ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1092

กับระบบราชการของมันว่าซื่อสัตย์สุจริตหรือไม่คือไม่สามารถแยกออกโดยสิ้นเชิง และสำหรับประเทศที่อยู่ตรงหน้านี้ เห็นได้ชัดว่ามันเน่าเฟะมาก

ม็อกโกเข้ามาแล้ว ด้วยประสบการณ์รบพิเศษมาหลายปี เขาจึงสามารถมาถึงห้องคุมขังได้อย่างง่ายดาย จากนั้นในห้องขังผู้กระทำความผิดร้ายแรงห้องนั้น เขาก็เจอตัวรองผู้นำเดชาที่ถูกทรมานอยู่ข้างใน

“ขาดไปแล้วกี่นิ้ว?”

“นิ้วมือหนึ่งนิ้วขาดไปเรียบร้อยแล้ว ยังคงไม่พูด ลูกน้องของไชยันต์คนนี้ ยังดื้อรั้นหัวแข็งอยู่ไม่เบา”

ในเวลานี้ข้างในเงียบสงบลงแล้ว

ได้ยินเพียงแค่ตำรวจสองนายที่กำลังสนทนาคุยกันด้วยภาษาท้องถิ่นอย่างหมดความอดทนอยู่ข้างใน

ม็อกโกก็เข้ามา โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าใด ๆ หลังจากที่เขาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าห้องคุมขังที่ล็อกประตูสองบานไว้ แล้วหยิบปืนพกเก็บเสียงออกมา

“ปังปัง—-“

สองนัด กุญแจล็อกนี้ก็ถูกยิงจนเปิดออก

“ใคร?”

เมื่อได้ยินเสียงกุญแจล็อกตกลงบนพื้น หลังจากที่ผู้สอบสวนสองคนที่อยู่ข้างในมองหน้ากันและกัน ก็ออกมา

ม็อกโกไม่ส่งเสียง

เขาเหมือนกับวิญญาณ หลังจากยืนอยู่ตรงนั้นรอให้สองคนนี้โผล่หัวออกมาจากข้างใน แล้วลงมือบิดคอของพวกเขาอย่างไวราวกับไฟฟ้า ได้ยินเพียงแค่เสียง “แกร๊ก”

โดยพื้นฐานแล้ว สองคนนี้ไม่มีแม้แต่จะส่งเสียงออกมา คนทั้งคนก็ล้มลงนอนกองกับพื้นราวกับสุนัขที่ตายแล้ว

พูดจริงๆ ว่า คนไร้น้ำยาแบบนี้หากอยู่ในมือของผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยรบพิเศษคนนี้ ยังจัดการง่ายกว่าขยี้มดตัวหนึ่งให้ตายเสียอีก

ม็อกโกรีบเข้าไปในห้องคุมขังนี้อย่างรวดเร็ว

เป็นรองผู้นำเดชาจริง ๆ ด้วย

เขาถูกจับมัดไว้บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง บนหน้าอกเต็มไปด้วยเลือดที่ถูกทุบจนกระอักออกมา และมือของเขาถูกจับมัดแน่นไว้ด้านหลังด้วยลวดเหล็ก นิ้วหัวแม่มือด้านขวาก็บิดเบี้ยวผิดรูปไปหมดแล้ว

แค่ดูก็รู้ว่าถูกหักออกไปแบบดื้อๆ

พวกเดรัจฉานนี่!

มุมตาของม็อกโกถูกเติมเต็มไปชั้นสีแดงก่ำชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว หากไม่ใช่เพราะเห็นว่าไม่ควรอยู่ที่นี่นาน ไม่แน่ว่าเขาอาจจะกลับไปยิงสองคนนั้นซ้ำอีกสักสองสามนัด

ม็อกโกช่วยชีวิตรองผู้นำเดชาที่หมดสติอยู่ออกมาได้แล้ว

ไม่ได้ออกทางประตูหน้า แต่แบกเขาไว้ และหลังจากถอดเสื้อผ้าของตำรวจสองนายที่ถูกเขาฆ่ามาสวมใส่บนร่างกายพวกเขาแล้ว เขาก็ประคองเขาจากสถานีตำรวจนี้ขึ้นมายังชั้นบนสุด

จากนั้นก็ค่อยไถลลงมาแล้วเดินออกไปอย่างหยิ่งผยอง

คนพวกนี้ ช่างเป็นพวกไร้น้ำยาเสียจริงๆ ！

ม็อกโกพารองผู้นำเดชาไปจากที่นี่

ตอนที่ม็อกโกใกล้จะถึงฐานลับ กองทัพ เพิ่งจะได้รับสายโทรศัพท์ หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์แล้ว สีหน้าเขาเปลี่ยนไป และออกมาจากในเต็นท์

“พลตรี ทำไม....ถึงเป็นแบบนี้? รองผู้นำเดชามาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมผมไม่รู้อะไรเลย?”

“อืม เขามาเพื่อส่งตัวพ่อค้าอาวุธเหล่านั้นข้ามแดน”