ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1311

แต่ทว่าพอเธอเปิดประตูห้อง สิ่งที่เธอเห็นไม่ใช่พี่สาวคนเมื่อกี้ แต่การมาครั้งนี้พี่อากิยามะจัดการหาเลขาให้

"เชียนหยวน ฮอน..."

ล้วนเป็นคนญี่ปุ่น

อากิโกะ นากาจิมะเห็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ก็จำต้องโค้งตัวทำความเคารพเธออย่างให้ความเคารพ

เชียนหยวนล๋ายเย่รู้สึกผิดหวัง

แต่เธอผู้ที่ได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างดีตั้งแต่เด็กก็ยิ้มออกมาอย่างมีมารยาท

"อากิโกะมีธุระอะไรไหม?"

"ค่ะ เชียนหยวน ฮอน เมื่อกี้ฉันเห็นข่าว บอกว่ามีคนถ่ายคลิปคุณกับคุณหนูตระกูลหิรัญชาไปเดินห้างด้วยกัน ตอนนี้คนข้างนอกต่างลือกันว่าคุณคือว่าที่ภรรยาของอากิยามะ ดังนั้นฉันเลยมาถามค่ะ"

"หา?"

เชียนหยวนล๋ายเย่ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้ากลมแสดงท่าทีเขินอายแบบสาวน้อยออกมาทันที

"อย่างงั้นหรอ? แล้ว...อากิยามะมีท่าทียังไงบ้าง?"

เธอไม่ได้ปฏิเสธ กลับกันเธอถามถึงปฏิกิริยาตอบสนองของคณาธิปอย่างเป็นห่วง

"เขาค่อนข้างโกรธ"

"หา?"

หญิงสาวเบิกตากว้าง ใบหน้าหวานเล็กซีดทันที

"เขา...เขาโกรธเหรอ? ทำไมล่ะ?"

"เพราะเขาไม่ชอบแบบนี้ เชียนหยวน ฮอน ความจริงเขามีคนที่ชอบแล้ว ดังนั้นหลายปีมานี้เขาจึงไม่เคยมีข่าวแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนเลย ที่เขาเพิ่งจะยอมให้คุณมาที่นี่ก็เพราะเห็นแก่หน้าของพ่อบุญธรรม"

ผู้หญิงคนนี้พยายามใช้แผนการในใจ

เธอพูดออกมาแม้กระทั่งเรื่องของคณาธิปกับเส้นหมี่

เชียนหยวนล๋ายเย่ก้มหน้า เธอเสียใจและเศร้ามาก เพราะนึกว่าที่ตนถูกพาตัวมาเป็นเพราะพี่อากิยามะก็ชอบเธอ

แต่พี่อากิยามะอายุ 30 แล้ว การที่มีคนที่เคยชอบก็ปกติไม่ใช่เหรอ?

และที่อากิโกะคนนี้บอกว่าพี่อากิยามะโกรธมาก เธอก็ไม่เห็น พี่สาวตระกูลหิรัญชาบอกแล้วว่า ที่เธอมาหาเขาก็เพราะพี่อากิยามะให้เธอมา

หญิงสาวฉลาดมาก เพียงชั่วครู่ก็สามารถคิดเช่นนี้ได้

"ไม่เป็นไร อากิยามะมีคนที่ชอบก็ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องในอดีตแล้ว อากิโกะเธอกลับไปเถอะ ตอนเย็นฉันยังต้องกลับไปทานข้าวเย็นที่บ้านอากิยามะ ฉันจะคุยกับเขาเรื่องนี้เอง"

เธอมองหญิงสาวที่มาจากประเทศเดียวกันเงียบๆ อายุยังน้อย พอคิดได้บุคลิกก็สุขุม วิธีการคิดก็คิดได้ทะลุปรุโปร่ง

อากิโกะ นากาจิมะรู้สึกเหมือนมีคนมาตบหน้าชั่วขณะ

เธอทั้งหงุดหงิดทั้งโกรธแค้น

แต่ว่าตั้งแต่ที่คุณหนูผู้สูงศักดิ์แขกที่ไม่ได้รับเชิญผู้นี้มา เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่อีกแล้ว

