ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 131

พอกลิ้งลงไป ก็ไม่มีจิตใจไปสังเกตอย่างอื่น เธอที่คืนนี้ตกใจอย่างหนักแล้ว ก็ดึงผ้าห่มแล้วซุกหน้าเล็กๆลงไปทันที

น่ากลัวมากไปแล้วโอเคไหม！

เธอทำอะไรไปเนี่ย？！！

เธอซุกอยู่ในผ้าห่ม ใบหน้านั้นตื่นตระหนกและร้อนผ่าว แรงทั้งตัวเหมือนถูกสูบออกไป ปลายนิ้วก็สั่น

แสนรักก้มหน้ามองก้อนกลมๆนี้ ใบหน้าหล่อเหลาได้สติคืนมา ก็ดูสดใสขึ้นมาทันที

แต่สุดท้าย เขาก็ไม่พูดอะไร ก้าวเท้าออกไปอย่างทื่อๆ

——

วันถัดมา

ตอนที่พวกเด็กๆตื่นมา ก็พบสิ่งแปลกๆ หม่ามี๊ดันยังไม่ตื่น ไม่ได้ทำอาหารเช้าให้พวกเขา และก็ไม่ได้จุดเตาอุ่นๆให้พวกเขา

แปลกจัง หม่ามี๊เป็นอะไรไป？

หรือว่าเมื่อวานเหนื่อย？

คุณชายคิวสวมชุดเล็กๆของตัวเองเสร็จ：“ฉันไปดูหม่ามี๊ก่อน ตอนนี้พวกนายรออยู่นี่นะ”

จากนั้นเด็กชายคนนี้ก็เดินย่องไป

เป็นไปตามคาด พอเขาผลักประตูห้องข้างๆออกไป ก็เห็นหม่ามี๊ที่ปกติไม่ได้นอนขี้เซา ตอนนี้กำลังเอาหน้าซุกลงในผ้าห่มอย่างหลับฝันดี

“หม่ามี๊ยังไม่ตื่น”

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ชินจังก็เข้ามา

เขาสวมชุดนอน บนเท้าก็ไม่ได้สวมอะไร เหยียบไปที่พื้นเย็นๆ ถัดจากน้องชาย

คุณชายคิวหันหน้าไปทันที：“นายลุกมาได้ไง？และยังไม่สวมชุดกับถุงเท้าอีก？เดี๋ยวเป็นหวัดนะ รีบกลับไป”

เขาตกใจมาก รีบดึงพี่ชายให้กลับไป

สำหรับสิ่งนี้ คุณชายคิวเข้าใจดี

ยังไง พี่ชายคนนี้มีทุกอย่างประเคนมาให้ตั้งแต่ยังเด็ก ไม่เหมือนเขา อยู่กับหม่ามี๊จนรู้จักดูแลตัวเองเป็น

ดังนั้นคุณชายคิวก็กลับไปช่วยพี่ชายแต่งตัว

ชินจัง：“……”

มองน้องชายที่ยังต้องสวมเสื้อผ้าให้ตัวเอง เด็กชายตัวน้อยก็แอบสาบานว่า กลับไปแล้ว จะต้องรีบทำพวกนี้ให้เป็น