ม็อกโกเดินเข้ามาแล้ว
“ต้องขอโทษด้วย ที่กลับมาช้า เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
เขามองเห็นคณาธิปอยู่ที่นอกห้องพักผู้ป่วย สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
แต่ไม่นาน เขาก็เปลี่ยนกลับมาเป็นเหมือนเดิม นำโทรศัพท์ที่ถืออยู่ยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขาเดินมาที่ด้านหน้าของคนคนนี้ กล่าวขอโทษพร้อมอธิบายออกมา
สีหน้าของคณาธิปยังคงนิ่งอยู่
มองไปที่ประตูห้องพักผู้ป่วยที่อยู่ด้านหลังที่ปิดสนิท เขายังเตือนออกมาว่า :“ต่อไป ถ้าจะกลับมาช้า จำเอาไว้ว่าโทรบอกเธอสักหน่อย อย่าทำให้คนอื่นต้องเป็นห่วง”
ม็อกโกรีบพยักหน้า:“ผมเข้าใจ เมื่อสักครู่โทรศัพท์แบตหมด ผมเข้าไปจะอธิบายกับเธอเอง ถ้าไม่มีเรื่องอะไรละก็ งั้นผมเข้าไปก่อนนะ”
“อืม”
คณาธิปเพียงมองอยู่ไกลๆ
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เมื่อม็อกโกเข้าห้องพักผู้ป่วยไปแล้ว คณาธิปถูกลูกน้องของตัวเองเข็นอยู่ กลับไปยังที่พักของเขา
“คุณหาเขาเจอที่ไหน?”
“ไม่ได้ไกลมาก ซูเปอร์มาร์เก็ตที่ห่างออกไปประมาณห้ากิโลเมตร”
คนชุดดำที่เข็นเขาอยู่ด้านหลังตอบกลับมาอย่างนอบน้อม
ห้ากิโลเมตร?
งั้นทำไมถึงได้กลับมาดึกดื่นขนาดนี้? ยังมีถ้าโทรศัพท์แบตหมดแล้วจริงๆ เวลาสำคัญแบบนี้ ไม่ใช่ว่าควรจะรีบกลับมาทันทีไม่ใช่เหรอ?
ทั้งที่รู้ว่าที่นี่มีผู้หญิงอารมณ์ร้ายขนาดนี้รอเขาอยู่
สีหน้าของคณาธิปยิ่งไม่ดีขึ้นมาแล้ว
เขากลับมาที่ห้องพัก ไม่นาน โทรออกไปยังหมายเลขหนึ่ง:“ฮัลโหล ผมคือคณาธิป ช่วงนี้คุณว่างหรือเปล่า? ถ้าว่างละก็ ช่วยไปที่เมืองหลวงให้ผมหน่อย”
“ได้ครับ ท่านประธาน”
คนคนนี้ได้รับโทรศัพท์จากเขา ตอบตกลงในทันทีอย่างไร้เงื่อนไข
หลังจากนั้น ก็วางสายไปแล้ว
เรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลเทวเทพ ความจริงแล้วเขาไม่ได้มีความสนใจที่อยากจะรู้ แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นได้แต่งงานกับม็อกโกแล้ว อีกทั้งกำลังจะคลอดลูก
แน่นอนว่าเขาต้องให้การรับรองกับเธออย่างร้อยเปอร์เซ็นต์
คณาธิปรอข่าวคราวจากเมืองหลวงด้านโน้น
ทว่าในขณะที่กำลังรอในช่วงวันเวลานี้ แสงดาวเองก็ค้นพบว่าม็อกโกมีความผิดปกติบางอย่าง
ก่อนอื่น เขาดูโทรศัพท์มากกว่าเดิม หลังจากนั้น ในเวลาที่เขาอยู่กับเธอ จะใจลอย มีบางครั้งเธอเรียกเขาตั้งหลายครั้ง เขาก็ยังไม่มีปฏิกิริยา
เขาเป็นอะไรกันแน่?
เป็นเพราะว่าอยู่กับเธอนานไปหรือเปล่า ใจเร่ิมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว?
แสงดาวเริ่มจะไม่ค่อยพอใจแล้ว
“คุณกำลังทำอะไร? เมื่อกี้ฉันเรียกคุณตั้งหลายครั้ง คุณก็ไม่ตอบ”
วันนี้ เพราะว่าเธอเข้ายาผ่านทางสายน้ำเกลือหมดแล้ว อยากจะให้เขาช่วยเรียกพยาบาลมาสักหน่อย ช่วยเธอดึงเข็มออกไป
แต่ว่า เธอเรียกเขาติดต่อกันหลายครั้ง ผู้ชายคนนี้ยังคงยืนอยู่ที่หน้าต่างกดโทรศัพท์ของตัวเองไม่มีปฏิกิริยาอะไร ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก