ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1265

แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดอย่างอื่นอีก เธอพูดว่าอยากจะไป แสงดาวจึงนำลูกสาวรบกวนให้พระผู้เฒ่าดูแลให้ชั่วคราว เธอจึงลงไปเป็นเพื่อนเธอแล้ว

เป็นไปตามคาด เมื่อพวกเธอมายังถ้ำใต้ดินแห่งนั้น ด้านในตอนนี้ไม่ได้ดูดีอย่างกับในครั้งก่อนแล้ว โกดังเก็บของของในถ้ำ ถูกทำลายไปเกือบทั้งหมดแล้ว

จากนั้นทั้งสองจึงทำได้เพียงเข้าไปค้นดูในถ้ำอันแรก

“คุณดูสิ ต่างไม่มีอะไรแล้ว ไอ้แก่ทศราชคนนั้น มีประสบการณ์ที่ช่ำชองอีกทั้งยังมีเล่ห์เหลี่ยมอย่างมาก แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะเหลือเบาะแสอะไรเอาไว้”

แสงดาวมองดูเรื่องนี้นานแล้ว ก็ทำได้เพียงพูดปัญหาเหล่านี้ออกมา

เส้นหมี่ขมวดคิ้วเป็นปม

คำพูดนี้ไม่ผิดสักนิด แต่ว่า เธอกลับรู้สึก คนคนหนึ่งต่อให้ฉลาดแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่จะไร้จุดบอด เป็นไปได้ว่า อาจจะมีสักแห่ง ที่เขาไม่ระวังแล้วหลงเหลือร่องรอยเอาไว้

เส้นหมี่ยืนคิดทบทวนอยู่ที่นั่น ทันใดนั้น เธอก็นึกถึงห้องเย็นอันนั้น

“ใช่แล้ว พวกเราไปดูที่ห้องเย็นอันนั้นสักหน่อย”

“……”

    ……

หลังจากนั้นสิบนาที ทั้งสองก็มาปรากฏตัวอยู่ในห้องเย็นแล้ว

โชคดี เพราะว่าห้องเย็นอันนี้อยู่ที่ชั้นใต้ดิน จากเหตุการณ์การระเบิดครั้งนั้น มีหน้าดินกั้นอยู่หนึ่งชั้น ชั้นใต้ดินจึงไม่ได้รับผลกระทบอะไรมาก

เส้นหมี่ถือไฟฉายเดินเข้าไป อย่างคุ้นเคยครั้งที่แล้วเธอเคยมาที่ห้องเย็นกับภาสดร

แสงดาวเดินตามมาที่ด้านหลัง ได้เห็นภาพภาพนี้แล้ว เย็นวาบไปทั้งร่าง

“ที่นอนอยู่บนนั้น ก็คือชนะธิตตัวจริง?”

“ใช่ พวกเราได้ค้นพบความลับอันนี้ของเขาที่นี่ พวกเราลองหาดูในสถานที่แห่งนี้ เขานำเอาศพของพี่ชายของเขาซ่อนเอาไว้ที่นี่ แน่นอนว่าต้องมีอย่างอื่นอยู่ด้วย”

เส้นหมี่เก็บรอยยิ้มกลับไป พร้อมทั้งเริ่มค้นหาขึ้นมาแล้ว

แสงดาวทำได้เพียงค้นหาด้วยกัน

อย่าว่าไปนะ ทั้งสองรื้อค้นบนพื้นพรมของห้องเย็นแห่งนี้ไปหนึ่งรอบ ในที่สุดเส้นหมี่ก็หาของบางอย่างออกมาได้

“นี่เหมือนกับว่าจะเป็นสมุดบันทึกที่ยังมอดไหม้ไม่หมด”

แสงดาวที่ถือไปฉายก็เข้ามาดูแล้ว มองเห็นเศษกระดาษเหล่านี้ที่อยู่ในมือของเส้นหมี่

เป็นสมุดบันทึกที่ยังมอดไหม้ไม่หมดจริงๆ

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เส้นหมี่รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาคือ ตัวหนังสือที่อยู่บนนั้นสวยอย่างมาก เหมือนกับไม่ใช่ไอ้แก่ทศราชคนนั้นหลงเหลือเอาไว้ ต้องรู้ด้วย สมุดของเขา ก่อนหน้านี้ที่ถ้ำด้านนอกอันนั้นเธอก็เคยเห็นมาก่อนแล้ว

เส้นหมี่นำเศษกระดาษเหล่านั้นต่างหยิบขึ้นมา แล้วใช้แสงของไฟฉายส่อง ไปด้านบน----ปะติดปะต่อ

“ทะเลตอนเหนือ เหมือนกับจะพูดว่าเป็นทะเลตอนเหนือ”

“อืม ยังมีแผนที่ด้วยล่ะ คุณดูสิ”แสงดาวก็ต่อออกมาแล้วหนึ่งแผ่น

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ในที่สุด ด้วยความร่วมมือกันของป้ากับน้องสะใภ้ เศษกระดาษเหล่านี้ ก็ถือว่าสามารถมองออกได้แล้วว่าคืออะไร