ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1266

ผู้นำที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งที่ได้รับการยกย่องสรรเสริญมานานหลายทศวรรษ หลังจากตายไป ได้สวมเสื้อที่เขาทิ้งข้อความสุดท้ายเอาไว้ บอกกับคนทั้งโลกว่าเขามีความผิด

ทันใดนั้นเส้นหมี่เหมือนกับคิดอะไรบางอย่างออก รู้สึกถึงลางบอกเหตุที่ไม่ดีที่ปะทุออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ

「ข้อหนึ่ง แผนการสุดท้ายในการทำสงคราม คืออนงค์เป็นคนวางแผน ไม่เกี่ยวอะไรกับผมชนะธิต

ข้อสอง การพลีชีพของอนงค์ ไม่ใช่อุบัติเหตุ เธอถูกลอบฆ่าโดยแผนการที่วางเอาไว้อย่างดี สถานที่คือในรีดส์ของทะเลตอนเหนือ

ข้อสาม แผนการทั้งหมด ต่างเป็นของทศราชน้องชายของผม

ข้อสี่ ถ้าไม่สามารถชนะศึกได้ ขอให้คนที่หาศพร่างนี้ของผมเจอ ต้องไปที่หอวิไลลักษณ์ของตระกูลอุดมฐี ไม่ว่าต่อไปไอ้เดรัจฉานคนนั้นจะไปที่ไหน หอวิไลลักษณ์ต่างสามารถตามรอยเขาได้！」

ทุกข้อ ทุกคำ ที่อยู่บนเสื้อกล้ามตัวนี้ด้านหลัง ต่างตกใจอย่างสุดขีดเหมือนกับฟ้าผ่าลงในวันฟ้าใส！

ใครก็คาดไม่ถึง คนคนนี้ สุดท้ายเพื่อให้น้องชายที่มีบาปกรรมอันใหญ่หลวงคนนั้นของตัวเองได้รับโทษตามกฎหมาย สุดท้ายถูกบังคับให้ใช้วิธีการแบบนี้

ในตอนนั้นเขาน่าจะหมดหนทางแล้วจริงๆ

เพราะว่า เมื่อเปรียบเทียบกับการเกริ่นนำด้านหน้า ด้านหลังที่เขียนออกมาหลายข้อนี้ ชัดเจนมากโดยไม่ต้องอธิบายหรือพูดถึงความเป็นมา ทว่าได้นำการกระทำผิดของไอ้แก่เดรัจฉานคนนั้นเขียนออกมาเป็นข้อๆ

เห็นได้ว่า เวลาของเขาในตอนนั้น เหลือน้อยมากแล้ว

ทั้งร่างของเส้นหมี่สั่นเทาอยู่ที่นั่น

เธอคาดไม่ถึงอย่างมาก คุณยายของเธอ หญิงผู้ยิ่งใหญ่ที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจและเลือดเนื้อทั้งหมดเพื่อช่วยปกป้องโลกใบนี้ สุดท้ายกลับต้องตายด้วยน้ำมือของคนที่น่ารังเกียจแบบนี้

“ทศราช！ฉันจะสับแกให้เป็นหมื่นๆชิ้น！！”

น้ำตาหยาดร่วงออกมาจากดวงตาของเธอ ในมือกำเสื้อกล้ามตัวนี้เอาไว้แน่น จนนิ้วมือแต่ละนิ้วเส้นเอ็นปูดนูนเป็นสีขาวขึ้นมา

แสงดาวเองก็โกรธอย่างสุดขีดไม่ต่างกัน

หลังจากนั้นสองชั่วโมง เมื่อทั้งสองนำเอาเสื้อกล้ามตัวนี้ ยังมีเศษกระดาษเหล่านั้นกลับมาที่วัด เส้นหมี่ไม่ลังเลอีกแล้ว รีบติดต่อหาแสนรักในทันที

ตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ที่วัดแห่งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ติดต่อให้ผู้ชายคนนี้เข้ามา

ในเวลาเกือบจะตอนเย็น รถออฟโรดสีดำขับเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้ว

เส้นหมี่กับแสงดาวยืนรออยู่ที่หน้าประตูวัด หลังจากมองเห็นรถคันนี้แล้ว เธอยื่นมือขึ้นไปลูบหน้าท้องมองดูแล้วเหมือนกับว่าท้องจะนูนขึ้นมาเล็กน้อย

อย่างช่วยไม่ได้ ภายในใจตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว

แสงดาว：“……”

“เอี๊ยด——”

ยังไม่ทันจะได้เปิดปาก รถก็เข้ามาจอดที่ด้านหน้าของทั้งสองแล้ว

“พวกคุณทั้งสองทำไมยังยืนอยู่ที่นี่ ที่นี่ลมแรงมากไม่รู้เหรอ?”

เหล่าชายหนุ่มที่ลงมาจากรถ บนยอดเขาในเวลาเย็นมีลมหนาวกำลังพัดเข้ามาที่หน้าประตูวัด ผู้หญิงสองคนนี้ คนหนึ่งกำลังอุ้มท้อง อีกคนหนึ่งกำลังอุ้มลูกยืนกันอยู่ที่หน้าวัด ไม่เพียงต่างวิ่งเข้ามา ต่างวิ่งเข้ามาหาคนของตัวเองแล้ว

“ป้อจ๋า……”

พ่อแม่ลูกสามคนด้านนี้ เป็นภาพที่สวยงามมาก