ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1133

หนูรินจังได้ยิน ดวงตาเป็นประกายในทันที

“ใช่ค่ะใช่ค่ะ แต่ว่าฉันนามสกุลหิรัญชา ไม่ได้นามสกุลเทวเทพ” เธอแก้ไขอย่างจริงจัง

ผลปรากฏว่า เด็กผู้หญิงสองคนนี้ไม่ฟังด้วยซ้ำ

พวกเธอได้ยินพ่อแม่พูดถึงลูกของตระกูลเทวเทพที่บ้านสองสามวันนี้ก็จะโมโหเป็นอย่างมาก สองพี่น้องเกิดความเกลียดชังในสายตา พวกเธอเริ่มวางแผนขึ้น

“เธออยากจะเล่นกับพวกเราเหรอ?”

“ใช่ค่ะใช่ค่ะ พี่ๆ พวกเราเล่นซ่อนแอบกันเถอะ สนุกมากเลยนะ”

หนูรินจังใสซื่อเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าพี่สาวสองคนจะเล่นกับเธอ เธอก็ดีใจขึ้นมาอีก

เด็ผู้หญิงครั้งนี้ก็ไม่ได้มีท่าทีโมโห

เพียงแต่เธอพูดข้อเสนอหนึ่งขึ้น

“ได้ เพียงแค่เธอเรียนรู้การสีไวโอลิน พวกเราก็เล่นด้วยกันกับเธอ”

“ห๊ะ?”

หนูรินจังตาโตราวกับลูกแก้วมองดูพี่สาวสองคนนี้ เธองุนงง

ยังจะต้องให้เธอสีไวโอลิน?

เธอสีไม่เป็น

ตอนเด็ก หม่ามี๊เคยส่งเธอไปเรียนสีไวโอลิน เต้นอะไรพวกนี้ เธอไม่เป็นด้วยซ้ำ เธอไม่มีเซลล์ศิลปะ นอกจากกิน และก็หวีผมให้ตุ๊กตาบาร์บี้ของเธอ

อย่างอื่นเธอทำไม่เป็นแล้ว

หนูรินจังเผยสีหน้าลำบากใจ

แต่ในไม่ช้า เด็กผู้หญิงสองคนส่งไวโอลินในมือของเธอคนหนึ่งให้กับหนูรินจัง

“มา เธอไม่ต้องเล่นเพลง เพียงแค่สีโน๊ตไม่กี่ตัวก็พอแล้ว ฉันสอนเธอตรงนี้” เด็กผู้หญิงที่ถือไวโอลินพูดกับเธอ

ง่ายแบบนี้เลยเหรอ

ในที่สุดหนูรินจังก็ตอบรับแล้ว

ดังนั้นมือเล็กอวบอ้วนสองข้างรับไวโอลินตัวนี้มา เธอเริ่มมองไปทางพี่สาวคนนี้ แล้วเรียนอย่างจริงจัง

“โด...”

“โด”

หนูรินจังสีออกมาอย่างถูกต้อง

เธอไม่ชอบเรียนพวกนี้จริงๆ แต่ตอนนั้นที่เส้นหมี่สอนอิคคิวกับชินจัง ก็บีบบังคับเธอไม่น้อย

ดังนั้นโน๊ตง่ายๆ ไม่กี่ตัวเธอยังพอเป็นอยู่

เด็กผู้หญิงได้ยินเสียงนี้ สีหน้าเปลี่ยนไป

เด็กบ้านี่ เธอสีเป็นด้วย?!!

งั้นเธอทำไมถึงต้องโกหกเธอด้วย? บอกว่าเธอไม่เป็น? หรือว่านี่จะมาตอกหน้าเธอเหรอ?

เด็กผู้หญิงคนนี้โมโหยิ่งกว่าเดิม ไวโอลินในมือของเธอ มีเสียงซับซ้อนมากดังขึ้นบนมือของเธอ ซับซ้อนจนจะเปลี่ยนโน๊ตดนตรีแล้ว

หนูรินจังตะลึง

นี่เหมือนกับว่าไม่ใช่โน๊ตตัวเดียวกันนะ

“พี่สาว นี่พี่...”

“ทำไม? สีไม่ได้เหรอ? ฉันจะบอกให้ พวกนี้เป็นโน๊ตที่ง่ายมากๆ ถ้าหากเธอเล่นออกมาไม่ได้ งั้นพวกเราก้ไม่เล่นเป็นเพื่อนเธอ อีกอย่างพวกเราจะบอกเพื่อนที่อยู่โดยรอบว่าเธอทำอะไรไม่เป็นเลย!”

“!!!!”