ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1308

ในวันนั้น ม็อกโกที่อยู่ในเมืองหลวงได้รับสายจากญี่ปุ่น ปลายสาย ดลธีรายงานให้เขาว่า ภาสดรน้องรักของเขาไปเล่นบ่อนกาสิโนที่ญี่ปุ่น เกือบเสียท่าเสียพนันจนแทบจะไม่เหลือทรัพย์สมบัติของตระกูลแล้ว

สุดท้าย ต้องให้แสนรักไปช่วย ถึงเอากลับมาได้

และแสนรักก็วางแผนให้เขาหาธุรกิจทำให้เมืองหลวง อย่าเสียเวลาเปล่า เพราะวัยขนาดนี้ของเขาควรมีการมีงานที่มั่นคงแล้ว

“ไอ้ตัวล้างผลาญ!”

เมื่อม็อกโกฟังจบ ก็โมโหด่าทอออกมา

เขารีบบอกให้คนส่งภาสดรกลับมาเมืองหลวงทันที เขาจะไปรับด้วยตัวเอง

ภาสดรที่เร่ร่อนอยู่ภายนอกมานาน ในที่สุดเขาก็เตรียมตัวกลับประเทศ เพื่อเริ่มต้นชีวิตที่ปกติต่อไป

แสงดาวเมื่อรู้ว่าเขาจะกลับมา เธอรีบไปที่โรงแรม นาทีที่เธอเจอเขา เธอไม่พูดพร่ำทำเพลง ดิ่งเข้าไปเตะเขาเข้าให้

“ไอ้เจ้าสมองมีปัญหา ก่อเรื่องใหญ่โตสักขนาดนี้ ถึงได้หยุดสักที ตอนนี้สำนึกผิดหรือยัง? กลับไปแล้วก็ให้ตั้งใจทำงาน อย่าลืมว่าตอนนี้คุณคือผู้ชายอกสามศอก มีภาระหน้าที่ต้องรับผิดชอบ”

“รู้แล้วครับ”

ภาสดรแต่งตัวเรียบร้อย กลับไปเป็นคุณชายภาสดรที่หล่อเหลาของตระกูลจรัลพฤกษ์อีกครั้ง เขาโอดโอยจับขาที่ถูกแสงดาวเตะ พร้อมตะโกนรับปากอย่างเสียงดัง

ตอนนี้เขาเข้าใจทุกอย่าง

เพราะว่าคำพูดที่แสนรักพูดกับเขา มันเป็นความจริง ความสัมพันธ์ไม่จำเป็นต้องมาในรูปแบบชู้สาวเท่านั้น แสงดาวก็ยังมีความห่วงใยให้เขาเหมือนเดิม

เท่านี้เขาก็รู้สึกพึงพอใจแล้ว

เขาก็จะไม่ไปทำลายความสัมพันธ์นี้อีก……

ค่ำวันนั้น เขาทั้งสองได้จากประเทศญี่ปุ่นไป

หลังจากที่ทุกคนกลับไป ในห้องพักผู้ป่วยก็สงบลงไป เส้นหมี่ที่ยังอยู่ในห้องปลอดเชื้อยังออกมาไม่ได้ ทางเดินด้านนอกที่เงียบสงัดนั้น เหลือเพียงแสนรักที่นั่งอยู่

【เจ้าเด็กไร้เดียงสา：พี่ชาย พี่อยู่ด้านนอกเพียงลำพัง？พี่จะกลับไปพักผ่อนก่อนไหมครับ？】

【แสนรัก：ไม่ล่ะ พี่กำลังคุยกับดลธีอยู่ 】

【เจ้าเด็กไร้เดียงสา：คุยเรื่องอะไรครับ？】

เส้นหมี่ที่อยู่ด้านในรู้สึกประหลาดใจ เธอเดินมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ แล้วมองผ่านกระจกออกมาด้านนอก

แต่ว่า เธอมองไม่เห็นแสนรัก แต่กลับเห็นกระต่ายน้อยหนึ่งตัว ที่ถูกกัปตันธีไล่ต้อนไปที่มุมห้องด้วยท่าทีกระอ้อมกระแอ้ม ในมือเขายังมีของถืออยู่

“พูดมา แกเป็นทำอีกแล้วใช่ไหม?”

“เปล่า……เปล่านะ”

โทอิสรู้สึกอึดอัดมาก

เขาไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ เหล้านี้เขาได้เก็บไว้ในตู้เย็น ไม่รู้ว่ามันระเบิด เขาไม่รู้ว่าขวดเหล้านี้ระเบิดได้ และยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่รู้ว่า เศษแก้วพวกนั้นจะทำให้เสื้อผ้าเขาฉีกขาดด้วย

โทอิสอยากหนีออกไป

แต่ว่าตอนนั้น ประธานแสนรักของพวกเขากำลังเดินออกมาจากห้องทำงานของโชกิ โดโมโตะ

“พวกคุณทำอะไรกันอยู่? ดึกขนาดนี้แล้ว ยังเสียงดังโหวกเหวกอยู่ตรงนี้”