สุดท้ายเธอทำได้แค่ไปจากที่นี่ด้วยความแค้นใจ

พอเธอไปเชียนหยวนล๋ายเย่ก็กลับมาที่ห้องเพื่อหากระโปรงตัวสวยของเธอ

--

ณ เรืองรอง แสงดาวกำลังสั่งคนรับใช้ที่มาจากคฤหาสน์หิรัญชา

เธออาศัยประสบการณ์ของตนเอง เขียนอาหารญี่ปุ่นที่ขึ้นชื่อไปด้วย คุยโทรศัพท์ไม่หยุดไปด้วย ว่าให้จัดเตรียมวัตถุดิบที่สดที่สุดจากโรงแรมต่างๆในเครือหิรัญชากรุ๊ป

"ครืน...ครืนครืน..."

"ฮัลโหล?"

"ชินชิน ทำไมถึงเป็นผมล่ะ? หม่ามี๊เอง พวกลูกกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมผมถึงมารับโทรศัพท์คุณอาได้ล่ะ?"

ในห้องรับแขก เมื่อเห็นคุณอากำลังยุ่งวุ่นวาย ชินจังที่วิ่งมารับโทรศัพท์กลับต้องดีใจเมื่อได้ยินเสียงหม่ามี๊

"หม่ามี๊ คุณอากำลังยุ่งอยู่กับการสั่งให้คนทำอาหารครับ เย็นนี้อาสะใภ้จะมา" ชินจังที่ถือสายอยู่เหลือบมองคุณอาที่เหมือนกำลังออกรบอยู่จึงบอกหม่ามี๊

อาสะใภ้?

ทางด้านประเทศญี่ปุ่น เส้นหมี่ที่ในที่สุดเพิ่งถูกปล่อยตัวออกมาเมื่อได้ยินคำนี้ก็อึ้งค้าง

พวกเขามีอาสะใภ้ตั้งแต่เมื่อไร?

เธอมองชายหนุ่มข้างๆที่กำลังเปลี่ยนชุดผู้ป่วยธรรมดาให้ตน

แสนรัก "น่าจะหมายถึงคุณหนูตระกูลคิววายนะ วันนี้เห็นข่าวว่าแสงดาวพาเธอไปเดินเล่นที่เมืองAแล้วถูกคนเปิดเผยออกมา จากนั้นก็รู้กันทั้งเมืองแล้ว

"อ้อ?"

เส้นหมี่ตื่นเต้นจนดวงตาทั้งสองของเธอเป็นประกาย

"จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลย ดูเหมือนว่าพี่ธิปจะชอบผู้หญิงคนนั้นซะแล้ว ไม่อย่างนั้นจะให้พี่สาวพาเธอไปเที่ยวได้ยังไง 55 รอบนี้พวกเราจะได้ดื่มเหล้าแต่งงานแล้ว"

แสนรักของเธอ

เรื่องนี้ ความจริงตอนแรกที่เขาเห็นข่าว เขาไม่ชอบใจนัก

เพราะตอนที่เขาเปิดดูรูปของเชียนหยวนล๋ายเย่นั่นกลับพบว่าหญิงสาวชาวญี่ปุ่นที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะคนนั้น มีส่วนใบหน้าที่คล้ายคลึงกับยัยโง่คนนี้ตอนอายุ 18 ที่แต่งงานกับเขาอยู่มาก

เขาว่าแล้วว่าทำไมชายคนนี้จู่ๆถึงตอบตกลงพาสาวญี่ปุ่นกลับเมืองA เหตุผลก็เพราะแบบนี้

ดังนั้นตอนนั้นเขาถึงโกรธมาก

แต่ตอนนี้พอเห็นยัยโง่ดีใจขนาดนี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเมฆหมอกในใจเขาก็หายไปในทันใด

ใช่ ทำไมเขาต้องโกรธด้วย?

ถ้าพูดตามจริงความรักของผู้ชายคนนั้นที่มีต่อยัยโง่ไม่ได้น้อยไปกว่าเขาเลย แต่เขาเลือกที่จะถอยเพื่อสนับสนุนพวกเขา แล้วยังช่วยพวกเขาไว้มาก

แล้วตอนนี้เขาอยากจะหาใครสักคนที่เป็นเหมือนเงาของยัยโง่คนนี้จะเป็นอะไรไปล่ะ?