกันกับฉันไม่ได้？”

เส้นหมี่ก็โกรธหน่อยๆแล้ว ขณะเดียวกัน เธอก็กลัวเล็กน้อยด้วย

เพราะว่า เรื่องที่เธอกังวลมากที่สุดในที่สุดก็มาแล้ว ผู้ชายคนนี้ เริ่มแย่งลูกกับเธอ ไม่ให้เขากลับไปอยู่กับเธอแล้ว งั้นต่อไปเขาจะทำอะไรอีก？

แม้แต่เจอก็จะไม่ให้เธอเจอหรือเปล่า？

เส้นหมี่กอดลูกชายไว้แน่น

เสียงของแสนรักเริ่มเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นลงมาอีกครั้ง：“เหลวไหล！เขาเป็นสายเลือดของแสนรัก ก็ต้องไปกับผมสิ อีกอย่าง สถานที่ที่คุณอยู่นั่นน่ะเหรอ？ถึงเป็นคนใช้ของหิรัญชากรุ๊ปพวกเราก็ยังพักอยู่ที่ดีกว่าคุณ คุณยังมีหน้ามาให้ลูกตัวเองพักที่โทรมๆแบบนั้นอีกเหรอ？”

“คุณ——”