ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1299

เรืองรอง

เส้นหมี่ภายใต้การบังคับและขอร้องของชายหนุ่ม ในที่สุดก็ตัดสินใจแล้วว่าวันถัดมาก็จะเดินทางไปที่ญี่ปุ่น

เจ้าเด็กน้อยทั้งสามคนได้ยินแล้ว ต่างล้อมเข้ามาแล้ว

“หม่ามี๊ คุณวางใจเถอะ คุณไปรักษาให้หาย อยู่ที่บ้านผมจะดูแลน้องสาวเอง”

“อืม”

สองพี่น้องฝาแฝดให้คำมั่นสัญญากับหม่ามี๊อย่างรู้ความ

รินจังก็เติบโตแล้ว ปีนี้ผ่านไป ก็สิบขวบแล้ว ดังนั้น ตอนนี้หลังจากมองเห็นว่าหม่ามี๊จะต้องไปรักษาอาการป่วย เธอรู้ความอย่างมากไม่ได้รั้งหม่ามี๊เอาไว้

“หม่ามี๊ ฉันจะโทรหาคุณทุกวัน แล้วก็แด๊ดดี้ คุณอย่าลืมในทุกวันต้องเล่าอาการของหม่ามี๊ให้พวกเราฟังด้วยนะ”

มือบอบบางน้อยๆของเด็กหญิง จับแขนของแด๊ดดี้เอาไว้แล้ว

แสนรักได้เห็นแล้ว ภายในใจก็อ่อนยวบลงมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาตอบรับอย่างไม่ลังเลแล้ว

ได้ไม่นาน ดลธีกับโทอิสก็เข้ามาแล้ว

โทอิสแน่นอนว่าต้องไปด้วย เพราะว่า ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่ว่าเขาก็เป็นอัจฉริยะทางเคมี ตอนนี้อาการป่วยของเส้นหมี่สามารถทรงตัวอยู่ได้ ต่างก็เพราะเขา

“ท่านประธาน ผมกับโทอิสจะตามไปด้วย ตอนนี้ร่างกายของคุณยังไม่ทันได้หายดี ผมเกรงว่าหลังจากไปที่ญี่ปุ่นแล้ว กองกำลังที่เหลือของทศราชจะไม่ประสงค์ดีกับคุณ”

“อืม”

แสนรักไม่ได้ปฏิเสธ

เพราะว่า เขาก็นึกขึ้นมาได้ในตอนที่ตัวเองอยู่ที่ห้องใต้ดินของตระกูลโชคสกุล คนที่เฝ้าเขาคนนั้น เหมือนกับว่าถูกล้างสมองมายังไงอย่างงั้น

จากนั้น วันต่อมา คนกลุ่มนี้ก็ออกเดินทางแล้ว เดินทางไปด้วยกัน ยังมีคณาธิปด้วย

นี่น่าจะเป็นการเดินทางไปด้วยกันที่หาได้ยากมาก

เพราะว่า ชายหนุ่มทั้งสองคน ตั้งแต่หลังจากรู้จักชื่อของอีกฝ่าย นี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางด้วยกัน แม้ว่ากาลเวลาจะผ่านไป ระหว่างพวกเขาก็ไม่เหมือนกับในตอนแรกที่ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง

แต่ว่า ตอนนี้ที่นั่งอยู่ในเครื่องบินลำเดียวกัน ก็ยังคงกระอักกระอ่วนอย่างเหลือคณา

ตลอดการเดินทางคณาธิปไม่พูดอะไรเลย

ทว่าแสนรัก หลังจากขึ้นเครื่องมาแล้ว ในตอนแรกก็ยังดี แต่บินสูงขึ้นมาแล้ว ความดันอากาศเพิ่มสูง ในส่วนของศีรษะของเขาที่ยังรักษาไม่หายดีเกิดการปรับตัวไม่ได้ เขาหลับตาทั้งสองข้างเอาไว้ตลอดทาง

“คุณผู้หญิง ท่านประธานไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ต้องการทานยาหรือเปล่า?”

“ไม่ต้องหรอก พักผ่อนสักหน่อยก็คงจะดีขึ้นแล้ว”

เส้นหมี่มองดูใบหน้าหล่อเหลาของคนคนนี้ที่อยู่ด้านข้างซีดขาวเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นกังวล แต่ก็ได้ปลอบใจดลธีกับโทอิสที่เดินทางมาด้วยกัน

ภายในห้องโดยสารเงียบสงบลงแล้ว

หลังจากนั้นสองสามชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็ได้มาถึงญี่ปุ่นแล้ว

คณาธิปที่นอกหน้าต่างมองเห็นแล้ว เขายืนขึ้นมา เริ่มหยิบกระเป๋าเดินทาง

“โชกิ โดโมโตะได้รออยู่ที่ด้านนอกแล้ว ต้องการเรียกให้เขาเข้ามาหรือเปล่า?”เขาถือกระเป๋าของตัวเอง หลังจากลังเลสักพัก ก็ยังเดินกลับมาถามเส้นหมี่หนึ่งประโยค