ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1307

แสนรักดึงเก้าอี้อีกตัวมานั่งลง

ในบ่อนกาสิโน ยังมีรอยเลือดที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด และยังคงมีกลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งอยู่ และรอบๆยังมีร่องรอยการต่อสู้อยู่เต็มไปหมด

“พูดมาสิ ว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง?”

เขานั่งไขว่ห้างอย่างใจเย็น

ภาสดรยืนหน้าถอดสีอยู่ตรงนั้น

ผ่านไปสักพักใหญ่ สายตาที่จับจ้องเขาอย่างไม่ละสายตา ทำให้เขาเริ่มปริปากที่จะพูดในที่สุด

“เขาคือคนของทศราช ก่อนหน้านี้……เป็นเพราะผมเคยช่วยพวกคุณไว้ และยังช่วยพวกคุณออกมาจากห้องใต้ดินของตระกูลโชคสกุล เขาเลยอยากแก้แค้นแทนทศราช เขาเลยมาหาผม”

“……แล้วทำไมแกถึงไม่มาหาฉัน?”

เมื่อฟังถึงตอนท้าย แสนรักจ้องเขม่นอยู่ที่เขา ได้แต่พูดประโยคนี้ออกไป

เพราะสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด

และเขาเมื่อคาดเดาที่มาของชายญี่ปุ่นคนนี้ได้ เขาก็นึกถึงประเด็นนี้ขึ้นมา

เมื่อภาสดรได้ยินคำพูดของแสนรัก เขากลับมีท่าทีที่ตื่นตระหนกและท่าทีหลบหลีก สุดท้ายเขาก็ส่ายหัวไปมา

“ผมไปหาคุณไม่ได้”

“เพราะอะไรกัน?”

แสนรักขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “กลัวเสียหน้า? ผมเคยพูดไว้แล้ว คุณเป็นเพื่อนกับม็อกโก ก็เป็นเพื่อนผมเหมือนกัน คุณเคยเสี่ยงชีวิตช่วยตระกูลเทวเทพตั้งหลายครั้ง การช่วยเหลือคุณเป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว”

เขาถึงขั้นพูดคำสัญญาเช่นนี้ออกมาด้วย

ในโลกนี้ คนที่เป็นเพื่อนของแสนรักนั้น นิ้วมือข้างเดียวก็สามารถนับได้หมด

แต่ผลปรากฏว่า ชายผู้นี้ยังทำให้เขาผิดหวัง เพราะเขาก็ยังปฏิเสธความช่วยเหลืออีกครั้ง

“แท้ที่จริงแล้ว เรื่องนี้เป็นสิ่งที่คุณพ่อของผมได้ก่อเอาไว้ ถ้าเขาจะเอาไปผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ช่วงหลายวันก่อนสภาพจิตใจของผมยังรับยอมรับมันไม่ได้ ผมเลยกลายเป็นแบบนี้”

“……”

“ในเมื่อตอนนี้คุณช่วยผมเอาทุกอย่างกลับมาแล้ว ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมจะคิดทบทวนเป้าหมายชีวิตของตัวเองใหม่”

ทบทวนชีวิตใหม่?

แสนรักมองไปที่เขา สายตาอันงดงามคู่นั้นประกายไปด้วยความสงสัย

มันหมายความว่าอะไรกัน? เขาคิดจะทำอะไร?

“ผมอยากไปแอฟริกา ได้ยินมาว่าอุตสาหกรรมที่นั่นยังไม่พัฒนาเท่าที่ควร ผมอยากเอาของพวกนี้ไปลองทำดู ไม่แน่อาจได้สิ่งใหม่ๆกลับมาก็เป็นได้?”

ภาสดรได้เผยอุดมการณ์ของตัวเอง เขายืนพูดอยู่ต่อหน้าแสนรัก

เขาวางแผนเช่นนั้นไว้จริงๆ

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เขาได้ยินว่าแสงดาวถูกจับที่สนามบิน เขาได้สาบานกับตัวเองเอาไว้ว่า ถ้าแสงดาวกลับมาอย่างปลอดภัย ชีวิตนี้เขาจะไม่กลับมาที่นี่อีก

ไม่พบเจอเธอ