ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1094

นั่นเป็นไปไม่ได้！

ผู้ชายคนนั้นเก่งกาจขนาดนั้น เขาเป็นถึงผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยรบพิเศษที่มีประสบการณ์มามากมาย จะตกหลุมพรางของคนอื่นได้อย่างไรกัน?

แสงดาวกอดท้องของตัวเองไว้แน่น ในสมองเกิดความกลัวถึงขีดสุด และก็ทิ้งไว้เพียงหนึ่งประโยคว่า : “ไสหัวไป! เธอไสหัวออกไปซะ! ไสหัวไป!!”

เธอยังคงตะเบ็งเสียงบอกให้เธอไสหัวออกไป

ขวัญเมืองยิ้มเยาะเย้ย กำลังเตรียมที่จะด่าต่อ ในเวลานี้ ประตูห้องพักผู้ป่วยด้านหลังที่ปิดอยู่จู่ ๆ กลับถูกคนเตะเปิดออก

“ปัง--“

หลังจากสิ้นเสียงดังเสียงหนึ่ง

เงาดำร่างหนึ่งก็เตะมาจากข้างหลัง ทันใดนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่มีแม้แต่ท่าทีขัดขืนใดๆ ก็ถูกเตะลอยออกไปราวกับเป็นกระสอบทราย

จากนั้น “ตุ๊บ” หล่นลงบนพื้นอย่างแรง

เป็นคณาธิป ที่ในที่สุดเขาก็มาทันเวลา

“คุณผู้ชาย........”

หลังจากเห็นผู้หญิงคนนี้ถูกเตะออกไปลงกองกับพื้นจนแน่นิ่งไปแล้ว บอดี้การ์ดที่เข้าลงมือก่อนก็ยืนมองเขาอยู่ในห้องพักผู้ป่วย

คณาธิปแลดูอึมครึมเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะตอนที่เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย ที่ในเวลานี้นอนลงไปพร้อมกับกอดท้องของตัวเองไว้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“ไปเรียกหมอมา”

“ครับ คุณผู้ชาย”

“แล้วก็นำหล่อนไปจัดการซะ! อย่าให้ฉันได้เห็นหน้าหล่อนอีกตลอดไป!”

ผู้ชายคนนี้นั่งอยู่บนรถเข็น คำพูดสุดท้ายไม่กี่คำนั้นมีความอาฆาตอย่างหนักแน่น ทำให้ทั้งห้องพักผู้ป่วยได้กลิ่นเลือดสาดคละคลุ้งเต็มไปทั่วทั้งห้อง

ขวัญเมืองที่นอนขดตัวอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมาทันที : “ไม่ อย่านะ แกมีสิทธิ์อะไรมาจัดการฉัน? ฉันเป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของเขา เขายังไม่ฆ่าฉันเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาฆ่าฉัน?”

“ก็สิทธิ์ในตอนนั้นที่ประเทศ T เธอสมควรตายด้วยน้ำมือของฉัน!”

คณาธิปจ้องมองดูผู้หญิงที่ถูกลากเข้ามา

เวลาแค่เพียงพริบตาเดียว นิ้วมือของเขายื่นออกไป จากนั้น เมื่อเธอถูกลากเข้ามาข้างตัวเขา ก็บีบคอของเธอเอาไว้แน่น

ขวัญเมือง: “.......”

“แกร๊ก--”

ไม่มีแม้แต่การตอบสนองใดๆ เสียงกระดูกเสียงดังฟังชัด ศีรษะของผู้หญิงคนนี้ก็อ่อนพับลงไปกลางมือขาวสะอาดนิ้วเรียวยาวนี้ของเขา

การฆ่าคน หากพูดตรงๆ ในมือของเขาอาบเลือดสดมามากกว่านี้

และผู้หญิงคนนี้ก็สมควรตายเสียตั้งนานแล้ว ความเมตตากรุณาของคนตระกูลเทวเทพที่มาต่อเธอ นั่นคือความผิดพลาดอันใหญ่หลวง!

คณาธิปปล่อยมือลง แล้วก็ได้หยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดมาเช็ดมือของตัวเอง ก่อนที่บอดี้การ์ดจะนำศพออกไป

ไม่กี่นาทีต่อมา ในที่สุดคุณหมอก็มาถึง แล้วเข็นแสงดาวที่ตอนนี้เจ็บปวดจนสติพร่ามัวเล็กน้อยออกไป

“รอเดี๋ยว”

ในตอนที่เธอถูกเข็นออกไป คณาธิปที่ตามมาข้างหลังด้วย จู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้ที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาทั้งคู่ขึ้น มือข้างหนึ่งที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อก็ใช้แรงคว้าเขาไว้แน่น