ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1300

“……”

ถึงกับพูดไม่ออก

คณาธิปดื่มไวน์แดงหนึ่งอึก ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรกับเรื่องนี้

แม่ของเขาเอง เขาชัดเจนที่สุด ในปีนั้นในตอนที่เขาพึ่งจะ8ขวบเธอโกหกว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า แล้วโยนให้กับคู่รักตระกูลวชิรนันท์ เธอก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะให้คนพูดว่าเธอเป็นคนดีแล้ว

แต่ว่า พ่อบุญธรรมคนนี้จนถึงตอนนี้ก็ยังคงปกป้องเธออยู่อย่างนี้ เป็นผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับความรักและคนรอบตัวอย่างมาก

ในกระเป๋าเอกสารที่คณาธิปนำมาด้วย หยิบเช็คใบหนึ่งออกมา

“นี่เป็นผลกำไรที่หิรัญชากรุ๊ปกับซาจากรุ๊ปร่วมมือกันในช่วงครึ่งปีแรก ให้คุณ”

“นี่……”

ทันใดนั้นเฮกังก็รู้สึกคับข้องขึ้นมาแล้ว

เขามองไปที่เช็คใบนี้ รีบอธิบายออกมา：“ผมไม่ได้มาหาคุณเพราะต้องการสิ่งนี้ ผมก็แค่ได้ยินว่าคุณกลับมาแล้ว มาเยี่ยมคุณ ผม……”

“ผมเข้าใจ แต่ว่า ผมก็ชัดเจนดี ซาจากรุ๊ปตอนนี้ถูกลูกชายทั้งสองของคุณครอบครองเอาไว้ เริ่มแย่ลงเรื่อยๆแล้วล่ะสิ พวกเขามีการดำเนินการที่ไม่ดี แต่ก็ปฏิเสธการช่วยเหลือของคุณ ตอนนี้ที่ผมสามารถช่วยคุณได้ ก็มีเพียงเท่านี้”

คณาธิปยืนอยู่ที่ด้านหน้าของพ่อบุญธรรมคนนี้ อธิบายออกมาเล็กน้อยอย่างสงบ

นั่นคือสิ่งที่เขาตั้งใจจริงๆ

พ่อบุญธรรมที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้ ถึงแม้จะเพราะว่ามารดาที่ไม่ได้เรื่องของเขา เขาสำหรับเขาก็ไม่ได้มีความผูกพันอะไรมากมาย แต่ว่า เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า หลังจากอายุ18ปี การเติบโตและการศึกษาของเขา ต่างก็พึ่งพาเขาจนสำเร็จมาได้

อีกทั้ง มีการซัพพอร์ตอย่างดี

ดังนั้น ตอนนี้หลังจากเขาได้เข้ามาดูแลหิรัญชากรุ๊ปแล้ว ซาจากรุ๊ปอยู่ในมือของพวกไร้ประโยชน์สองคนนั้นจนทำให้วอดวายลง เขายินยอมที่จะนำผลกำไรเหล่านี้มอบให้กับชายชราคนนี้

ถือซะว่าเป็นการตอบแทนเขา

ปรากฏว่า เฮกังได้ฟังจบแล้ว ดวงตาชราก็มีหยาดน้ำตาปรากฏขึ้นมาแล้ว ท้ายที่สุด เขาก็ยังรับเช็คอันนี้เอาไว้อย่างสั่นเทาแล้ว

“ผมพูดเอาไว้ตั้งนานแล้ว ซาจากรุ๊ป ควรจะมอบให้คุณจัดการดูแล”

“ไม่เหมาะสมหรอก เพราะว่าผมเป็นแค่ลูกเลี้ยงของคุณ คุณวางใจเถอะ เงินเหล่านี้ ผมจะให้แผนกการเงินของหิรัญชากรุ๊ปไม่ทำบัญชีแสดงรายการว่าเป็นความร่วมมือกับซาจา คุณเอาไปแล้ว พวกเราก็คงจะไม่รับรู้อะไร ถึงเวลานั้นนำเงินอันนี้ ไปทำอะไรก็ได้”

คณาธิปตอบกลับไปอย่างสงบหลายประโยค

เฮกังก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

บุคคลที่มีความสามารถ ภายหลังลูกหลานไม่ได้เป็นที่น่าพอใจ งั้นใครก็ช่วยไม่ได้แล้ว

เฮกังเตรียมตัวกลับไป

“เอ่อใช่แล้ว ผมยังมีอีกเรื่องหนึ่งอยากจะถามคุณ ปีนี้คุณก็อายุ30แล้ว ทำไมยังไม่มีข่าวคราวเรื่องการแต่งงาน? ตระกูลหิรัญชาด้านโน้นไม่ใส่ใจคุณเหรอ? ทำไมถึงได้ยังไม่มีการจัดการอะไร?”

ต่างเดินไปถึงหน้าประตูแล้ว ชายชราชาวญี่ปุ่นคนนี้กลับหยุดลงแล้ว ท่าทางที่หันกลับมานั้นถามปัญหานี้ขึ้นมาอย่างจริงจังมาก

ทันใดใบหน้าของคณาธิปก็ขุ่นเคืองลงไปแล้ว

“ไม่มี คือผมยังไม่อยากแต่งงาน”

“ยังไม่อยากแต่งงาน? คุณสามสิบแล้วนะ อากิยามะ ตอนนี้คุณเป็นผู้บริหารสูงสุดของหิรัญชากรุ๊ป ไม่แต่งงานไปตลอด ก็จะไม่มีลูก คุณไม่กลัวกว่าผู้ถือหุ้นเหล่านั้นจะไม่พอใจคุณหรือ?”