“เป็นอะไรเหรอ? คือ……ด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วเหรอ?”
“เปล่าครับ น้าภา คุณวางใจเถอะ ไม่มีอะไรแม้แต่น้อย ผมกับพี่ชายจะออกไปสักหน่อย คุณอยู่ที่นี่ดูแลพวกน้องสาวนะ”
อิคคิวเงยหน้าขึ้นมาปลอบใจน้าภาอย่างยิ้มแย้มสักหน่อย
หลังจากนั้น เขากับพี่ชายก็จูงมือน้อยๆของกันและกัน
โดยเร็ว พวกเราก็เดินออกไปแล้ว
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เมื่อพวกเขาออกมาอีกครั้ง เดอะวิวซีด้านนอกเงียบสงัดอย่างมาก ต่างวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสามไปหาแด๊ดดี้ พวกเขาอยากจะถามให้ชัดเจน นี่เป็นฝีมือของแด๊ดดี้กันแน่หรือเปล่า
แต่ว่า คาดไม่ถึง เมื่อหลังจากพวกเขาขึ้นมา กลับมองเห็นหม่ามี๊กับคุณป้าทั้งสองอยู่ที่นั่น
หม่ามี๊อยู่ที่หน้าประตูห้อง
แต่คุณป้าอยู่ด้านนอก ย้ายเก้าอี้มาหนึ่งตัวแล้วนั่งอยู่ ลักษณะท่าทางกำลังระแวดระวังอย่างสุดขีด สายตาคู่นั้นจ้องมองไปที่ห้องห้องนี้ เหมือนกับสุนัขล่าสัตว์ที่สายตากำลังจ้องมองไปยังเหยื่ออย่างดุดันยังไงอย่างนั้น
ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้?
เจ้าเด็กสองคนนี้ถอยกลับมาแล้ว
“เหมือนกับว่า แปลกประหลาดนิดหน่อย”
“อืม ท่าทางของคุณป้า ไม่เหมือนกับกำลังดูแลแด๊ดดี๊ เหมือนกับกำลังจ้องมองเขา!”
ชินจังวิเคราะห์ออกมาอย่างแม่นยำ
ทันใดนั้นในดวงตาของอิคคิวก็เปลี่ยนมาเป็นครุ่นคิดอย่างหนัก เขายืนอยู่ที่นั่นขมวดคิ้วแน่นครุ่นคิดอยู่สักพัก วินาทีนี้ เขามองไปยังพี่ชาย
“คุณมีความคิดอะไร?”
“มนุษย์หมาป่าเหรอ?”
เด็กอายุเก้าขวบ ในขณะที่พูดประโยคนี้ออกมา ระหว่างคิ้วมีความเย็นชากับความทะนง เหมือนกับแด๊ดดี้ของเขายังไงอย่างงั้น
จากนั้นหลังจากนั้นสองนาที เส้นหมี่กับแสงดาวทั้งสองคนที่อยู่ที่หน้าประตูจ้องมองอยู่ตลอด ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยที่ดังมาจากชั้นล่าง ทันใดนั้น พวกเธอทั้งสองก็พุ่งออกมาแล้ว
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว? อิคคิว ใช่คุณหรือเปล่า?”
“ฮื่อ~~~หม่ามี๊ ที่นี่มีคนตายคนหนึ่ง เลือดเยอะมาก……”
เสียงแหกปากร้องไห้ของเด็กน้อย ทำให้หญิงสาวสองคนที่อยู่ชั้นบนกระวนกระวายขึ้นมาในทันใดแล้ว
แสงดาวพุ่งลงไปในทันที
ทว่าเส้นหมี่ ถึงแม้ว่าจะไม่กล้าออกห่าง แต่ว่าก็มองลงมาบ่อยๆ
ปรากฏว่า สิ่งที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงคือ ไม่นาน ที่ชั้นใต้ดินด้านโน้น ก็มีเสียงร้องไห้ดังขึ้นมาอีก ทว่าครั้งนี้ เป็นเสียงของเด็กผู้หญิง
“รินจัง!!”
เธอซีดขาวเหมือนกระดาษ ก็วิ่งลงไปอย่างรวดเร็วแล้ว
จากนั้น ด้านนอกของห้องนี้ ในที่สุดก็ไม่มีคนแล้ว
และก็ในตอนนี้ คนที่นอนอยู่บนเตียงด้านใน เขาก็ลืมตาขึ้นมาในทันใด อีกทั้งลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
ตอนนี้เขาควรจะออกปฏิบัติการได้แล้ว นายท่านของเขาได้โจมตีเข้ามาแล้ว งั้นภารกิจของเขาก็คือเผาเดอะวิวซีแห่งนี้ หลังจากนั้นเผาคนของตระกูลเทวเทพให้ตายทั้งหมดอยู่ที่นี่
เขาก็จะสามารถออกไปเฉลิมฉลองชัยชนะกับนายท่านได้แล้ว
เขากระโดดลงจากเตียง
แต่ว่า……
“เอ๊ะ? แด๊ดดี้ คุณทำไมลุกขึ้นแล้ว?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก